Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:

Καλά, μας έχεις τρελάνει στο fake, μην μας τρελάνεις και ... γενικώς.
Υπάρχει πολύ σοβαρό έλλειμμα στις λιμενικές υποδομές των νησιών (με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων) και η κάλυψη αυτού του ελλείμματος καμία σχέση δεν έχει με ... φαραωνικά κοστοβόρα έργα.
Μιλάμε για αυτονόητες παρεμβάσεις για την κάλυψη σοβαρών ελλείψεων, που επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό (μεταξύ πολλών άλλων) και την οικονομική ανάπτυξη των νησιών, άρα και την εθνική οικονομία.
Άλλωστε, έχουμε την τύχη να είμαστε μέλος της ΕΕ και να βρέχει λεφτά (για τέτοιου είδους υποδομές) με π.χ. τα, κατά καιρούς, ΕΣΠΑ, αρκεί βέβαια να έχεις σχέδιο και δημόσιο τομέα που να μπορεί να το υλοποιήσει ώστε να εγκριθούν οι σχετικές μελέτες/κονδύλια. Εκεί, επίσης έχουμε σημαντικότατο έλλειμμα.

www.kathimerini.gr/1039693/article/oikon...sta-liania-77-nhsiwn

Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:
Οποιος εχει ματια βλεπει και οποιος βολευτης/βολευτρια δεν κανει κεφι να χωσει το κεφαλι του/της μεσα στην αμμο σαν στροθοκαμηλος...αλλωστε 40 χρονια στο ιδιο εργο θεατες ειμαστε !

Επιχειρησιακός παροπλισμός της Αστυνομίας σε πόλεις των Η.Π.Α. όπου κυβερνούν Δημοκρατικοί:
twitter.com/JFNYC1/status/1299356277806706689

batista έγραψε:

Εναλλακτικα ή συμπληρωματικα, ενισχυση της ιδιωτικης πρωτοβουλιας ή τελοσπαντων να μην της βαζεις εμποδια. Ενα λιμανι βγαζει λεφτα, ασφαλως μπορει να προσελκυσει ιδιωτες επενδυτες. Ποιος σοβαρος επενδυτης θα κατσει να μπλεξει οταν δεν ξερει ουτε ποσο θα του κοστισει αρχικα (μιζες) ουτε ποσο θα του κοστιζει καθε χρονο (λογω συνεχων αλλαγων νομοθεσιας + μιζες).

CV έγραψε:
Πολύ σωστά. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που (με το στανιό) έγινε για τα περιφερειακά αεροδρόμια/αχούρια. Και ειδικά όσο το ελληνικό δημόσιο και οι λοιποί απαραίτητοι θεσμοί για την εύρυθμη λειτουργία μιας χώρας, όπως η δικαιοσύνη, εμφανίζουν αυτή την ανικανότητα σε όλα τα επίπεδα, η ιδιωτική πρωτοβουλία ή η σύμπραξη έστω δημόσιου, ιδιωτικού τομέα, φαντάζει ως μονόδρομος για την εκτέλεση σοβαρών projects.

Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:
Καλά τώρα. Μιλάμε για ... "πειστήρια", όχι .... μπούρδες....

Καλά, μιλάμε για τον απόλυτο ... πάτο..... και κάποιοι .... καμαρώνουν....

"Trump hands out autograph: 'Sell this on eBay tonight, you'll get $10,000'."

news.sky.com/story/trump-hands-out-autog...-get-10-000-12059527

Διαβάστε τι ζήτησε ο Biden από τον ανισόρροπο και τι (alu fan park) απάντησε αυτός.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να καταλάβουμε πόσο αισχρή προπαγάνδα κυκλοφορεί (ακόμα και εδώ μέσα) και επίσης να καταλάβουμε επιτέλους ποιοι είναι πραγματικά ενάντια στην βια και ποιοι απλά την χρησιμοποιούν για προσωπικό όφελος.

"Ο Μπάιντεν ζητά από τον Τραμπ να καταδικάσει τη βία μετά το νεκρό στο Πόρτλαντ."

www.skai.gr/news/world/o-mpainten-zita-a...o-nekro-sto-portlant

www.protothema.gr/blogs/thanasis-tsekoyr...to-koinoniko-zitima/

Το Κοινωνικό Ζήτημα

Θανάσης Τσεκούρας


Να ξεκινήσουμε με ένα κλισέ. Από τη Δευτέρα αρχίζει μια νέα πολιτική περίοδος. Καλό λοιπόν θα ήταν να επιχειρήσουμε, όπως μπορεί ο καθένας, να αποτυπώσουμε τα χαρακτηριστικά της.
Δεδομένο πρώτο και ίσως λίγο απροσδόκητο. Στη νέα πολιτική περίοδο έχουμε μια νέα κυβέρνηση. Ας μην κοψοχολιάσουμε τους φίλους της προηγούμενης. Ο Μητσοτάκης παραμένει πρωθυπουργός και ο άνθρωπος θα πηγαίνει από Δευτέρα κανονικά στη δουλειά του, στο Μέγαρο Μαξίμου. Ούτε ανασχηματισμός προαναγγέλλεται. Οι ίδιοι υπουργοί από το πρωί θα βρίσκονται στα γραφεία τους.

Αυτό που αλλάζει είναι η φυσιογνωμία της κυβέρνησης. Γιατί, μαζί με το καλοκαίρι, τελειώνει και η λεγόμενη περίοδος χάριτος. Πλέον η κυβέρνηση κρίνεται αποκλειστικά και μόνο με βάση τις πράξεις της. Την ικανότητα και την επάρκεια της διακυβέρνησης. Τη διαχείριση των προβλημάτων: από τα «μείζονα» μέχρι τα «ελάσσονα», την καθημερινότητα των πολιτών.

Κρίνεται δηλαδή ως κυβέρνηση. Ούτε ως «αφήγημα» ούτε ως «κανονικότητα». Πολύ περισσότερο ούτε ως εγχώρια ενσάρκωση της «Γης της Επαγγελίας». Ωρα λοιπόν να ψάξουν νέο ρεπερτόριο οι ποιητές του «Μωυσή».

Δεδομένο δεύτερο. H κυβέρνηση χάνει πλέον ένα υπερπολύτιμο εργαλείο: τη σύγκριση με τους προηγούμενους. Και το διαρκές άλλοθι «τι θα γινόταν αν μας κυβερνούσε ο Τσίπρας»...

Πλέον ο πήχης είναι αλλιώτικος και πολύ πιο πραγματικός: η κυβέρνηση θα κρίνεται και θα συγκρίνεται με τον εαυτό της. Δηλαδή με βάση τις δικές της επαγγελίες και τους δικούς της στόχους. Αρα με κριτήριο τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της.

Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν την αλλαγή στην ατμόσφαιρα. Δηλαδή ότι το αφήγημα του «τρισάθλιου ΣΥΡΙΖΑ» ανήκει πλέον στο παρελθόν. Οτι το έργο έγινε μπανάλ, βαρετό, δεν κόβει πλέον εισιτήρια.

Μια παρένθεση εδώ. Είναι ακατανόητη η επιμονή του ΚΙΝ.ΑΛ./ΠΑΣΟΚ να ψηφίζει μαζί με τη Ν.Δ. σε όλα τα κορυφαία ζητήματα, από τον νόμο για τις διαδηλώσεις έως τις ΑΟΖ. Ετσι η περίφημη «πολιτική αυτονομία» γίνεται ανέκδοτο και ορισμένοι κακεντρεχείς βρίσκουν αφορμή να καγχάζουν για τον... «ΠΑνελλήνιο Σύλλογο Οπαδών Κυριάκου».

Αλλά ας επιστρέψουμε στα σοβαρά. Αν ισχύει λοιπόν ότι από αύριο εισερχόμαστε σε μια νέα πολιτική περίοδο με μια καινούρια στην ποιότητα και τη φυσιογνωμία κυβέρνηση, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε και το νέο διακύβευμα της περιόδου.

Αυτό θα είναι, κατά την ταπεινή μας γνώμη, το Κοινωνικό Ζήτημα, για να θυμηθούμε τον τίτλο του βιβλίου ενός λογίου του προπερασμένου αιώνα.

Η συμπύκνωση της υγειονομικής και της οικονομικής κρίσης είναι ορατό ότι δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ασφυξίας στο σύνολο των πολιτών. Με διαταξικά χαρακτηριστικά που δεν αφήνουν ανεπηρέαστη καμία κοινωνική κατηγορία.

Ανεργία, συμπίεση των εισοδημάτων, επαγγελματική ανασφάλεια για τις φτωχές και τις μεσαίες κοινωνικές τάξεις.

Επενδυτική καχεξία, επιχειρηματικά ρίσκα, φθίνουσες αγορές για την επιχειρηματική κοινότητα.

Αυτό σε αδρές γραμμές είναι το νέο Κοινωνικό Ζήτημα που έχουμε μπροστά μας. Με μια πρόσθετη παράμετρο που το επιβαρύνει. Τη χρόνια κόπωση από μια δεκαετία κρίσης, χρεοκοπίας και μνημονίων, που ανέτρεψαν τις συνθήκες ζωής της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών.

Για να καταλήγουμε. Μια νέα πολιτική περίοδος, μια νέα κυβέρνηση, ένα νέο οξύ και επικίνδυνο Κοινωνικό Ζήτημα. Ξεχάσαμε κάτι.

Μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που «μοχλεύεται» από τις άγνωστες παραμέτρους των εξελίξεων της πανδημίας. Και τον τυχοδιωκτικό ιμπεριαλισμό της Τουρκίας του Ερντογάν.

Τώρα αν ευχηθούμε «καλό φθινόπωρο» είναι βέβαιο ότι δεν θα ηχήσει ως ειρωνεία;