soto51 wrote:
ποτέ δεν αγοράζω με δόσεις, κάρτες, δάνεια κλπ, είναι έξω από μένα αυτό το σύστημα.
Διαβάστε τώρα εδώ μια ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία για το που πάει το πράμα σε σχέση με τη χρήση καρτών και λοιπών μέσων «ηλεκτρονικού» χρήματος, (σε αντίθεση με το κλασικό μασούρι που βγαίνει από την τσέπη και πληρώνει το λογαριασμό).
Δεδομένα:
1) Στις ΗΠΑ η χρήση του πλαστικού χρήματος είναι πολύ διαδεδομένη. Μέχρι και καφέ (αξίας $0,80 από τα McDonald’s) τον αγοράζουν με κάρτα. Κολατσιό απ’ το βρώμιο (αντίστοιχα: burger λέγεται εκεί), ένα-δυο ποτά στο bar, τα πάντα όλα, πληρώνονται με κάρτα, ΧΩΡΙΣ αυτό να αποτελεί περίεργο φαινόμενο.
2) Σε πολύ λίγα μέρη ΔΕΝ μπορείς να αγοράσεις με μετρητά. Π.χ. σε βενζινάδικο δεν βάζεις βενζίνα αν δεν έχεις κάρτα, γιατί δεν υπάρχει κανένας μέσα. Οι αντλίες δουλεύουν μόνες τους όταν βάλεις την κάρτα σου.
3) Το αστικό δίκαιο στις ΗΠΑ είναι τελείως διαφορετικό από το δικό μας, και βέβαια ο δικαστής κοιτάει την ουσία της κάθε υπόθεσης (και όχι τους τύπους). Κάθε διάδικος μπορεί να σκεφτεί ό,τι θέλει, για να «βοηθήσει» το δικαστήριο να σχηματίσει εικόνα για την υπόθεση του. Και να το κάνει. Δεν υπάρχει δηλαδή το «η ηχογράφηση έγινε παράνομα, επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο». Το ίδιο ισχύει βέβαια και σε θέματα διαζυγίων.
===
Φίλος μου (κολλητός), Αμερικάνος, πλούσιος, έφτασε μέχρι το διαζύγιο με τη δικιά του. Υπήρχαν παιδιά, υπήρχε περιουσία, αυτός είχε πολύ μεγάλα εισοδήματα (από τη δουλειά του), επομένως εκτός από την επιμέλεια των παιδιών (που ήξερε ότι θα την χάσει – αλλά το πάλευε) υπήρχε και πολύ μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον, που θα καθόριζε τη διατροφή για τα παιδιά, τη διατροφή για τη σύζυγο (μια κουφάλα είναι αυτή – την ξέρω), μοίρασμα "κοινής" περιουσίας, κλπ.
Στα διάφορα δικαστήρια που έγιναν, ένα από τα στοιχεία που έπρεπε να παρουσιαστούν ήταν και η γενική προσωπικότητα του αντίδικου. Ότι είναι σκάρτος, ότι είναι βίαιος, κλπ, και τα αντίστροφα, αντίστοιχα. Η "καλή" προσωπικότητα του άλλου.
Ο δικηγόρος της κυρίας (γάτος προφανώς), ζήτησε από το φίλο μου αντίγραφα των λογαριασμών από τις πιστωτικές του κάρτες.
Έχει ενδιαφέρον πως δουλεύει η αμερικάνικη δικαιοσύνη: Ο φίλος μου θα μπορούσε είτε να τα δώσει, είτε να μην τα δώσει. Αν τα δώσει, δείχνει «συνεργάσιμος» (πράμα που συνεκτιμά το δικαστήριο) αν δεν τα δώσει δείχνει το αντίθετο (και αυτό μετράει στο δικαστήριο). Επίσης δείχνει ότι έχει κάτι να κρύψει.
Αν ΔΕΝ τα έδινε, θα μπορούσε να γίνει ένα από τα εξής:
α) Να μην τα εύρισκαν.
β) Να ζήταγαν από το δικαστήριο υποχρεωτική προσκόμιση των λογαριασμών και το δικαστήριο να μην δεχόταν το αίτημα, οπότε πάλι δεν θα τα εύρισκαν.
γ) Να ζήταγαν από το δικαστήριο υποχρεωτική προσκόμιση των λογαριασμών και το δικαστήριο να δεχόταν το αίτημα, οπότε ο φίλος μου θα ήταν υποχρεωμένος να τα δώσει.
δ) Να τα εύρισκαν με άλλο τρόπο (από την τράπεζα π.χ.) και να τα έφερναν στο δικαστήριο.
Ο φίλος μου έκρινε ότι έπρεπε να τα δώσει στα πλαίσια της «καλόπιστης» διεξαγωγής της δίκης.
Τι βρήκε (η κουφάλα – δηλαδή ο δικηγόρος της) και το εντόπισε στο δικαστήριο:
Ότι ο φίλος μου είχε μεγάλες αγορές από liquor stores!
(Πράγματι, τα κοπανάει, αλλά και γενικώς στο σπίτι του υπάρχουν για να πιει κανείς τα πάντα – και όσοι περνάμε από κει πίνουμε ό,τι και όσο τραβάει η ψυχή μας).
Οι μεγάλες αγορές από liquor store είναι επιβαρυντικές για το image ενός «καλού οικογενειάρχη» στο πουριτανικό κοινωνικό (και δικαστικό) σύστημα της Αμερικής.
Δεδομένο 4:
Alcohol μπορείς να αγοράσεις είτε από liquor store, είτε από supermarket (αλλά από supermarket όχι όλες τις ημέρες και ώρες, και όχι όλα τα είδη).
Από τότε ο φίλος μου:
-Είτε στο liquor store πληρώνει μόνο με πράσινα δολάρια.
-Είτε αγοράζει τα ποτά του από το supermarket (το οποίο όμως δεν τα έχει όλα).
Τα ανωτέρω είναι αληθινή ιστορία (χτες μου την είπε – που συζητάγαμε για τις τράπεζες) και ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις μέχρι που θα φτάσει (και που και πότε θα σε πονέσει) αυτό το φακέλωμα (και η κατάργηση του μετρητού).
Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα του δικαστηρίου, άλλωστε αυτά ποτέ δεν είναι «άσπρο» ή «μαύρο».
Σημασία έχει (και γι' αυτό έγραψα την ιστορία) για να δείξω που μπορεί να οδηγήσει αυτή η καταγραφή (φακέλωμα) κάθε αγοράς, κάθε δαπάνης που κάνει κάποιος, μέσω της πιστωτικής του κάρτας.
Γι’ αυτό κι εγώ τις αποφεύγω. Ας δίνουν «επιστροφή». Ποτέ δεν ξέρεις που θα την πληρώσεις την «επιστροφή» τους.