ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ


Η δασκάλα στο σχολείο μια μέρα λέει στα παιδάκια στην τάξη:

- Παιδιά σήμερα θα μιλήσουμε για τα επαγγέλματα. Ποιος ξέρει τι είναι επάγγελμα?

Τα περισσότερα χέρια σηκώνονται.

- Ωραία λοιπόν, φαίνεται πως όλοι ξέρετε τι είναι επάγγελμα. Για πες μας λοιπόν εσύ, Κωστάκη, τι επάγγελμα κάνει ο μπαμπάς σου?

- Ο μπαμπάς μου, κυρία, είναι ξυλουργός.

- Μπράβο Κωστάκη. Εσένα Σταματίνα, τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου?

- Εμένα, κυρία, ο μπαμπάς μου είναι δικηγόρος.

- Μπράβο Σταματίνα. Πες μας και συ, Βασίλη, τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου?

- Ο μπαμπάς μου, κυρία, είναι πυροσβέστης.

- Πολύ ωραία, Βασίλη. Να μας πει και ο Πέτρος. Πέτρο, τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου?

- Ο μπαμπάς μου, κυρία, είναι stripper σε ένα gay bar. Χορεύει πάνω στην πίστα, και κάτω υπάρχουν άλλοι άντρες που τον βλέπουν καθώς χορεύει και γδύνεται, και του βάζουν χαρτονομίσματα στο εσώρουχο του. Μερικές φορές, ο μπαμπάς μου κλείνει ραντεβού με κάποιον από αυτούς τους άντρες και πηγαίνουν στο απέναντι ξενοδοχείο και κάνουν ομοφυλοφιλικό έρωτα, και πάλι παίρνει λεφτά γι’ αυτό.

Η δασκάλα αλλάζει εκατό χρώματα, παθαίνει πανικό, και αλλάζει αμέσως κουβέντα και θέμα. Όταν χτύπησε το κουδούνι, λέει στα παιδάκια:

- Να πάτε στο καλό, παιδιά, θα τα πούμε αύριο. Εσύ Πέτρο μείνε λίγο σε παρακαλώ, θέλω να σου μιλήσω.

- Ορίστε, κυρία? Λέει ο Πέτρος που έμεινε πίσω.

- Δε μου λες, Πέτρο, αυτά που είπες για το επάγγελμα του πατέρα σου, είναι αλήθεια?

- Όχι, κυρία.

- Τότε γιατί είπες ψέμματα, Πέτρο, όταν σε ρώτησα τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου?

- Κοιτάξτε, κυρία, ο μπαμπάς μου είναι διευθυντής στην Τράπεζα της Ελλάδος, και τώρα έχει αποσπαστεί στην Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών. Καμιά φορά πάει και στο Υπουργικό Συμβούλιο, γιατί του ζητάνε τη γνώμη του για οικονομικά θέματα. Ξέρετε, εκεί που χαράζεται η οικονομική πολιτική.
Αλλά ντρέπομαι να τα πω αυτά στην τάξη.

ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΠΡΩΪΝΑΔΙΚΟ:


-'Έχουμε την επόμενη ακροάτρια στη γραμμή, γειά σας, από που μας καλείτε?"
-"Από τηλέφωνο".
-"Τα φιλιά μας στην όμορφη Λέφονο!"

Κάτι μου θυμίζει.....

Στο σχολείο η δασκάλα βάζει τα παιδιά να γράψουν έκθεση με θέμα το μήλο.

Ο Τοτός όμως εκείνες τις μέρες είχε δει ένα ντοκιμαντέρ για το σκουλήκι και τη σημασία του στην φύση και έτσι γράφει:

Το μήλο βγαίνει από ένα δέντρο, τη μηλιά. Όταν ωριμάζει το μήλο πέφτει από τη μηλιά και το μαζεύουμε από κάτω. Αν δεν το μαζεύουμε, τότε θα βγάλει σκουλήκια. Το σκουλήκι είναι…κτλ…

Η δασκάλα θυμώνει αλλά δεν λέει τίποτα. Η επόμενη έκθεση που βάζει στα παιδιά έχει θέμα το σπίτι και ο Τοτος γράφει: Το σπίτι είναι το μέρος που μένουμε. Το σπίτι έχει τοίχους, ταβάνι, πόρτες και παράθυρα. Τα παράθυρα είναι φτιαγμένα από ξύλο. Το ξύλο θέλει περιποίηση, γιατί αν δεν το περιποιηθούμε θα βγάλει σκουλήκια. Το σκουλήκι είναι…κτλ…

Αγανακτισμένη η δασκάλα ψάχνει να βρει ένα θέμα που να μην μπορεί να υπάρχουν σκουλίκια και βάζει έκθεση με θέμα: Το φεγγάρι. Η έκθεση του Τοτού: Χθες το απόγευμα καθόμουνα στον κήπο μας. Κάθισα μέχρι που βράδιασε και βγήκε το φεγγάρι. Άρχισα να χαζεύω το φεγγάρι και πόσο όμορφο είναι ήταν. Ξαφνικά, εκεί που κοιτούσα το φεγγάρι, σκύβω κάτω και τι να δω; Στα πόδια μου ήταν ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι είναι…κτλ…

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το
χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους
σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε
αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με
βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι
έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το
σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με
βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι
έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα
να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε
η μικρή κόκκινη κλώσα.
'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι
έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η
φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια
απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε,
'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.

'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να
φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν
δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω -
γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα.
'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.
'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος
δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα
όλα.'

'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά
της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με
τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί
σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο
την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης
περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις
στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις
εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα
σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ
θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά -με το ένα τέταρτο της
φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα
καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το
ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της
όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα
μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο
ψωμί.

(με το συμπάθειο)




οκ αφού η δημοσίευση μεταφέρθηκε στα 'ανέκδοτα', ας πούμε άλλο ένα

"Είμαστε στο αμάξι με τη γυναίκα. Πετάγεται ο άλλος από στενό.
- Γ... το σύμπαν σου ρε μ... Καραγκιόζη!
- Ρε μωρό μου Χριστούγεννα είναι...
- Γ... το σύμπαν σου ρε μ... Καραγκιόζη και χρόνια πολλά!"

Πώς σε λένε κοπελιά ?
Τίνα.
Μια Φτόρε τι την έχεις?

Χωρίς λόγια...