Κυρία Απερτσόι βλέπετε ότι δεν έχετε μόνο εμένα να σας σπικάρει τον αντίλογο, είναι κι άλλος.
Ας πούμε ότι εγώ είμαι πιο «θεωρητικός», μιας και δεν έχω την εμπειρία του συναδέλφου που ΕΧΕΙ συμβόλαιο (εγώ δεν έχω).
Άρα οι απόψεις μου εκφράζονται σε θεωρητικό επίπεδο στη βάση των γενικών αρχών του δικαίου και του «περί δικαίου αισθήματος» της κοινής γνώμης.
Ξέρετε, παλιότερα (και ακόμα καισήμερα ο νόμος το δέχεται) υπήρχαν ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ συμβάσεις. Ακόμα και αγοραπωλησίες κτημάτων γινόντουσαν «δια λόγου».
Ξεκινώντας από την πιο απλή σύμβαση λοιπόν (που θα μπορούσε να συμφωνηθεί και δια λόγου ακόμα) τι θα ήθελα εγώ (απ’ τη μια) και ο ασφαλιστής («η εταιρεία» -απ’ την άλλη) για να κάνουμε μια σύμβαση υγείας?
Η μεν εταιρεία θα ήθελε το ασφάλιστρο. Εγώ δε θα ήθελα μια πολύ απλή συμφωνία, που θα έλεγε το εξής:
«Ο ασφαλισμένος πληρώνει το ασφάλιστρο, και ο ασφαλιστής αναλαμβάνει την υποχρέωση ΑΝ συμβεί κάτι στον ασφαλισμένο που θα έχει δυσμενή επίπτωση στην υγεία του, και για την αποκατάσταση αυτού που συνέβη απαιτούνται χρήματα, να καταβάλλει στον ασφαλισμένο τα χρήματα αυτά».
Αυτές οι 40 λέξεις, αγαπητή κυρία, είναι Η ΟΥΣΙΑ της ασφάλισης. Για να έχει αυτό που περιγράφεται μέσα σ’ αυτές, ο ασφαλισμένος αποφασίζει να πληρώνει ασφάλιστρο υγείας. Για τι άλλο?
Αυτό το απλό κείμενο των 40 λέξεων λοιπόν, που ακόμα και προφορικά θα μπορούσε να συμφωνηθεί, εγώ είμαι πρόθυμος να το δεχτώ, και να το πληρώνω. Η εταιρεία είναι? Προφανώς όχι.
-Θέλει να εξαιρέσει μερικές αιτίες επιδείνωσης υγείας από την υποχρέωση της να πληρώσει. Π.χ. η αυτοκτονία, ή «ιονίζουσες ακτινοβολίες» (δηλαδή ο καρκίνος απ’ το Τσερνομπιλ), συμμετοχή σε ασκήσεις του στρατού, και ένα σωρό ακόμα, διαβάστε τους γενικούς όρους σας να δείτε τι «εξαιρείται» και τι "δεν καλύπτεται".
-Θέλει να υπάρχει ένα «ανώτατο όριο» στο ποσό που θα χρειαστεί (τυχόν) να πληρώσει. «Πλαφόν» όπως συνήθως λέγεται.
-Θέλει να μην πληρώνει δόντια, ακόμα κι αν η ζημιά σε αυτά είναι αποτέλεσμα τρακαρίσματος (τα σπασες στο παρπριζ).
Ας μη συνεχίσω, αν διαβάσετε τους γενικούς όρους θα δείτε σε ποιες άλλες περιπτώσεις «η εταιρεία δεν ευθύνεται» ή «η εταιρεία δεν αποζημιώνει».
Κάποιες από τις εξαιρέσεις που ζητάει η εταιρεία, όπως και κάποιους οικονομικούς όρους της σύμβασης (π.χ. πλαφόν ή απαλλαγή) θα ήμουν διατεθειμένος να τις συζητήσω, και να τις αποδεχτώ.
Πραγματικά, δεν βλέπω γιατί κάποιος που σκοπεύει να αυτοκτονήσει πρέπει να αποζημιώνεται κι όλας γι αυτό. Άρα δεκτή η εξαίρεση της αυτοκτονίας.
(Να σας θυμίσω ότι πριν χρόνια, η αυτοκτονία ΚΑΛΥΠΤΟΤΑΝ σε μερικά ασφαλιστήρια ζωής (σκέψου σε τι άκρα έφτασαν για να πουλήσουν, που ήθελαν να δώσουν στον ασφαλιστή το επιχείρημα «Ακόμα και την αυτοκτονία καλύπτουμε εμείς!»). Μάλλον όμως είστε νεώτερη από μένα (δεν ξέρω πόσο) και μερικά από αυτά που σας λέω δεν θα τα θυμάστε ή δεν θα τα ξέρετε.
Για την τελευταία σας απάντηση:
Ο άνθρωπος (Σταμάτης) σας μίλησε για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πράματα, για νούμερα, για αποδόσεις, για διαχείρηση.
Μπορείτε ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να απαντήσετε πάνω σε αυτά που σας λένε, και όχι με λόγια του αέρα τύπου πολιτικής γενικότητας?