ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) έγραψε:
Παιδιά, η άποψη μου για τις διαγνωστικές εξετασεις είναι ξεκάθαρη.
8) Ca ΠΑΧ ΕΝΤΕΡΟΥ.
Μόνο η κλασσική κολονοσκόπηση ανιχνεύει τους δυνητικά επικίνδυνους πολύποδες που μπορεί να εξελιχούν σε κακοήθη όγκο.
Κ τους αφαιρούν επι τόπου.
Σε μεγάλο βαθμό κ αυτός ο καρκίνος είναι κληρονομικός..
Οπότε..ψάξιμο.
9) Ca ΜΑΣΤΟΥ
Αν κάποια γυναικα ανακαλύψει όγκο απο αυτοεξέταση, τότε σίγουρα θα είναι πανω απο 10mm..
Όχι πολύ μεγαλος, αλλα ούτε κ μικρός..
Οπότε...η ψηφιακή μαστογραφία είναι ο καλυτερος τρόπος πρόληψης.
Ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις δίνει ψευδώς θετικα αποτελέσματα, αλλα είναι καλύτερα να γινει μια αχρηστη βιοψία λόγω αμφιβολιων, παρά να αφήσεις έναν καρκίνο να εξελιχθεί, επειδη κακώς θεωρήθηκε αθώος.
Όσο για το φόβο της ακτινοβολίας...τι να πω;
Υπερβολικός φόβος χωρίς αποδείξεις..
"Κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν".
Φίλε Παναγιώτη,
Σαρωτικά διαφορετικό το "προλαμβάνειν" από το "συστηματικώς εξετάζειν" ακολουθώντας πρωτόκολλα ελέγχων ανά ηλικίακή ομάδα με διαγνωστικές εξετάσεις παντός τύπου. Στον χώρο της υγείας ανήκω κι εγώ. Η Ιατρική οφείλει να κοιτάζει τον άνθρωπο ως μονάδα και όχι ως ομάδα με τσουβάλιασμα τύπου "όλοι μετά την τάδε ηλικία, απαραίτητα την τάδε εξέταση". Τα οποία ηλικιακά όρια κατεβαίνουν συνεχώς και πιο κάτω.
Αναφορικά με τις κολονοσκοπήσεις έχω να καταθέσω ότι από τις τρεις εξετάσεις που υπάρχουν για ανίχνευση κακοήθειας, επιλέγεται η πιο επικίνδυνη, τουτέστιν η κολονοσκόπηση. Υπάρχει η σιγμοειδοσκόπηση και το FOBT, οι οποίες εξετάσεις είναι 10 φορές πιο ακίνδυνες από την κολονοσκόπηση. Είναι περισσότεροι οι θάνατοι και οι επιπλοκές (διάτρηση εντέρου, κτλ) από κολονοσκοπήσεις στην Αμερική παρά από τον καρκίνο per se.
www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17179057
Σχετικά με τον υπερβολικό, χωρίς αποδείξεις, φόβο περί ακτινοβολίας, θεωρώ ότι είναι παντοιοτρόπως ανούσιο να μπω σε οποιαδήποτε συζήτηση αποδείξεως τουναντίον. Είναι αυτονόητο και γνωστό εδώ και χρόνια ότι η ακτινοβολία ΚΑΙ θεραπεύει τον καρκίνο ΚΑΙ τον προκαλεί.
Και το τελευταίο στο οποίο πραγματικά με ενδιαφέρει να αναφερθώ είναι τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα τα οποία μάλλον "ξώφαλτσα" περνάνε για την σημαντικότητα και τον πόνο που προκαλούν. Δεν μπορούν οι ψυχές να σέρνονται και να βασανίζονται έτσι απλά από την αναγγελία ενός ψευδώς θετικού αποτελέσματος (AIDS, καρκίνου) και (ΑΝ) μέχρι την αποκατάσταση της αλήθειας. Ο χρόνος είναι μακρύς, η ταλαιπωρία και το σοκ κάποιες φορές δυσβάσταχτα.
Είναι από την καθημερινή πρακτική γνωστό ότι π.χ. η μεθοδος ELISA για ανίχνευση του HIV (κατά τους Υπουργούς ΧΙΒ) δίνει αρκετά σε αριθμό ψευδώς θετικά αποτελέσματα σε σχέση με την επιβεβαιωτική Western Blot.
Και φυσικά τα περιστατικά και οι ιστορίες άνθρωπων που χειρουργήθηκαν για κακοήθεια ενώ ΔΕΝ έπασχαν από κάτι τέτοιο, καταγράφονται στην "ανεπίσημη" βιβλιογραφία της επιστήμης της Ιατρικής που, ομολογουμένως,
πιστεύω και
θαυμάζω για τα άλματά της όλα αυτά τα χρόνια.