Μερικές σκέψεις πέραν του ισχύοντος νομικού πλαισίου που παρέθεσα πιο πάνω.
Η έκτακτη φορολόγηση των καταθέσεων σε ποσοστά 50 ή 60 ή 90 ή 99% που ορισμένοι αναφέρουν δεν βοηθά ούτε στην ανακεφαλαιοποίηση, ούτε ακολουθεί τις ευρωπαικές οδηγίες, ούτε βέβαια προσθέτει ο,τιδήποτε στην σταθερότητα του τραπεζικού τομέα. Μάλλον το αντίθετο πράττει.
Επίσης εκείνος ο καταθέτης που αν και εξασφαλισμένος απωλέσει (λόγω κάποιας έκτκατης φορολογίας) το 50 ή 60 ή 90 ή 99% των καταθέσεών του (έστω και πάνω από κάποιο μικρό αφορολόγητο ποσό) αναρωτιέμαι πώς θα επιβιώσει και πώς θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του;
Επίσης κατά ποιά συνταγματική έννοια ο 'εγκλωβισμένος' καταθέτης θα συμμετέχει σε 'απαλλοτριωτική έκτακτη φορολόγηση' και δεν θα συμμετέχει κι εκείνος ο καταθέτης που ανέλαβε οποιοδήποτε ποσό προηγούμενα πχ από την αρχή του φορολογικού έτους.
Μην συγχέονται λοιπόν οι έννοιες της συμμετοχής σε ανακεφαλαιοποίηση από τους υπάρχοντες πιστωτές μιας τράπεζας (πχ καταθέτες, ομολογιούχους) και τους μετόχους της, με την φορολόγηση της οποιασδήποτε μορφής περιουσίας για έκτακτους δημοσιονομικούς λόγους (προκληθέντες βέβαια εξαιτίας λανθασμένων πολιτικών επιλογών).
Είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Το μόνο βέβαιο λοιπόν είναι η ύπαρξη της απόφασης της Ευρωπαικής Επιτροπής που παρέθεσα πιο πάνω, ο νόμος περί λειτουργίας του ΤΕΚΕ και περί προστασίας των καταθέσεων (ν. 3746/2009 – ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009). Χρήσιμη και η έγκριση του σχετικού νομοσχεδίου από το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο
www.teke.gr/index.php?option=com_content...3&Itemid=319&lang=el).