aceman wrote:
Τι εγγύηση να υπάρχει;
Αν πτωχεύσει η ασφαλιστική, τα χάνεις όλα...

aceman μετά τη χρεοκοπία της Ασπίς - Commercial θεσπίστηκε το εγγυητικό κεφάλαιο Ζωής, το οποίο αποζημιώνει σε περίπτωση κλεισίματος εταιρίας Ζωής. Μέχρι τότε ήταν εγγυητής το ελληνικό δημόσιο, το οποίο χρεοκόπησε και ο κόσμος δεν έχει πάρει ακόμα τα χρήματά του. Προσοχή όμως. Το εγγυητικό Ζωής καλύπτει μέχρι 30.000 ευρώ ανά ασφαλιστική(ΟΧΙ ΑΝΑ ΑΦΜ)και η υποχρεωτική επιβάρυνση-εξασφάλιση είναι 0,4 % επί του ετησίου ασφαλίστρου. Αν π.χ. κάποιος αποταμιεύει 1000 ευρώ ετησίως καταβάλλει 4 ευρώ ετησίως για το εγγυητικό. Με τη θέσπιση του κανονιστικού πλαισίου για τη λειτουργία των ασφαλιστικών και την εναρμόνιση με αυτό από φέτος η πιθανότητα χρεοκοπίας εταιρίας ασφαλειών Ζωής καθίσταται μία στα 200 χρόνια. Στις τράπεζες αντίθετα με το bail in τα πράγματα γίνονται πολύ ρευστά με συνέπειες κατά σειρά για τους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες.
Με αυτήν την παράθεση απαντώ και στον Παναγιώτη.
Να ακούτε τους πάντες παιδιά, αλλά όσα ακούτε να τα διασταυρώνετε με ανθρώπους που γνωρίζουν. Να ενημερωνόμαστε σωστά. Για όλα αυτά έχω ενημέρωση στη σελίδα μου που αφορά τα πάντα για τα Συνταξιοδοτικά.

aceman wrote:
Εδώ κορυφαίοι επενδυτές του tsig και αδυνατούν να εγγυηθούν καν για τις δικές τους επενδύσεις.
Πόσο μάλλον οι ασφαλιστές που επενδύουν τους «κόπους μιας ζωής» τρίτων.

KALAITZAKIS (syntaxeis.gr) wrote:
Κύριε Καλαϊτζάκη,

Γράψατε:
Όταν το 35 % των ρευστών διαθεσίμων στην Ε.Ε. επενδύονται σε ασφαλιστικά προγράμματα με σκοπό τη βελτίωση των μελλοντικών συντάξεων και στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στο 3 % κάτι δεν γίνεται σωστά.

Το ανωτέρω, αν δεν προσδιορίσετε τι εννοείτε με τον όρο «ρευστά διαθέσιμα», είναι ασαφές,
Και σας ρώτησα.
Τι ακριβώς εννοείτε με την έννοια "ρευστά διαθέσιμα" στην ανωτέρω πράγραφο? Διαθέσιμα που έχει ΠΟΙΟΣ? τα κράτη? Ο πληθυσμός? Ανεφέρεσθε σε διαθέσιμα εισοδήματα, ή διαθέσιμες αποταμιεύσεις?

Μου απαντήσατε:
Ρευστά διαθέσιμα είναι τα στοιχεία του ενεργητικού των Ιδιωτών, τα οποία μπορεί να είναι ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια, μετρητά, προθεσμιακές καταθέσεις, μετοχές. Αυτά δηλαδή που ρευστοποιούνται άμεσα ή εντός ολίγων ημερών. Δεν είναι όμως σπίτια, ακίνητα, επιχειρήσεις κλπ.

Στην απάντηση σας είναι σαφές, ότι μιλάτε για περιουσία ιδιωτών, και μάλιστα προσδιορίζετε σε ποιο κομμάτι/είδος της περιουσίας του καθενός αναφέρεσθε: Ευκόλως ρευστοποιήσιμη, όχι ακίνητα.

Προς άρση πάσης τυχόν παρεξήγησης (γιατί είναι σημαντικό το τι γράφετε), διατύπωσα διαφορετικά αυτό που είπατε, και έγραψα:

1) Μιλάς επομένως για περιουσίες, και όχι για ετήσιο εισόδημα. Λες δηλαδή (σαν ασφαλιστική εταιρεία):
"Έχεις 100 στην άκρη (στο στρώμα, σε λίρες, στην τράπεζα, σε μετοχές)? Δώσ' τα μου εμένα, και θα σου βγάζω μια απόδοση ΚΑΛΥΤΕΡΗ από αυτή που έχεις τώρα. Και μάλιστα δε θα στη δίνω πίσω κάθε χρόνο, αλλά όταν γεράσεις".

Και μου απαντάς:

1) Δεν μιλάω για περιουσίες. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς περιουσία για να χτίσει ένα εισόδημα για το μέλλον μέσω ενός ιδιωτικού συνταξιοδοτικού. Μπορεί να δίνει κάθε μήνα το 5 % π.χ. από όσα κερδίζει από την εργασία του και να μην τα σπαταλάει όλα για να μπορέσει να ζήσει και αύριο και να μην εξαρτάται.....

Τι βλέπω εγώ:
Λες για το 35% των ρευστών διαθεσίμων (αόριστα), διευκρινίζεις ότι αυτό αφορά περιουσίες ιδιωτών (όπως ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια, μετρητά, προθεσμιακές καταθέσεις, μετοχές), και στη συνέχεια το διαψεύδεις. Τα δικά σου γραμμένα διαψεύδεις.

Δεν θα το συνεχίσω, θα διευκρινίσω μόνο κι εγώ εδώ, ότι σ’ αυτό το site και forum, μιλάμε για λεφτά, κι όταν μιλάμε για λεφτά, μιλάμε σοβαρά, δεν κλάνουμε.

Κάνουμε και την πλάκα μας που και που, αλλά όχι με σοβαρά θέματα. Και η ασφάλιση είναι σοβαρό θέμα. Για πολλούς.


KALAITZAKIS (syntaxeis.gr) wrote: Θα είναι όλα αυτά, μέχρι να αλλάξει επάγγελμα.
Ή μέχρι να έρθει η στιγμή (χτύπα ξύλο) να δικαιούσαι κάποια μεγάλη (σοβαρή) αποζημίωση. Τότε, θα σε παραπέμπει "στην εταιρεία".

.
'' Θα είναι όλα αυτά, μέχρι να αλλάξει επάγγελμα . Ή μέχρι να έρθει η στιγμή (χτύπα ξύλο) να δικαιούσαι κάποια μεγάλη (σοβαρή) αποζημίωση. Τότε, θα σε παραπέμπει "στην εταιρεία ".

Πως φαίνεται ότι είσαι ''αντικειμενικός'' ε ? Από χιλιόμετρα μακριά...
Δεν χρειαζόταν να γράψεις όλο αυτό το κατεβατό για να καταλήξεις σε αυτό.

Μια άλλη προσέγγιση. Χωρίς ασφαλιστικές εταιρείες, πράκτορες, ασφαλιστικούς συμβούλους κ.λ.π. Η πραγματική -πιστεύω - απάντηση στο πρόβλημα της ατομικού προγραμματισμού για ιδιωτική σύνταξη. (προς αποφυγή παρανοήσεων: αναφέρομαι μόνο σε λύση υποκατάστασης της σύνταξης και όχι ιατροφαρμακευτική - νοσοκομειακή κάλυψη).Ταιριάζει σε όσους απέχουν 2- 3 δεκαετίες από την ηλικία της συνταξιοδότησης και είναι ιδανική για γονείς που βλέποντας πιο μακριά, σκέφτονται τα παιδιά τους σε ηλικία σύνταξης.
Λέγεται DRIP. Dividend Reinvestment Plan - Σχέδιο Επανεπένδυσης Μερισμάτων. Πιο συγκεκριμένα, πολλές εισηγμένες στα Αμερικανικά Χρηματιστήρια εταιρείες, δίνουν την δυνατότητα αυτόματης επανεπένδυσης του μερίσματος σε νέες μετοχές.
(Βάζοντας dividend reinvestment calculator στο Google, μπορεί κανείς να εντοπίσει πολλά sites με σχετικά προγράμματα όπου βάζοντας τίτλο μετοχής και χρονική διάρκεια , μπορεί να δεί τις αντίστοιχες ιστορικές αποδόσεις. Δεν είναι σπάνιες εξαιρέσεις οι περιπτώσεις που βλέπουμε αποδόσεις της τάξης του 1000% και του 2000% για περιόδους 20 - 30 ετών! )
Με (μπακαλίστικους) υπολογισμούς μια αρχική αγορά μετοχών της τάξης 10.000 $ (μπορεί κάποιος να ενταχθεί σε σχήμα DRIP αγοράζοντας και μία μόνο μετοχή ή αγοράζοντας σταδιακά λίγες - λίγες ) θα μπορούσε να γίνει σε 30 χρόνια ένα ατράνταχτο κεφάλαιο!
Εγγύηση ότι παραπάνω θα λειτουργήσουν? Απολύτως καμία εκτός από την κοινή λογική. 30 χρόνια είναι ένα πολύ μεγάλο διάστημα για να κάνει κάποιος προβλέψεις. Θα μπορούσε ο πλανήτης να δεχτεί επίθεση από τον Άρη, θα μπορούσε να γίνει ο Γ! και ο Δ! παγκόσμιος πόλεμος, εταιρείες μεγαθήρια να χρεοκοπήσουν και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Ωστόσο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, η Αμερική θα εξακολουθεί να υπάρχει, οι κλάδοι (technology, utilities, services, healthcare, financials, κ.λ.π.) θα εξακολουθούν να υπάρχουν και να παράγουν και τα DRIP να λειτουργούν και να αποδίδουν.
Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές. Ένας καλός χρηματιστηριακός σύμβουλος θα μπορούσε να ξεναγήσει τον ενδιαφερόμενο στα διαδικαστικά και να τον βοηθήσει σε μια σωστή επιλογή τίτλου ή τίτλων . Δική μου συμβουλή προτιμήστε τίτλους ΕΤF η CEF.
Καλές επιλογές!

sin wrote:
Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεις το αστείο ( ) σ' αυτά που έγραψα.
Και δεν έγραψα ΕΝΑ πράμα, έγραψα ΔΥΟ.
Ποιο είναι το αστείο?
Σε ποιο διαφωνείς?

soto51 πραγματικά από την τελευταία σου παράγραφο φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρεσαι να ενημερωθείς για την Ιδιωτική Ασφάλιση, αλλά μάλλον με τη στάση σου προσπαθείς να υποβαθμίσεις το επίπεδο της συζήτησης και να μειώσεις το θεσμό. Όταν σου εξηγώ κάτι δύο φορές και μου λες δεν το καταλαβαίνεις πάει να πει πως δεν μπορώ να χειριστώ σωστά το γραπτό λόγο ή εσύ δεν θέλεις να καταλάβεις. Κρυβόμενος στην ανωνυμία που σου επιτρέπει το διαδίκτυο την ώρα που από την πρώτη στιγμή με παρρησία έκανα γνωστά τα πραγματικά μου στοιχεία έρχεσαι και μου λες, τελειώνοντας, ότι ο ασφαλιστής είναι απατεώνας γιατί δεν είναι κοντά σου όταν τον χρειάζεσαι ή αν σου τύχει μία μεγάλη ζημιά και επιπλέον ότι θα είναι δίπλα σου μέχρι να αλλάξει επάγγελμα.
Σε πληροφορώ λοιπόν πως δεν είναι έτσι. Σε κάθε επάγγελμα ή λειτούργημα υπάρχουν επαγγελματίες και μη. Θα έλεγα άνθρωποι και μη. Εύκολα μπορείς σήμερα να μάθεις αν κάποιος είναι σοβαρός σε αυτό που κάνει. Από τα 21 που ασκώ αυτό το επάγγελμα μέχρι σήμερα στα 48 μου δεν μου έτυχε να πρέπει να αποζημιωθεί πελάτης μου και να του αρνήθηκε ασφαλιστική εταιρία. Φυσικά και επιλέγω αυστηρά με ποιες εταιρίες συνεργάζομαι. Δεν ψάχνω το φτηνιάρικο και όποιος μόνο αυτό θέλει δεν του κάνω.
Όσον αφορά στο ότι εγκαταλείπουμε τη δουλειά μας και αφήνουμε τον πελάτη στην ασφαλιστική (που κι εκεί συνεχίζει η ασφάλιση χωρίς συνέπειες για τον ασφαλισμένο) σε πληροφορώ πως ποτέ μου δεν σκέφτηκα 27 χρόνια κάτι τέτοιο, είμαι δεύτερης γεννιάς ασφαλιστής (ο πατέρας μου ίδρυσε το γραφείο το 1967 διωγμένος από τη δικτατορία) και αν με βοηθήσει ο Θεός και ζήσω θα ήθελα όταν ενηλικιωθεί η κόρη μου σε 16 χρόνια να συνεχίσει εκείνη, σεβόμενη όλους αυτούς που χρόνια μας εμπιστεύονται και είναι κοντά μας.
Ζητώ συγγνώμη από τους άλλους συμμετέχοντες που ξέφυγα από το θέμα των Συνταξιοδοτικών, αλλά οφείλω να υπερασπιστώ κι εμένα που επώνυμα γράφω , αλλά και κάποιους άλλους συναδέλφους που έχουν το κινητό τους μέρα νύχτα ανοιχτό και απαντάνε σε κάθε τηλεφώνημα χωρίς να ελέγχουν ποιος τους καλεί.

Soto51

Όλη σου η ανάρτηση μέχρι εκεί που έγραψες ''Και η ασφάλιση είναι σοβαρό θέμα. Για πολλούς '', ήταν πολύ ενδιαφέρουσα γιατί ήταν βασισμένη σε κριτικές ερωτήσεις και επιχειρήματα όπως άλλωστε ήταν και η πρώτη σου ανάρτηση - απάντηση στον KALAITZAKIS.
Στην τελευταία παράγραφο όμως ξέφυγες και άφησες - δυστυχώς - να σε παρασύρουν τα συναισθήματα και η κακία.