Λόγω του κλίματος που επικρατεί στην ελληνική οικονομία και με τον φόβο ότι κινδυνεύουν οι καταθέσεις στην Ελλάδα, αρκετοί σκέφτονται να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε λογαριασμούς στο εξωτερικό.

Ανασταλτικός παράγοντας, αυτές τις μέρες, για την μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό είναι η, ίσως εσκεμμένη, ασάφεια του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Βασιζόμενος στον νέο νόμο, διευθυντής τράπεζας έλεγε σε κάποιον που ήθελε να ανοίξει καταθετικό λογαριασμό στο εξωτερικό, ότι θα οφείλει φόρο επαναπατρισμού. Σημεία κλειδιά του σχετικού άρθρου 18 είναι οι αναφορές σε κίνητρα επαναπατρισμού κεφαλαίου που δεν έχει δηλωθεί και ήταν ήδη στο εξωτερικό κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νομοσχεδίου (15 Απριλίου 2010). Δηλαδή δεν αναφέρεται σε μελλοντικές καταθέσεις και για τις υπάρχουσες χρησιμοποιείται αν τα χρήματα που έχουμε έξω δεν έχουν δηλωθεί στην εφορία και θέλουμε να τα "επισημοποιήσουμε".

Ο φόβος χρεοκοπίας της χώρας μας δεν είναι νέος. Έχουμε κακό ιστορικό (1893, Τρικούπης: "δυστυχώς επτωχεύσαμεν") και σαν απειλή υπάρχει εδώ και χρόνια (σχετικό άρθρο του 2005, όταν το χρέος μας ήταν 215 δις ευρώ).

Είναι αδικαιολόγητες οι έντονες φήμες;
Τα οικονομικά της Ελλάδας είναι σε άσχημη κατάσταση: Το κράτος έχει έσοδα (βασικά από φόρους) περίπου 50 δις ευρώ το χρόνο και χρωστάει 326 δις (125% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος) . Φέτος για τόκους μόνο πρέπει να δώσει 13 δις (προϋπολογισμός 2010).