Καράντη Μαρία (cross) wrote:
Και, τι?

Να μη τους τα δίνουμε?

soto51 wrote:

Να τους τα δίνουμε.

Να καταλάβουμε όμως και πως:
1) ...κάθε χρόνο, παγκοσμίως, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τα Εθνικά Συστήματα Υγείας, οι ασθενείς από την τσέπη τους, οι συγγενείς των ασθενών, πληρώνουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για αντικαρκινικά σκευάσματα κι εξειδικευμένες θεραπείες, που μέγιστο θα παρατείνουν την επιβίωση για 3 μήνες, αυξάνοντας κατά πολύ τις παρενέργειες καθ'όλη την περίοδο θεραπείας, μειώνοντας σημαντικά την ποιότητα εναπομείνουσας ζωής του ασθενούς.
2) ...οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες έχουν υψηλότατες κερδοφορίες κι αυξανόμενη βάση πελατών.
3) ...αρκεί να αποδειχθεί ερευνητικά/κλινικά ελάχιστη παράταση επιβίωσης των ασθενών σε σχέση με το placebo-χάπι σακχαρίνης, μετά από δέκα χρόνια, ώστε ένα αντικαρκινικό σκεύασμα να πάρει επίσημα έγκριση διάθεσης στην αγορά.
4) ...όλα αυτά τα εκατοντάδες δις δολάρια, ετησίως, θα μπορούσαν να ξοδευτούν εναλλακτικά σε στοχευμένες παρεμβάσεις πρόληψης, ώστε να μην εμφανιστούν ποτέ στους ασθενείς οι περισσότεροι διηθητικοί επιθετικοί καρκίνοι.

Μπράβο σας για το εξαιρετικό θέμα της ιδιωτικής υγείας
Θα γράψω κάποιες -χρήσιμες νομίζω- απόψεις σε λίγες ωρες που θα έχω χρόνο...

Καράντη Μαρία (cross) wrote:
Καλά τα γράφεις. Όπως όμως θα έπρεπε να γνωρίζεις (αλλά δεν το δείχνεις με βάση κάποιες επιλεκτικές τοποθετήσεις σου), η ατέρμονη επιδίωξη όλο και περισσότερου κέρδους (ασχέτως των επιπτώσεων) κυβερνάει τον κόσμο και ειδικά σε τριτοκοσμικές (από πλευράς θεσμών) χώρες όπως η δική μας, οι σωστές και αποτελεσματικές πρακτικές (όπως κα ο έλεγχος εφαρμογής τους) είναι, όπως φαίνεται, ένα όνειρο απατηλό.

Καράντη Μαρία (cross) wrote:
Το προς τα που θα κατευθύνονται οι πόροι που συγκεντώνονται κάθε φορά το αποφασίζει (και καλώς λέω εγώ) η ελεύθερη αγορά.
"Ασφαλιστικές φραγές" (όπως το FDA στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ευρωπαϊκό, ακόμα και ο... ΕΟΦ μας) ΚΑΛΩΣ υπάρχουν, και να υπάρχουν, για να βάζουν κάποια όρια στην τάση ασυδοσίας που (κακώς) υπάρχει στην αγορά, αλλά δεν γίνεται να υπάρχει αγορά χωρίς φιλοδοξία (και η ασυδοσία είναι μια "τραβηγμένη" έκφραση της).
Αλλά το "προς τα που θα μπορούσαν να ξοδευτούν" τα εκατοντάδες δις που λες, ΠΟΙΟΣ άλλος εκτός από την αγορά θα μπορούσε να το αποφασίζει?

Και τέλος, "την εναπομένουσα ζωή του ασθενούς" καλύτερα μην την πιάνεις στο στόμα σου. Αν κάποιος δεν την θέλει καθόλου, είναι ελεύθερος να μην πάρει τίποτα.
Αλλά δεν μπορεί να υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ (εσού συμπεριλαμβανομένου) που θα θεσπίζει κανόνες για το τι "επιτρέπεται" και τι "δεν επιτρέπεται" να παίρνει από τα υπάρχοντα σκευάσματα.

Έχεις κανένα πρόβλημα με "την υψηλότατη κερδοφορία" των φαρμακευτικών? Τι θα έπρεπε δηλαδή, να κερδίζουν "μέχρι τόσα" αλλά όχι παραπάνω? Κατά ποια λογική? Και ποιος θα βάζει τα όρια?

soto51 wrote:
Τα δις που αναφέρεις, είναι αυτά που ξοδεύει ο κοσμάκης, μέσα στον πόνο του και την αγωνία του, για να θεραπευτεί. Δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, ούτε τσιφλίκι του φαρμακοτρίφτη. Κάποιος λοιπόν πρέπει να εξασφαλίζει ότι αυτά τα δις πάνε σε πραγματικές θεραπείες και όχι σε ... μούφες προκειμένου απλά να αισχροκερδούν κάποιοι θέτοντας πολλές φορές και σε κίνδυνο την υγεία του ασθενή.
Εεε αυτοί σίγουρα δεν μπορεί να είναι αυτοί που έχουν το κίνητρο να αισχροκερδίσουν (όπως υπονοείς) και ειδικά σε τομείς που συνήθως αποτελούν ουσιαστικά μονοπώλιο και από το οποίο εξαρτάται η ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Άσχετα από τα παραπάνω, η υγεία είναι ίσως ο μοναδικός τομέας που δεν έπρεπε να έχει εμπορευματοποιηθεί. Εφόσον όμως αυτό έχει γίνει, πρέπει να τηρούνται τουλάχιστον στοιχειώδεις κανόνες που να αποτρέπουν την ρεμούλα εις βάρος της υγείας των πελατών-πολιτών.

soto51 wrote:
Αυτονόητα σωστό, ακόμα και αν μιλάμε για μια ημέρα παραπάνω.


soto51 wrote:
Όπως και σε σχέση με την πρώτο σχόλιο, προκειμένου να μην σου θίξουν τις (κακώς εννοούμενες) ελευθερίες, θέλεις (για ακόμη μια φορά) να αγνοείς την έννοια της αισχροκέρδειας και την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς αυτή (όταν τον αφήνεις να αλωνίζει χωρίς κανένα έλεγχο).
Και πάει στα κομμάτια, να αποθεώνει κάποιος, λόγω ιδεολογίας, την ... αυτό-ρύθμιση και να ξιφουλκεί εναντίον της θεσμικής-κρατικής παρέμβασης σε άλλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας (άσχετα αν είδαμε που οδήγησε η ασύδοτη ... αυτό-ρύθμιση, π.χ. το 2008).
Αλλά και στην υγεία;;;;; Ήμαρτον........
Παρεμπιπτόντως, το ότι πολλές φορές, αυτή την παρέμβαση, καλούνται να την θεσμοθετήσουν και να την υλοποιήσουν ανεπαρκείς ή επίορκοι πολιτικοί, δεν αναιρεί φυσικά σε καμία περίπτωση την ανάγκη ύπαρξής της.


ΥΓ: Είναι πάντως απολαυστικό να βλέπει κάποιος την Καράντη να σου κάνει (πολύ σωστά, αν και, για κάποιον λόγο, επιλεκτικά και σίγουρα ... μάταια) μάθημα για την ανάγκη κάποιας θεσμικής-κρατικής παρέμβασης σε, κάποιους έστω, τομείς της οικονομικής-κοινωνικής δραστηριότητας.

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία, σε θέματα παροχών, λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους..
Εκεί που διαφέρουν σημαντικά είναι οι τιμές.

Η ημέρα νοσηλείας μπορεί στο Α νοσοκομείο να στοιχίζει 100€ κ στο Β 300€..

Οι αμοιβές των γιατρών για χειρουργεία είναι σχεδόν οι ίδιες..
Υπάρχουν βέβαια κ κάποιοι που χρεώνουν υπερβολικές τιμές, επειδή έχουν κάποιο όνομα, επειδή έχουν μιλήσει σε δφιάφορα συνέδρια στο εξωτερικό κλπ...
Η συμβουλή μου;
Να τους αποφύγετε..

Ξέρω πολύ καλούς χειρουργούς, εξαιρετικοί χαρακτήρες, που χρεώνουν χαμηλές τιμές, σχεδόν ποτέ δεν στραβώνει η επέμβαση, , ενώ αντίθετα, κάποιοι άλλοι χειρουργοί που μάλιστα γράφουν άρθρα σε διάφορα περιοδικα κ βγαίνουν σε εκπομπές στην τηλεόραση, να στραβώνουν κάθε τόσο τα περιστατικά τους, να κάνουν αποστήματα, συλλογές κ αιματώματα..
Ού μπλέξεις...

Δεν θέλω να γράψω ποιο είναι το καλύτερο ιδιωτικό νοσοκομείο, γιατί δεν υπάρχει..
Θα διαλέξετε τον γιατρό που εκπιστεύεστε κ θα πάτε όπου πάει κ αυτός..

Ας πούμε πως ασθενεί κάποιος απο γρίππη Η1Ν1.
Αν έχει ιδιωτική ασφάλεια θα φωνάξει το ασθενοφόρο του ιδιωτικού νσοκομείου να τον παραλάβει.
Μόλις φτάσει θα πέσουν πάνω του οι παθολόγοι, θα του κάνουν όλες τις αιματολογικές που φαντάζεστε, ακόμα κ τεστ σιέλου προς επιβεβαίωση της νόσου.
Θα του κάνουν Α/Α θώρακος, ίσως κ CT για να είναι σίγουροι.
Μετά, θα αναλάβουν οι πνευμονολόγοι τη θεραπεία του.
Ενδοβλέβια αντιβίωση, ενυδάτωση, ίσως κ Tamiflu, αν το σηκώνει ομοργανισμός του.

Με λίγη τύχη ο ασθενής, όχι εντελώς καλά, θα πάρει εξιτήριο σε μια βδομάδα, κάνοντας καθημερινά εξετάσεις..

Πόσο θα στοιχίσει αυτό;
Αν υπάρχει ιδιωτική ασφάλεια, απο τίποτα ως 500-700€..

Αν δεν υπάρχει άλλη ασφάλεια πλην ΕΟΠΠΥ, η ταρίφα πάει γύρω στα 4 χιλιάρικα..

Οι ιδιώτες γιατροί, αν κάνουν χειρουργείο θα σας ρωτήσουν αν θα χρησιμοποιήσετε ιδιωτική ασφάλεια.
Στην περίπτωση αυτή θα σας κόψουν απόδειξη κ θα ζητήσουν 2000-3000€, τα οποία θα τα πάρουν απο την ασφάλειά σας κ ίσως του πληρώσετε μια μικρή συμμετοχή, ανάλογα με το ασφαλιστικό πρόγραμμα που έχετε.
Αν δεν έχετε ασφάλεια θα σας ζητήσουν 1200€ μαύρα κ ίσως σας κόψουν μια απόδειξη των 500€..

Κάποιοι ιδιώτες γιατροί δέχονται δώρα απο φαρμακευτικές εταιρίες για να χρησιμοποιούν κ να συνταγογραφούν τα δικά τους φάρμακα.
Τα δώρα συνήθως είναι συμμετοχή σε συνέδρια ανα τον κόσμο με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Υπάρχουν κ οι ακραίες περιπτώσεις οπου κάποιοι γιατροί δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα κ δηλώνουν τόσο "ευχαριστημένοι" απο τα φάρμακα που συνταγογραφούν, ωστε μιλάνε σε συνέδρια που διοργανώνει η εταιρία του φαρμάκου κ λένε "πόσο καλό ειναι το τάδε χάπι, δεν έχει παρενέργειες, μπλα, μπλα...


Τα δημόσια νοσοκομεία είναι όλα χάλια...
Απο αρκετά ως πολύ χάλια...

Αδιαφορία, ασχετοσύνη είναι ο κανόνας πλην ελάχιστων περιπτώσεων.
Για να εξυπηρετηθείς θα πρέπει να λαδώσεις....απο τον τραυματιοφορέα ως τον γιατρό..
Ατέλειωτες ουρές, αναμονές, βρωμιά, κάκιστη συμπεριφορα απο το νοσηλευτικό προσωπικό, όχι επαρκείς εξετάσεις, συχνά λανθασμένες διαγνώσεις κ οδηγίες για θεραπεία.

Οι χειρουργοί έχουν σταθερό μισθό γύρω στα 1800€, αλλα δεν θα πουν όχι κ σε δωράκια 500-800€ ανα χειρουργείο..
Κάντε το λογαριασμό πόσο κερδίζουν μηνιαίως απο δωράκια....

Με τις εταιρίες φαρμακων έχουν τα ίδια νταραβέρια με τους ιδιώτες συναδέλφους τους, ίσως κ περισσότερα, λόγω του ότι το κόστος δεν το υπολογίζουν...δημόσιο γαρ!!!

Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε σε δημόσιο νοσοκομείο;
Να ξέρετε κάποιον γιατρό απο μέσα..
Αλλιώς...προσευχηθείτε....

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) wrote:
Δυστυχώς Παναγιώτη η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να γνωρίζει ποιοι είναι οι εξαιρετικοί χειρουργοί που χρεώνουν χαμηλές τιμές και τις περισσότερες φορές (έστω και από το υστέρημά του) προτιμά να πηγαίνει στον ακριβό (και διαφημισμένο) για να μην μουτζώνει τον εαυτό του για το ότι έκανε ... οικονομία (για έναν τόσο σοβαρό λόγο) πηγαίνοντας σε κάποιον φθηνό. Όπως βέβαια αναφέρεις, στο τέλος μπορεί να μουτζώνεται και για τους δύο λόγους (κόστος και αποτέλεσμα). Αυτό όμως, δυστυχώς, μόνο εκ του αποτελέσματος μπορούν να το καταλάβουν οι περισσότεροι ασθενείς.

Υπάρχουν περιπτώσεις οπου οι διάσημοι γιατροί δεν χειρουργούν καν αυτοί αλλα βάζουν κάποιον άλλον να το κάνει.
Κάνουν κανονικά την προετοιμασία του χειρουργείου, απολυμαίνονται, ντύνονται, είναι παρόντες στην αναισθησία, αλλα μόλις κοιμηθεί ο ασθενής...αναλαμβάνουν άλλοι!

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Κοιτάξτε, υπάρχουν άνθρωποι με φυσικό χάρισμα στο να γοητεύουν κάποιον, να τον "ψήνουν" με τα λόγια τους κ να τον πείθουν.
Κοινώς, τον παραμυθιάζουν.
Αραδιαζουν θεωρείες στον ασθενή, του μιλανε άκρως επιστημονικά, τον κερδίζουν με τον ωραίο τρόπο τους κ ο ασθενής πείθεται πως ο γιατρός του είναι ο καλύτερος.

Η ιατρική όμως δεν είναι μόνο θεωρία, αλλα κ πράξη..
Αν δεν " πιανει" το χέρι σου κ πχ, κόβεις ουρητήρα σε μια υστερεκτομή, δεν πλένεις σωστά την κοιλια, τρυπάς έντερο με αποτέλεσμα την περιτονίτιδα, ή βάζεις κινέζικο πλέγμα σε μια κήλη κλπ, κλπ...σίγουρα τα χειρουργεία σου θα στραβώνουν μονίμως...
Γιατί φίλε μου, είσαι τεμπέλης, υπερόπτης κ δεν θες να κάτσεις να εκπαιδευτείς δίπλα σε άλλους.
Νομίζεις πως τα ξέρεις όλα...