Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Κι εγώ αρχικά προσανατολιζόμουν προς τη 2η λύση, αλλά με κρατά η σκέψη του να δώσω το κεφάλαιο μου, να ξαλαφρώσω κάπως, και μετά να πάμε στη δραχμή και να δω μέσα σε λίγες μέρες το χρέος να διπλασιάζεται (τουλάχιστον! γιατί αυτό θα γίνει αν τα δάνεια παραμείνουν σε ευρώ), ενώ παράλληλα θα έχω χάσει και τα ευρώ μου με τα οποία θα μπορούσα να συντηρηθώ για ένα διάστημα.
Από την άλλη, με τρελαίνει η σκέψη να καταχωνιάζουμε τα χρήματα σε μπαούλα και σεντούκια λες και είμαστε στην κατοχή, και χωρίς αυτά να μας αποδίδουν τίποτα.
Για τα Φ/β πάλι... το όφελος είναι πολύ μεγάλο. Και υπογράφεις συμβόλαιο (όπως και όταν παίρνεις δάνειο). Αν φτάσουμε σε τετοιο σημείο ώστε το κράτος να παραβιάζει την υπογραφή του, τι εμποδίζει κι εμάς να κάνουμε το ίδιο με τις τράπεζες; (να μας πάρουν το σπίτι; να το κάνουν τί; εδώ δε μπορούν να πλειστηριάσουν αυτά που ήδη έχουν.)
