ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) έγραψε:
Υποτίθεται οτι είναι ασφαλισμένα απο το ΤΕΚΕ μέχρι του ποσού των 100 χιλ.Λεπτομέρειες δεν ξέρω,πάντως,στην απομακρυσμενη πιθανότητα που θα πτωχευσει μια Ελληνική τράπεζα τότε θα υπαρχουν καποιοι υπάλληλοι της κρατικής πλέον τράπεζας, θα ψάχνουν τα κομπιούτερ τους, θα βρίσκουν το λογαριασμό, πόσα λεφτά είχες διαθέσιμα κ θα στα δίνουν κρατικά ρέπος ή ομόλογα!!! χα,χα!! Για μετρητά στο χερι, δύσκολο το βλέπω. Μάλλον θα τα μεταφέρουν στην κρατική τραπεζα που θα γεννηθεί...
Μάλιστα Παναγιώτη.
Συμφωνώ. Έτσι είναι όπως τα λες. Καλά τα λες.
Ξέρεις όμως πως τα μεταφράζω εγώ σε 6 λέξεις όλα αυτά που λες?
- - - - "Πιάσ' τ' αυγό και κούρεφ' το". - - - -
Και ξαναγυρνάω πίσω (το έχω ξαναγράψει) στο ΑΡΧΙΚΟ σκεπτικό της ανάγκης για την δημιουργία τραπεζών, πριν 500, 600 χρόνια νομίζω στην Ευρώπη:
Εβραίοι στα εμπορικά κέντρα της εποχής, Ναϊτες, Βατικανό (εξ ου και η Banco di Santo Spirito που υπάρχει ακόμα και σήμερα), άρχισαν να ανακαλύπτουν τη λειτουργία του νομίσματος, άρχοντες που ανακάλυπταν το χαρτονόμισμα, την υποσχετική, την εγγυητική, το ομόλογο, τη μετοχή. Σιγά-σιγά, αναπτύχθηκαν όλα αυτά, ΟΜΩΣ δεν εξαφάνισαν την ανάγκη ύπαρξης της τράπεζας, που ήταν ένας χώρος/σύστημα/θεσμός αξιόπιστος, ισχυρός οικονομικά, εχέμυθος, και με όλα αυτά τα καλά που έκαναν εξαιρετικά δύσκολο το να ξεκινήσει κάποιος να φτιάξει ένα μαγαζί για να κάνει "τραπεζικές εργασίες".
Ποιες ανάγκες κάλυπτε αυτό το σύστημα που σιγά-σιγά μέσα στους αιώνες στήθηκε και γιγαντώθηκε?
Ποιες ανάγκες κάλυψε (στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) η δημιουργία χιλιάδων τραπεζών (μια τουλάχιστον σε κάθε χωριό χρυσοθήρων) στην υπό εκκόλαψη χώρα που η οικονομία της διπλασιαζόταν κάθε χρόνο?
Αρχικά και πρώτιστα την ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ του βιος των πελατών τους. Οι κατέχοντες κάποιο πλούτο προτιμούσαν να τον έχουν στον ασφαλή χώρο της τράπεζας, παρά στο σπίτι/παλάτι/αγρόκτημα τους, όπου κινδύνευε από ληστές, κλέφτες, intruders, υπηρέτες, επισκέπτες, συγγενικά πρόσωπα κλπ.
Ο "τόκος" ήρθε μετά, αφού οι τραπεζίτες κατάλαβαν πως θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν (κάπως) αυτό τον τεράστιο πλούτο που συγκέντρωναν, και για να αυξήσουν την ποσότητα του, άρχισαν να δίνουν κάτι και σ' αυτούς που τους τον εμπιστευόντουσαν. Πριν απ' αυτό, μέχρι και φύλακτρα εισέπρατταν (κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνουν οι Ελβετοί σήμερα).
Τι απ' όλα αυτά έχει απομείνει σήμερα στο τραπεζικό σύστημα (και δεν αναφέρομαι μόνο στο GR σύστημα)?
Η εξασφάλιση έχει πάει περίπατο. Πολύ καλά περιγράφεις το τι θα γίνει, αν κάποιος/οι αναγκαστούν να κάνουν χρήση των "εγγυήσεων" που κάποιος τρίτος, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΟΣ με σένα και με τον τραπεζίτη σου έχει προσφέρει. Και εννοώ τα κράτη και τις κυβερνήσεις. Τι δουλειά έχουν αυτοί οι τύποι (που τους έχουμε βάλει εκεί υποτίθεται για να φροντίζουν τα κοινά θέματα) να ανακατεύονται με τα οικονομικά του καθενός? Και με τι φόντα το κάνουν? Αν ο Σάλλας ή ο Κωστόπουλος (τυχαία τα ονόματα) βαρέσουν κανόνι, θα έρθει ο Τσίπρας, ο Σαμαράς, η Μέρκελ, ή ο Ολάντ να τους υποκαταστήσουν? Με τι φόντα? Και (κυρίως) με τι λεφτά? Πρόκειται για την αποθέωση της διαστρέβλωσης στην βασική τραπεζική ιδιότητα, που είναι η ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ του καταθέτη.
Η εχεμύθια? Το τι έχω εγώ κι εσύ στην τράπεζα βγαίνει φόρα-παρτίδα σε όποιον έχει ενδιαφέρον να το ξέρει: Το κράτος, τις άλλες τράπεζες, τον ανταγωνισμό μας, μη σου πω και σε εγκληματικά στοιχεία (δια της πλαγίας οδού).
Η πρόσοδος? Μα με τα αστεία επιτόκια που προσφέρουν έχει και αυτή γίνει αμελητέα.
Επομένως τι απομένει?
Εγώ λέω "τίποτα το αξιόλογο".
Σ' αυτό το πλαίσιο σκεπτόμενος καταλήγω πως το σωστό είναι να "βγω" από αυτό το σύστημα. Κρατάω τις αναγκαίες σχέσεις (καταθέσεις που εξυπηρετούν την καθημερινότητα) αλλά η έννοια του ότι σ' αυτό το σύστημα θα χώνω το προϊόν του κόπου μου (και τη μελλοντική μου εξασφάλιση κατ' επέκταση - γιατί άλλο σύστημα (κοινωνικό) εξασφάλισης του μέλλοντος δεν φαίνεται να καταφέρνει να επιβιώνει, όπως πιστεύαμε παλιά ότι συμβαίνει) έχει πάψει να υφίσταται. "Γειά σας" είναι η μόνη κουβέντα που τους αρμόζει.
Και μετά απ' αυτήν, ας "εγγυώνται" ό,τι θέλουν. Δεν με αφορά. Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν με αφορούν και όλα τα υπόλοιπα ψέμματα που κατά καιρούς εκστομίζουν.