Επιστροφή (εδώ και 7-8 μήνες) στο Δημόσιο. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια.
Κανονικά, από την πόρτα, όχι από κάποιο "παράθυρο".
Έχει ωραίες ιστορίες, όταν βρεθεί χρόνος θα διηγηθώ κάποιες.

TEV wrote:
Εξακολοθουν να εχουν πορτες η τις πουλησαν και αυτες και βαλανε κουρελουδες ?

Ξεχασα, τις : Νοτες-πουλες και τις ΑχχχχχχχΤσιΤσιογλες...

TEV wrote:
Όλοι το βρίζουμε, αλλά όλοι εκεί θέλουμε να μπούμε.
Γι'αυτό πάμε χάλια ως κράτος.

Εχει παρατηρηθει το φαινομενο στην Ελλαδα οτι το ενα κομματοσκυλο κατηγορει το αλλο κομματοσκυλο ειτε γιατι παιρνει παραπανω επιδομα ειτε γιατι διοριστηκε στην θεση οπου "δικαιωματικα" λογω κομματοσκυλου νομιζει του ανηκει.
Το ειχα γραψει και παλια για μια "απορια" της Kathrin οτι:
Οπως στον μαγνητισμο ετσι και στην πολιτικη τα ομονυμα φορτια απωθουνται ενω τα ετερωνυμα ελκονται!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) wrote:
Παναγιώτη, δε ξέρω (ούτε με ενδιαφέρει, πλέον) τι κάνουν "όλοι".
Το έχω ξαναγράψει: Πρέπει να ήταν γύρω στο 1999 ή 2000, που είχα μπει στο Δημόσιο.
Με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Κάθισα περίπου ένα χρόνο, ίσως και λιγότερο.
Έφυγα, γιατί εκείνη την εποχή βρήκα στον ιδιωτικό τομέα σχεδόν τριπλάσιες αποδοχές.
Τώρα (εδώ και 6-7 χρόνια για την ακρίβεια), αυτά τα νούμερα δεν υπάρχουν.
Οπότε έψαχνα όλο αυτό το διάστημα, ευκαιρία να επιστρέψω στο δημόσιο.
Αν σε 4-5 χρόνια αλλάξει κάτι στον ιδιωτικό τομέα, στον κλάδο μου, πάλι θα φύγω.
Πηγαίνουμε όπου μας δίνουν τα περισσότερα. Τόσο απλά.

Το δημόσιο, μαζί με την νοοτροπία των υπαλλήλων του είναι ο βασικός λόγος που σαν χώρα έχουμε μείνει πίσω σε όλα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η σιγουριά, οι αξιοπρεπείς μισθοί, η μονιμότητα, η έλλειψη αξιολόγησης κ τέλεια αδυναμία να απολυθεί κάποιος, ότι κ αν κάνει, φέρνουν τη βαρεμάρα, την αποχαύνωση, την έλλειψη ενδιαφέροντος για την εργασία, την αγένεια, την προχειρότητα, τα λάθη κ τελικά έχουμε υπαλλήλους που είναι αναποτελεσματικοί σε όλα τους.
Δεν γνωρίζω ούτε μια υπηρεσία του δημοσίου που να λειτουργεί ικανοποιητικά κ φυσικά ούτε έναν δημόσιο οργανισμό ή εταιρεία που να έχει κέρδη.
Ή τουλάχιστον να μην έχει υπερβολικά χρέη.
Το καλύτερο φάρμακο όλων αυτών θα ήταν να καταργηθεί ο ακατανόητος, ο άδικος κ ο ξεπερασμένος θεσμός της μονιμότητας.
Θέλει το κράτος υπαλλήλους;
Να τους έχει.
Γιατί όμως αυτοί πρέπει να μην κρίνονται, να μην αξιολογούνται, να έρχονται κ να φεύγουν ότι ώρα θέλουν, να παίρνουν όσες άδειες θέλουν, να κάνουν όσα λάθη θέλουν, να μιλάνε στον κόσμο όπως θέλουν χωρίς να έχουν κανέναν φόβο απόλυσης;

Πιστεύω πως στο μέλλον, αναγκαστικά θα λυθεί σιωπηρά αυτό το πρόβλημα.
Θα παίρνουν υπαλλήλους ορισμένου χρόνου για αρχή κ σταδιακά οι μόνιμοι υπάλληλοι θα περιοριστούν κατά πολύ.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που οι ΔΥ κερδίζουν περισσότερα από τους ιδιωτικούς.
Κ αυτό είναι στρέβλωση.

TEV wrote: Είχα την εντύπωση πως αν παραιτηθείς από το δημόσιο μετά δεν έχεις δικαίωμα να ξανακάνεις αίτηση.
Φαντάσου όμως ξεφτίλα...το δημόσιο, που με την παντελή έλλειψη ρίσκου για απώλεια εισοδήματος κ εργασίας θα έπρεπε να δίνει μισθούς, το πολύ 500€, να δίνει τελικά υψηλότερες απολαβές από τον ιδιωτικό τομέα που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα.
Είμαστε τελικά η τελευταία σοβιετία της Ευρώπης, όπως δικαίως μας αποκαλεί ο Στούπας.

Επειδή λόγω δουλειάς συνεργάζομαι με πολλές δομές του Δημοσίου έχω να πω πως ούτε το 1% δε θα έπαιρνα στη δουλειά μου. Εμπειρίας 25 ετών το απαύγασμα.

TEV wrote:
Να προσθεσω κατι : Οσοι μπορουμε και θελουμε μεταναστευουμε.

Παιρνουμε χαρτια, ταυτοτητες, πτυχια και δεξιοτητες και φευγουμε (οπου γη και πατριδα).

Οσα για τα 500.000 ευρω του Ποταμιου μια συμβουλη : Να τα βαλει στον κ@λ@ του !

Καζαντζίδης - Το τραίνο Γερμανίας Αθηνών (τιποτα δεν αλλαξε απο τοτε...)