Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας! Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές τέχνης για όλα τα γούστα. Έτσι, δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια!
Παναγιώτη σεβαστή η γνώμη σου κ ασφαλώς γνωρίζω καλά τις μπάντες που αναφέρεις, αν και δεν νομίζω ότι ιδίως στα δύο αυτά κομμάτια μας έχουν επηρεάσει! Πιο πολλές επιρροες από Nevermore κ Moonspell θα έβρισκα...

Παλιά άκουγα ένα συγκρότημα, που ουσιαστικά ήταν δημιούργημα ενός κ μόνο ανθρώπου.
Τους Bathory.
Έπαιζαν epic-black metal κ σίγουρα σε πολλούς είναι απωθητικό είδος μουσικής.

Κ όμως, σε αυτό το συγκρότημα, σε ένα τραγούδι, υπάρχει ένα σημείο των 3-4 λεπτών, που είναι εντελώς ξεχωριστό.
Έχει κάποια ακκόρντα, από τα καλύτερα που έχω ακούσει!
Για όσους δεν αντέχουν, ας προχωρήσουν το τραγούδι ως το 8:30'.
Δυναμώστε αρκετά τον ήχο όμως όταν αρχίσει να παίζει η κλασική κιθάρα...

Το 2003 κυκλοφόρησε το "life for rent " της Dido κ το αγόρασα αμέσως.

Εκεί υπάρχει "κρυμμένο" ένα διαμαντάκι, ως bonus track, , που όμως δεν είναι γραμμένο στο εξώφυλλο ή στο εσώφυλλο του CD.
Μάλιστα, πρέπει να περιμένεις 3-4', μέχρι να ξεκινήσει αυτό το τραγούδι, αφού τελειώσουν τα τραγούδια του κανονικού δίσκου.
Η αναμονή όμως, αξίζει.
Απλά, φωνή κ μια κιθάρα.
Απλοί στίχοι κ συνηθισμένος σκοπός που όμως βγάζει μια μελωδικότητα κ νοσταλγία..

Ο ηλίθιος-Stan Rogers

Ένα "περίεργο" τραγούδι, από ένα ξεχωριστό συγκρότημα..
Προσέξτε το guitar solo...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) έγραψε:

Άσχετα αν μας αρέσει τι συγκεκριμένο είδος μουσικής, ή ο συγκεκριμένος συνθέτης.
Ή ακόμη κ τα τραγούδια του.

Δεν είναι όμως ο ορισμός του πραγματικού τραγουδιστή;
Ένα πιάνο μόνο κ η φωνή.
Μια κ έξω, χωρίς ίχνος λάθους, ερμηνεύει ένα δύσκολο τραγούδι.

Φόρος τιμής (από μένα) στο Τζιμάκο Πανούση που επί δεκαετίες μας κράτησε συντροφιά τόσο με τα πρωτοποριακά τραγούδια του, όσο και με τον καθαρό (και αρίστων Ελληνικών) λόγο του.

Όπως ίσως ξέρετε, μας άφησε χρόνους σήμερα, 64 ετών.

soto51 έγραψε:

Καλό Παράδεισο, εν Χριστώ αδερφέ Δημήτριε Πανούση, εύχομαι καλή ανάπαυση στην ανήσυχη ψυχούλα σου.
Ας προσευχηθούμε ταπεινά όλοι μαζί, ώστε η ψυχή αυτού του εξαίρετου καλλιτέχνη να περάσει γρήγορα από όλα τα Τελώνια, και να φτάσει ασφαλώς στη θαλπωρή και γαλήνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ως μαρτυρία υπεράσπισης του αδερφού Δημητρίου, καταθέτω την αδιάκοπη, πολυετή, παθιασμένη, επίμονη προσπάθεια του να αφυπνίσει εκατομμύρια νεοέλληνες, επισημαίνοντας τους τα πάθη, τις ασυναρτησίες, τις αδυναμίες, τις αμαρτίες, τα ελαττώματα, που τους χαρακτηρίζουν.
Και σε 5 μονάχα να έχει προκαλέσει σκέψεις, αφύπνιση, βελτίωση, αξίζει τον Παράδεισο.