Να σας πω εγώ πραγματική ιστορία που την έμαθα λόγω πρώην "ιδιαίτερων" σχέσεων με Ολλανδική οικογένεια:
(= μάνα 50φεύγα, δυο γυοι 30 ο ένας 23 ο άλλος, χωρίς τίποτα ιδιαίτερο στη ζωή τους οι δυο μικροί. Πατήρ δεν υπάρχει).
Η μάνα έχει σπίτι στην Ολλανδία που μπορεί να πουληθεί 300k (όχι τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή, αλλά τόσο κάνει εκεί).
Οι γιοί (που βολοδέρνουν επαγγελματικώς όπως και όλη η ευρωπαϊκή νεολαία) την ψήσανε να το πουλήσουν, και να πάνε να αγοράσουν γη (με σπίτι μέσα) σε κάποια χώρα του νότου (που είναι φτηνά) και να ζήσουν εκεί όλοι ευτυχισμένοι, κάτω απ' τον ήλιο, υγιεινή ζωή κλπ, να βγάζουν προϊόντα και "να τα πουλάνε στην αγορά" (*1).
Ήρθε εδώ ο μεγάλος γυιός, ψάχτηκε σε διάφορα μέρη, και κατέληξε σε ένα χωριό (όχι παραθαλάσσιο) της Μεσσηνίας, όπου βρήκε μέσα στο χωριό ένα παλιό σπίτι να πουλιέται, μαζί με 500m2 χωραφάκι δίπλα του. Του ζητήσανε 120.000 ευρώ. Απ' ότι είδα το σπίτι θα ήθελε και άλλα 50-70 χιλιάρικα σε επισκευές και εκσυγχρονισμούς για να γίνει στοιχειωδώς κατοικήσιμο σύμφωνα με τα δικά τους standards.
Τον απέτρεψα βέβαια (αν δεν το έκανα, μετά από λίγο καιρό που θα διαπίστωνε πως δεν θα μπορούσε να το πουλήσει ΟΥΤΕ 25.000 επισκευασμένο, θα με κατηγορούσε εμένα που δεν του άνοιξα τα μάτια) και φάνηκε πως το project "υγιεινή ζωή στην ύπαιιθρο του νότου" πήρε αναβολή για κανα χρόνο.
Εν τω μεταξύ διακόπηκαν και οι "ιδιαίτερες σχέσεις" που υπήρχαν με αυτούς τους Ολλανδούς, χωρίς να χαθεί κάθε επικοινωνία όμως.
Αυτή τη βδομάδα έμαθα πως αγόρασαν ακίνητο τελικά. Ήδη έδωσαν καπάρο.
Στην Ισπανία, περιοχή Ανδαλουσίας, απόσταση από θάλασσα 18km, 160 στρέμματα με δένδρα, δυο οικήματα μέσα (κατοικίες) και τρίτο μη κατοικήσιμο, ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ευρώ.
Το οποίο (αν κάνεις τη διαίρεση) βγαίνει 625 ευρώ το στρέμμα.
Θα χρειαστούν και κανα τριαντάρι ακόμα για επισκευές και εκσυγχρονισμούς των σπιτιών.
Συμπέρασμα δικό μου:
Τα ακίνητα στην Ελλάδα ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ (παρά την πτώση των τελευταίων 3-4 ετών) ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΑ. Οι αξίες θα πέσουν κι άλλο, σε σχέση με άλλες σταθερές.
Έχει νόημα (συναισθηματικό) να δεσμεύσει κάποιος λεφτά για να έχει ένα σπίτι για να μένει χωρίς ιδιοκτήτη πάνω απ' το κεφάλι του, αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ κανένα λογικό νόημα να δεσμεύσει λεφτά "για εξασφάλιση" ή "για εισόδημα". Πάει, αυτή η εποχή πέρασε, τελείωσε.
Ούτε καν το "να αφήσει στο παιδί του ένα σπίτι" δεν έχει πια νόημα. Καλύτερα να του αφήσει τα λεφτά που κάνει (σήμερα) το σπίτι, και να αποφασίσει το παιδί τι θα τα κάνει, όταν έρθει η ώρα, παρά να έχεις "παντρέψει" το παιδί με ντουβάρια, που αμφίβολο είναι αν θα του είναι χρήσιμα γι' αυτό που έχει στο μυαλό του, και κάθε τόσο θα του ζητάνε (χαράτσια, συντηρήσεις κλπ). Αν θέλει σπίτι, θα δώσει τα λεφτά και θα πάρει σπίτι. Όταν το χρειάζεται.
Αν έχει μυαλό θα αυγατίσει τα λεφτά που θα του αφήσεις, αν δεν έχει θα εξαφανίσει ΟΤΙ κι αν του αφήσεις. Ξέρω περιπτώσεις ακαμάτηδων πενηντάρηδων και εξηντάρηδων (σήμερα) που μέσα στα 30-35 χρόνια της "ενεργούς οικονομικής ζωής τους" διέλυσαν ότι βρήκαν. Είτε αυτό ήταν λεφτά, είτε κτήματα, είτε διαμερίσματα.
(*1) Όνειρα θερινής νυκτός οι νεαροί Ολλανδοί. Νομίζουν πως έτσι, ένας αλεξιπτωτιστής σε μια περιοχή (και μάλιστα άγνωστη, χωρίς να ξέρει πρόσωπα και πράματα) θα στήσει "την παραγωγή του" και θα ευδοκιμήσει.