soto51 wrote:
Αληθινή ιστορία, από τη ζωή μου.
Επαγγελματικά, ήμουν (τότε - πάνε χρόνια) "στέλεχος" μεγάλης εταιρείας.
Κάποια στιγμή προέκυψε η ανάγκη να βρω ένα βοηθό.
(Τελικά βρήκα από αγγελία).
Καλός μου φίλος, ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ορυχείου, βιομηχανίας, εμπορικής εταιρείας κλπ, (με σαφώς περισσότερα λεφτά και εισοδήματα από μένα) που κάναμε παρέα, το έμαθε (γιατί του το είπα, προφανώς). Μου λέει:
"Μαλάκα, θέλω να μου κάνεις μια χάρη". Προφανώς θα του την έκανα.
Ο φίλος μου παντρεμένος με (πολύ) ωραία γκόμενα, μικρά παιδιά, άνετη και πολυέξοδη ζωή (ταξίδια, σκάφος (μεγάλο - όχι μικρό σαν το δικό μου τότε), 4-5 αυτοκίνητα (μεταξύ των οποίων και μια Maserati), γενικώς ΠΟΛΥ άνετος, ΑΛΛΑ με ΠΕΘΕΡΑ. Η δικιά του την είχε από κοντά τη μάνα της. Την ήξερα. Ήταν μα μη σε πιάσει στη γύρα.
"Τι θέλεις?" είπα εγώ.
"Θέλω για τη θέση που ψάχνεις να φωνάξεις να δεις και τον αδερφό της δικιάς μου".
Εγώ τον αδερφό της δικιάς του δεν τον ήξερα. Ούτε κατ' όψιν. 35 ο τύπος. Χωρίς δουλειά (κόπρος). Τον συντηρούσε η μάνα του.
"Γιατί πρέπει να το κάνω αυτό?"
"Γιατί θέλω να δείξω ενδιαφέρον στη δικιά μου και στη μάνα της ότι ενδιαφέρομαι να τον αποκαταστήσω επαγγελματικώς. Με πρήζουν καιρό τώρα. Υφίσταμαι μουρμούρα".
"Και γιατί δεν τον παίρνεις στο μαγαζί? (το δικό του εννοώ - σίγουρα κάπου θα μπορούσε να τον βολέψει).
"Τρελλός είσαι? Είναι εντελώς άχρηστος. Ντενεκές. Κόπρος. Τι να τον κάνω?".
"Και να τον λουστώ εγώ?"
"Όχι βέβαια! Αλλά κάνε μου την χάρη να τον φωνάξεις να τον δεις. Και μετά βρες μια δικαιολογία και πες του κάτι για να τον αποφύγεις. Εγώ θα έχω κάνει το καθήκον μου".
Πήρα τηλέφωνο τον τύπο, "Ο Νίκος μου είπε ότι θα ενδιαφερόσαστε για..." και αρχίσαμε να λέμε για το επικείμενο ραντεβού, να έρθει στο γραφείο μου να τα πούμε. Του είπα για την άλλη μέρα το πρωϊ, στις 11:00 (το θυμάμαι ακόμα). Γενικώς το πρόγραμμα μου στο γραφείο ήταν σφιχτό.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ στις 11 !!! Και μου είπε και το λόγο:
Είχε κανονίσει να πάει να παίξει ποδόσφαιρο!
Το ραντεβού δεν έγινε (τελικά) ποτέ. Όχι ότι κι αυτός ενδιαφέρθηκε δηλαδή.
Αυτός ο κόπρος είχε (από τη μαμά του, και το μακαρίτη το μπαμπά του) να φάει και να πηγαίνει για ποδόσφαιρο στις 11 το πρωϊ τις καθημερινές στα γηπεδάκια της Φιλοθέης.
Αυτοί που ΔΕΝ έχουν?
Κάνουν την επένδυση που σου είπα στο προηγούμενο ποστ. Έστω και με δάνειο.
Τελικά εγώ πήρα ένα παιδί (ακόμα δουλεύει στο μαγαζί που τον πήρα - ενώ εγώ έχω φύγει) από αγγελία, και του έδωσα κάτι σαν €5.000 σήμερα. Μια χαρά άνθρωπος αποδείχτηκε.
Αλλά έτσι βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Κόπρος vs συγκροτημένος.
Τα κοριτσάκια που τα ακουμπάνε στο Χόντο σε πείραξαν? Τουλάχιστον έτσι μυρίζουν όμορφα...