gus (gus326) έγραψε:
Eνταξει, θα πινεις νερο από τη πηγη. Τι θα τρως? τη τσαρα και τη τσιχλα που θα πιανεις? Αν επιζήσεις θα απομείνεις σκελετος από τις στερησεις και τις κακουχιες.

Stefan έγραψε: Όπως έγραψα, απομόνωση δεν έχει κανείς στο μυαλό του.
Μόνο εκδρομούλα στο εξοχικό, περπάτημα στη φύση, με προσοχή μη χαλάσουμε τα παπούτσια μας κ κυνήγι μαζί με άλλους.
Φυσικά βιδωμενος στο καρτέρι με μπόλικο φαγητό, καφέ κ κουτσομπολιό.

Όταν ήμουν μικρός πήγαινα κάποιες μέρες, μαζί με τον πατέρα μου στο πατρικό του σπίτι, σε ένα ορεινό χωριό της Αττικής.
Εκεί έμενε η μάνα του μαζί με τον θείο μου.
Ο δρόμος για το χωριό ήταν χάλια χωματόδρομος.
Ρεύμα δεν είχαμε, ούτε τρεχούμενο νερό.
Ούτε τηλέφωνο, ούτε τηλεόραση.
Μόνο ραδιόφωνο με μπαταρίες.
Ψυγείο δεν είχαμε, μόνο το "φανάρι" στον τοίχο.
Για μαγείρεμα είχαν μπουκάλα υγραερίου.
Για θέρμανση, το τζάκι.
Κάθε απόγευμα γέμιζαν τις λάμπες με πετρέλαιο για να έχουμε φως.
Νερό παίρναμε από μια πηγή 3 km πιο μακριά κ τα κουβαλούσε ο θείος μου με το μουλάρι σε στάμνες.
Τουαλέτα υπήρχε έξω από το σπίτι, χωρίς νερό φυσικά.
Ο θείος είχε κατσίκια για γάλα, τυρί κ γιαούρτι.
Κάθε Χριστούγεννα κ Πάσχα έσφαζε δύο-τρια.
Είχε κότες κ κουνέλια.
Κ ένα μεγάλο κτήμα που καλλιεργούσε όλα τα λαχανικά.
Τα πότιζε από πηγάδι κ το νερό το έβγαζε με πετρέλαιομηχανή Μαλκότση για τους γνωρίζοντες.
Αυτή η μηχανή δουλεύει άψογα σήμερα, παρά τα 48 της χρόνια.
Ο θείος ποτέ δεν είχε κυνηγήσει τίποτα, ποτέ δεν πείραξε άλλο ζωάκι.
Μία φορά την εβδομάδα κατέβαινε στην πόλη όταν του έλειπαν μακαρόνια, καφές, ζάχαρη, αλάτι, φάρμακα για τη γιαγιά κ άλλα.
Ακόμη κ έτσι όμως, που ήταν σχεδόν αυτάρκης, πάλι δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς λεφτά.
Γι'αυτό δούλευε κ ως εργάτης.
Έχτιζε τοίχους, έκανε μερεμετια σε σπίτια, καθάριζε χωράφια, έκανε κλαδέματα..
Γι'αυτον η απομόνωση δεν ήταν επιλογή, ήταν συνήθεια.
Είχε περάσει όμως πολύ πιο δύσκολα.
Είχε ζήσει την Κατοχή.
Τότε που έκρυβαν το λάδι από τους Γερμανούς, που θέριζαν στάρι στα κρυφά, που τους έπαιρναν με το ζόρι τα κατσίκια τους, που έτρωγαν μπομπότα κ κατσαμακι.
Εδώ κ αρκετά χρόνια, το ορεινό χωριό που δεν είχε ούτε ρεύμα έχει όλες τις ανέσεις πια.
Πάει κ ωραίος δρόμος.
Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός κ έχουν έρθει (για φαντάσου) Γερμανοί συνταξιούχοι κ έχουν φτιάξει βίλες.
Οι παλιοί κάτοικοι έχουν πεθάνει όλοι.
Σε 3 σπίτια μόνο μένουν τα παιδιά κάποιων παλαιών.
Ο θείος κ η γιαγιά έχουν πεθάνει.
Μόνο το σπίτι έμεινε να θυμίζει πως ήταν η ζωή κάποτε κ πως ζούσε τότε ο κόσμος, μέσα στις στερήσεις...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) έγραψε:
Eμενα το λες, εγω το ξερω

παρα πολύ ωραίο αυτό που έγραψες Παναγιώτη. Με γύρισε πισω... Θα ρωτούσα τους φίλους εδώ μέσα...αν θα παιρνατε ένα σπίτι στα πέριξ της Αθήνας , με κήπο για περιβόλι κ.τ.λ για τη σύνταξη (πρωτα ο Θεός) που νομιζετε ότι είναι βολικά? Ετσι ώστε και να είσαι κοντα στον πολιτισμό αλλά να έχεις και άνεση

stonebob (Babis Petros) έγραψε:
Ψηφιζω, Πορτο Γερμενο 'η Βιλια.

Δεν χρειάζεται να ξενιτευτεί κάποιος.
Ολόκληρη η περιοχή των Μεσογείων είναι μια απομόνωση.
Ταυτόχρονα τα διασχίζει η Αττική οδός.
Πχ, το Κορωπί είναι σύγχρονη πόλη, αλλά πηγαίνοντας προς Υμμητο, έχει απέραντα χωράφια με ελάχιστα σπίτια.
Το ίδιο κ στο Μαρκόπουλο.
Η περιοχή ανάμεσα σε Σπάτα κ Παιανία είναι όλο αμπελώνες σχεδόν χωρίς σπίτια.
Η Ανθούσα προσφέρει απομόνωση κ είναι μόνο 6-7' διαδρομή από τη λεωφόρο Μαραθώνος.
Ακόμη πιο κοντά είναι το Πανόραμα Παλλήνης κ πιο πάνω, το Ντράφι.
Κ το Πικέρμι ωραίο είναι.
Στην πάνω του πλευρά είναι η Διώνη κ στην κάτω του η λεωφόρο Κιάφας.
Πολύ κοντά σε κεντρικούς δρόμους, αλλά ταυτόχρονα πολύ ερημικά.

Καλή η ερημιά (για συγκεκριμένους λόγους) αλλά είσαι έρμαιο κάθε κλεφτρονιού, οργανωμένου ή μη. Και σχεδόν όποιο μέτρο προστασίας κι αν πάρεις, πολύ δύσκολα μπορείς να προστατευτείς.

batista έγραψε: Σίγουρα, αναγκαίο κακό.
Αυτά τα σπίτια όμως είναι κυρίως φτωχικά κ όλα έχουν συναγερμό κ από δύο κ τρία σκυλιά το καθένα.