Αγαπητέ Batista,
Πρέπει να μπει μια τάξη στην κουβέντα μας (αν και παρά αυτήν, άκρη δεν θα βγει – όπως και συ θα ήθελες).
Αριθμοδοτώ λοιπόν όσα έγραψες, και θα σου απαντήσω (όσο πιο σύντομα γίνεται) επί ενός εκάστου:
.
.
.
batista έγραψε:
1) Φίλτατε Σότο,
2) Όσο και να θεωρητικολογήσεις επί του θέματος του περιουσιολογίου και της ανάγκης ή μη δημιουργίας του, δεν με πείθεις.
3) Και δεν με πείθεις εκτός των άλλων λόγων που έχω ήδη παραθέσει, και για έναν ακόμα σοβαρό λόγο. Δεν βρίσκεσαι (θα το είχες δηλώσει) στην θέση τη δική μου και εκατομμυρίων άλλων μισθωτών οι οποίοι σηκώνουν το συντριπτικό κομμάτι του φορολογικού βάρους τη στιγμή που πολλοί άλλοι (δεν αναφέρομαι σε εσένα, καθώς δεν σε ξέρω) περνάνε αφορολόγητοι, με πολλαπλάσια πραγματικά εισοδήματα από αυτά του μέσου μισθωτού, εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών και διαμαρτυρόμενοι ταυτόχρονα για το ανεπαρκές (πράγματι) κοινωνικό κράτος.
4) Τι μας λες ουσιαστικά;
5) Καταπιείτε αμάσητη την κατάφορη αδικία που τρώτε μέχρι τώρα,
6) καθίστε στ' αυγά σας,
7) μην ζητάτε/υποστηρίζετε το περιουσιολόγιο ή τη δημιουργία άλλων ελεγκτικών μηχανισμών
8) γιατί αυτοί που θα τους φτιάξουν, με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία, είναι ανίκανοι, φαύλοι, απατεώνες κ.λπ.
9) και μπορεί μέσω αυτού να σας πάρουν και "το βόδι".
10) Σε παρακαλώ λοιπόν να μην κάνεις τον κόπο να μας υποδεικνύεις το "συμφέρον" μας,
11) πόσο μάλλον να προσπαθείς να μας "προφυλάξεις" από μελλοντικά πρόσθετα φορολογικά δεινά.
12) Μην ανησυχείς.
13) Τα δικά μας εισοδήματα είναι φάτσα κάρτα όπως και όλες μας οι συναλλαγές.
14) Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από εργαλεία σύγκρισης δηλωθέντος εισοδήματος και πραγματικού τρόπου διαβίωσης.
15) Άλλοι είναι αυτοί που έχουν να φοβηθούν από την υποτυπώδη έστω εφαρμογή παρόμοιων εργαλείων.
16) Αυτοί που αντιμετωπίζουν όπως ο διάολος το λιβάνι ακόμα και την σκέψη ότι υπάρχει έστω η παραμικρή πιθανότητα να γίνουν κάποτε αυτά και στην Ελλάδα και να κληθούν να συνεισφέρουν, επιτέλους, αυτό που τους αναλογεί.
.
.
1) Αγαπητέ Batista (το Σώτο με Ωμέγα, παρακαλώ).
2) Μα δεν προσδοκώ να σε πείσω. Δεν έχω να κερδίσω εγώ τίποτα απ’ αυτό. Αντίθετα, εσύ έχεις.
3) Να μην ξαναρχίσω να γράφω τα ίδια. Σου εξήγησα με χίλιους τρόπους (και θεωρητικά, και με παραδείγματα) γιατί το σκεπτικό σου είναι άκυρο. Σεβαστός ο πόνος σου, σκέψου μόνο μήπως σε αυτόν συντελεί και η (έντεχνη) παρουσίαση της εικόνας όπως την πιστεύεις να είναι, λόγω της συνεχούς προπαγάνδας αυτών που ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ να στήσουν το δίχτυ. Και εν τάξει, δεν θίγομαι προσωπικά. Ούτως ή άλλως δεν έχω δηλώσει τι είμαι, τι εισοδήματα έχω, κι αν έχω.
4) Αυτό ακριβώς που έχω γράψει. Γιατί ψάχνεις να βρεις κάτι ΠΙΣΩ από αυτό που έχω πει? Εγώ δεν προσπαθώ να «κρύψω» μέσα σε λόγια άλλες έννοιες απ’ αυτές που λέω, δεν ζητάω κανενός την ψήφο, για να χρειάζεται να το κάνω.
5) Καθόλου δεν έχω πει αυτό.
6) Βεβαίως ούτε και αυτό.
7) Να το ζητάς, αν πιστεύεις πως θα σε ωφελήσει. Εγώ αυτό που σου λέω είναι γιατί ΔΕΝ θα σε ωφελήσει (αλλά αντίθετα θα σε βλάψει).
8) Αυτά είναι όλα αλήθεια, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που τέτοια ανελεύθερα μέτρα δεν πρέπει να τίθενται σε καθολική εφαρμογή.
9) Αυτό είναι σίγουρο. Γιατί αυτός είναι ο στόχος τους.
10) Ώπα! Εδώ υπερέβης τα επιτρεπόμενα. Θα λέω Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ, ΟΠΟΥ ΘΕΛΩ, και ΟΠΟΤΕ θέλω. Διαφωνείς? Πρόθυμος είσαι να σε ακούσω. Και βεβαίως να συνεχίσουμε την κουβέντα μας. Αν όμως αισθάνεσαι την ανάγκη να επιστρατεύσεις επιχειρήματα τύπου «Όσο και να θεωρητικολογήσεις» και «μην κάνεις τον κόπο να μας υποδεικνύεις», δεν τα δέχομαι. Δεν θα με φιμώσεις εσύ, επειδή δεν σ’ αρέσουν αυτά που λέω.
11) Εγώ σου είπα τις απόψεις μου. Εσύ μπορείς να τις εκλάβεις όπως σου αρέσει: Είτε ότι προσπαθώ να σε προφυλάξω, είτε ότι προσπαθώ να φοροδιαφύγω, είτε ότι προσπαθώ να σε πιάσω κορόιδο. Αφού αποφασίσεις, ταξινόμησε τις κατάλληλα. Δεν σε υποχρεώνει κανείς (ούτε εγώ βέβαια) να τις ασπασθείς.
12) Δεν ανησυχώ. Αν ανησυχούσα για κάτι, δεν θα ήμουν εδώ να γράφω. Θα προσπαθούσα να εξαλείψω τους λόγους της ανησυχίας μου. Δεν το βρίσκεις λογικό?
Αντίθετα, διαβλέπω πως εσύ ανησυχείς. Ανησυχείς μήπως και κάτι δεν πάει όπως ακριβώς είναι η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου (και τελικά, σου πάρουν και το βόδι).
13) Δεν αντιλέγω. Και ακριβώς επειδή είναι έτσι, κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος και θα σου πει:
«Χμμμ....! Δηλώνεις 50k το χρόνο, και τα ξοδεύεις όπως λέει εδώ? Μάλιστα.. Τον βλέπεις αυτόν εκεί έξω που ψάχνει στα σκουπίδια? Τον βλέπεις εκείνον παραέξω που πνίγεται στο Αιγαίο προσπαθώντας να έρθει εδώ να βρει ένα πιάτο φαϊ και έχει και πνευμονία? Τον βλέπεις τον άλλον που κοιμάται στα χαρτόνια στη στοά της οδού Πραξιτέλους προσπαθώντας να ζεσταθεί? Λοιπόν: Επειδή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ εσύ να απολαμβάνεις 50k το χρόνο τρώγοντας roastbeef τρεις φορές την εβδομάδα, και ο άλλος να μην έχει στον ήλιο μοίρα, ΔΩΣΕ ΜΟΥ το 75% από τα 50k σου, και θα αναλάβω εγώ να τους τα μοιράσω».
Και αυτό είναι Η ΚΑΛΗ εκδοχή, αν πράγματι πρόκειται να τους τα μοιράσει.
Όπως όμως έχει αποδειχθεί (και σ’ αυτό δε νομίζω να έχεις αντίρρηση) αφού στα πάρει, είτε θα τα μοιράσει «στους δικούς του», είτε θα τα βάλει στην τσέπη του, είτε θα αγοράσει τρόφιμα που χαλάνε σε 3 μέρες (γιατί ακόμα και γι’ αυτή τη δουλειά είναι εντελώς ανίκανος – όπως είπες).
14) Έχεις. Έχεις ΠΑΝΤΑ να φοβηθείς από τον περιορισμό της ατομικής σου ελευθερίας. Αυτό είναι ΑΞΙΩΜΑ. Δεν συζητιέται.
15) Ναι, περίμενε. Περίμενε πως αυτό που πάει να στηθεί αφορά «τους άλλους». (*)
16) Το "
«ΚΑΙ» στην Ελλάδα" είναι ανακριβές. Όπως σου εξήγησα (για τις ΗΠΑ), ΜΟΝΟ στην Ελλάδα πάει να γίνει κάτι τέτοιο. Και στη Βόρεια Κορέα βεβαίως, που γίνεται, και δουλεύει καλά όπως φαίνεται μέχρι τώρα. Αλλά μόνο εκεί. Ακόμα και η Κούβα λάκισε.
(*) Για το «αφορά τους άλλους και όχι εμένα» υπάρχει ένα κείμενο, που δεν έχει σχέσημε την εφορία βέβαια, αλλά με τον ναζισμό (και την άνοδο του από το 1933 και μετά). Σχετίζεται με αυτά που λες, αλλά θα ξεφύγουμε αν το βάλω εδώ (χώρια που πρέπει να το βρω πρώτα).
Να είσαι καλά. Και να είσαι ΠΑΝΤΑ πονηρεμένος. Προς τη σωστή κατεύθυνση όμως· όχι προς εμένα. Εννοώ: προς αυτούς που εποφθαλμιούν το βόδι σου.
Για να τελειώνω από την πλευρά μου, καθώς οι απόψεις κατά βάση έχουν καταγραφεί.
1) Περιουσιολόγιο με την μια μορφή ή την άλλη υπάρχει σε κάθε πολιτισμένο κράτος που, προσπαθεί έστω, να έχει φορολογικά έσοδα από πραγματικά εισοδήματα και να μην χρησιμοποιεί παγκόσμιες πρωτοτυπίες όπως τα εντελώς αναποτελεσματικά και βάναυσα άδικα πολλές φορές τεκμήρια διαβίωσης. Άρα, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω προς τι η πρωτοτυπία του πιθανού εγχειρήματος.
2) Ο νομοθέτης που θα ήθελε να μου κάνει αυτό που περιγράφεις στο σημείο 13 (50k, κοινοκτημοσύνη στα roastbeef και τα σχετικά) μπορεί να το κάνει και με τα στοιχεία που έχει ήδη στην διάθεσή του (Ε1). Σου θυμίζω ότι είμαι μισθωτός και το πραγματικό μου εισόδημά μου είναι crystal clear και τώρα. Επαναλαμβάνω, ότι άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να φοβούνται. Όχι εγώ και εκατομμύρια άλλοι μισθωτοί χωρίς άλλα εισοδήματα ή με εισοδήματα τα οποία τα δηλώνουν και φορολογούνται κανονικά για αυτά.
Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ εύκολο και βολικό να εφευρίσκουμε τραβηγμένες από τα μαλλιά "δήθεν" πιθανές ή απίθανες (κυρίως) προθέσεις του νομοθέτη εναντίον μας, τις οποίες αν εφάρμοζε (μιλάμε για δημοκρατικά πολιτεύματα) δεν θα έμενε όρθιος ούτε δευτερόλεπτο (έχουν εξαφανισθεί για πολύ λιγότερα), προκειμένου να προστατεύουμε, μέσω της ακινησίας, όχι την ατομική ελευθερία αλλά την απόλυτη ασυδοσία.
3) Για το "... Έχεις. Έχεις ΠΑΝΤΑ να φοβηθείς από τον περιορισμό της ατομικής σου ελευθερίας. Αυτό είναι ΑΞΙΩΜΑ. Δεν συζητιέται...." θα σου επαναλάβω ότι υπάρχει και ένα άλλο αξίωμα που πρέπει να συνοδεύει πάντα αυτό που αναφέρεις (γιατί αλλιώς θα μιλάμε για αναρχία/ζούγκλα), ότι η ελευθερία του κάθε ατόμου πρέπει υποχρεωτικά να έχει ως όριο (αν μη τι άλλο) το σημείο όπου αρχίζει η πρόκληση βλάβης σε άλλο άτομο (μην αρχίσουμε τώρα σε παρακαλώ την φιλοσοφική συζήτηση για την ερμηνεία της βλάβης). Αυτό φυσικά ισχύει και στην περίπτωση που κάποιος δέχεται γενικά και αόριστα το (υποχρεωτικό σε κάθε περίπτωση) όριο της ελευθερίας του, αλλά θέλει να αποφασίζει κατά το δοκούν για το που τοποθετείται το όριο αυτό.
4) Στο σημείο όπου με παρατηρείς ότι υπερέβην τα επιτρεπόμενα θα σου απαντήσω ότι αυτό που σου έγραψα ήταν πάρα πάρα πάρα πολύ προσεκτικό και προφανώς δεν έχει καμία σχέση με προσπάθεια (απρόσφορη ούτως ή άλλως αν γινόταν) "φίμωσης" ή οτιδήποτε άλλο. Είχα το απόλυτο δικαίωμα να σου εκφράσω την παράκλησή μου (γιατί αυτό έκανα) να μην κάνεις τον κόπο να ασχολείσαι με το φορολογικό "well being" μου. Αν εσύ θέλεις να συνεχίσεις να κάνεις τον "κόπο" με γεια σου και χαρά σου. Εδώ εσύ μου έδειξες, ουσιαστικά, τα π@π@ρ1α σου, σε προηγούμενο post, θα μου της πεις για την παράκλησή μου (και μόνο) να αποφύγεις την άνευ αποτελέσματος "κόπωση";
Σε κάθε περίπτωση να είσαι καλά και εσύ και να μην έχεις αμφιβολία ότι θα συνεχίσω να είμαι πονηρεμένος προς τις σωστές κατευθύνσεις (αυτές που θεωρώ, τέλος πάντων, σωστές κατευθύνσεις).
