batista έγραψε:
Αγαπητέ Soto,
Για να προσπαθήσουμε να βγάλουμε μια άκρη.
1) Δέχεσαι ότι η ύπαρξη περιουσιολογίου είναι απαραίτητη προυπόθεση για όποιον έχει ως πραγματικό (καλοπροαίρετο, αγνό σαν το χιόνι) στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής;
2) Αν η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι καταφατική (αρνητική απάντηση θα απορριφθεί ως ανειλικρινής και απαράδεκτη), ποιον θα εμπιστευόσουν για να κάνει χρήση του εργαλείου αυτού; Πιθανές απαντήσεις:
1) Μόνο ο Θεός
2) Μόνο ο Soto51
3) Ο Κιμ Γιονγκ Ουν (ο θεός in North Korea district).
4) Ο ΣαμαροΒενιζέλος
5) Ο Τσίπρας
6) Άλλος Έλληνας πολιτικός (παρακαλώ συμπλήρωστε .......................................)
7) Άλλος γενικά (παρακαλώ συμπλήρωστε .......................................)
8) Κανένας γιατί η φοροδιαφυγή είναι must και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερεί την ευχαρίστηση από αυτόν που φοροδιαφεύγει (PLEASE don't even think of taking it personally).
9) Ποιός είσαι εσυ ρε που θα μου θέσεις ερωτήσεις και πολύ περισσότερο περιμένεις να σου απαντήσω κιόλας;
Αναμένω....
Ορθώς αναμένεις, επανέρχομαι:
Σαν γενική τοποθέτηση (και δικιά μου ψυχοσύνθεση και προσωπικότητα) σε πληροφορώ πως πρωταρχική αρχή μου είναι η ελευθερία του ατόμου. Από κει πρέπει να ξεκινάνε όλα, και το κοινωνικό σύστημα κανόνων που αναγκαστικά στήνεται για να εξυπηρετεί τις πολυάριθμες κοινωνίες μας δεν πρέπει να ξεχνάει αυτή την βασική αρχή.
Για να στο κάνω πιο λιανά, το καλύτερο νομοθετικό πλαίσιο που (έχω την αίσθηση πως) υπάρχει και εφαρμόζεται στην εποχή μας, που συμβιβάζει δηλαδή αυτή την αρχή με τους (αναγκαίους) συμβιβασμούς που απαιτούνται για τη λειτουργία της κοινωνίας είναι το αμερικάνικο Σύνταγμα (U.S. Constitution).
Στο πλαίσιο αυτής της αρχής, ΔΕΝ δέχομαι πως του καθενός πολίτη η περιουσία, τα έξοδα, οι δραστηριότητα, και ένας σωρός άλλα πράματα (όπως π.χ. η σεξουαλική δραστηριότητα και προσανατολισμός) πρέπει να είναι σε δημόσια θέα, αν αυτός που τον αφορά το θέμα δεν επιθυμεί να είναι.
Αυτό όμως είναι η αρχή, ο γενικός κανόνας, και επ’ αυτού αναγκαστικά θα υπάρξουν εξαιρέσεις, γιατί αυτές είναι οι συμβιβασμοί που απαιτούνται να γίνουν για να λειτουργεί η κοινωνία.
Για να στο κάνω και πάλι πιο λιανά:
Αρχή είναι (και μάλιστα αυτό το προβλέπει και το δικό μας σύνταγμα) το απαραβίαστο της κατοικίας ενός εκάστου. Όμως, αν η πολιτεία έχει υποψίες (ή πληροφορίες) πως στην κατοικία κάποιου λαμβάνει χώρα κάποια εγκληματική δραστηριότητα, εξαιρεί την κατοικία αυτή από την γενική συνταγματική αρχή, και μπουκάρει. Και καλώς κάνει.
Αυτό όμως ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ πως ο κανόνας περί απαραβιάστου της κατοικίας ενός εκάστου πρέπει να καταργηθεί.
Για το περιουσιολόγιο λοιπόν, για το οποίο συγκεκριμένα με ρωτάς, και για να μη νομίζεις πως αποφεύγω να σου απαντήσω, ναι, δέχομαι πως είναι ένα πολύ καλό ΕΡΓΑΛΕΙΟ (όχι προϋπόθεση) για «την πάταξη της φοροδιαφυγής», αλλά ΔΕΝ δέχομαι πως το εργαλείο αυτό πρέπει να εφαρμόζεται/χρησιμοποιείται οριζοντίως επί όλου του πληθυσμού, έτσι, γενικώς και αδιακρίτως.
Η φοροδιαφυγή είναι έγκλημα (που και γι’ αυτό χωράει κουβέντα αλλά ας μην την αρχίσουμε τώρα κι αυτήν), και αν υπάρχει υποψία ή πληροφορία πως το έγκλημα αυτό συντελείται, τότε ναι, να χρησιμοποιείται το προσφιλές σου εργαλείο.
Ο λόγος που είμαι αντίθετος με την γενική χρήση του εργαλείου είναι η σύγκρουση της χρήσης του με την αρχή που σου έγραψα πρώτη-πρώτη: Περιορίζει την ελευθερία του ατόμου. Και δεν μιλάω για το ένα, δέκα, 100 άτομα που εγκληματούν (φοροδιαφεύγοντας), αλλά για τα 10εκ. άτομα που κατά τεκμήριο ΔΕΝ φοροδιαφεύγουν.
Ξέρεις κάτι batista?
Αν μου πεις:
«Από τα 10εκ. τα 5 φοροδιαφεύγουν, επομένως δεν έχω άλλο τρόπο να τους πιάσω εκτός από το να τους σκανάρω όλους» τότε κάτι δεν πάει καλά με το κοινωνικό σύστημα που έχει στηθεί. Οι οργανωμένες κοινωνίες πρέπει να δουλεύουν ΧΩΡΙΣ καταναγκασμούς σε σημαντικά ποσοστά, και αν φτάσουν να χρειάζονται καταναγκασμοί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, τότε α) δεν είναι καλά οργανωμένες, και β) κάπου θα χτυπήσει (αλλού) η πίεση που αναπτύσσεται από τον (γενικό) καταναγκασμό. Αυτό τουλάχιστον έχει δείξει μέχρι τώρα η ιστορία της ανθρωπότητας.
Και κλείνω την απάντηση μου στην (1) ερώτηση σου λέγοντας πως η διατύπωση της είναι λίγο “tricky”, και δεν χωράνε σε όλες τις ερωτήσεις απαντήσεις μόνο τύπου «ναι-όχι». Επομένως στο αν «δέχομαι ή όχι», σου απάντησα «και ναι, και όχι», και πάντως «όχι για γενική εφαρμογή».
Πάω τώρα στην δεύτερη σου ερώτηση, που έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις που δέχομαι να υπάρχει περιουσιολογικός έλεγχος. Ποιον θα εμπιστευόμουν να τον κάνει.
Όλες οι προτεινόμενες επιλογές που μου δίνεις (1-9) είναι πλακατζίδικες. Αλλά παρά τούτο, θα σου απαντήσω σε μια-μία:
1) Δεν πιστεύω πως υπάρχει τέτοιο πράμα.
2) Φευ! Μακράν εμού τέτοια πράματα! Για ποιον με πέρασες?
3) Θα είχε ενδιαφέρον να ψάξει κανείς ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ περιουσιολόγιο. Κάτι άκουσα για καταθέσεις $4δις στην Κίνα. Σκέψου τι θα έχει στην Ελβετία (όπου πήγε και σπούδασε κι όλας στα νιάτα του).
4) και 5) Στην ίδια μοίρα τους βάζω. Αν τους ανατεθεί τέτοιο έργο, θα χρησιμοποιήσουν το εργαλείο προς ίδιον όφελος.
6) Δεν υπάρχει τέτοιος. Και αν υπάρχει από πλευράς ακεραιότητας και εντιμότητας, τότε δεν θα είναι κατάλληλος από πλευράς ικανότητας. (Σχετικό ανέκδοτο στο τέλος)
7) Δεν έχω προκαταλήψεις. Οποιοσδήποτε εντεταλμένος υπάλληλος με τις γνώσεις που απαιτούνται για μια τέτοια δουλειά θα μπορούσε να κάνει περιουσιακό έλεγχο σε κάποιον άλλο. Το αν όμως αυτός ο συγκεκριμένος υποθετικός υπάλληλος θα πήγαινε μετά να πουλήσει τα στοιχεία που συνέλεξε στο Βλαστό/Βραχνό (πως λέγεται αυτός ο καινούριος φίλος του Τσοχατζόπουλου – δεν το θυμάμαι ακριβώς το όνομα του?) είναι μια άλλη (επίσης) κουβέντα, που να μην την κάνουμε τώρα (λέω πάλι).
8) Γι’ αυτόν που όταν φοροδιαφεύγει ΔΕΝ θεωρεί πως εγκληματεί, προφανώς η πράξη του του προσφέρει ευχαρίστηση. Προσφέρει την ευχαρίστηση που απολαμβάνει κάποιος κάθε φορά που βλέπει πως the job is done.
9) Όπως είδες, σου απάντησα κα μάλιστα εκτενώς. Επομένως δεν υπάρχει θέμα απάντησης στην συγκεκριμένη (9) ερώτηση.
Το ανέκδοτο:
Όταν ο Θεός δημιούργησε τα έθνη, έδωσε στο κάθε έθνος από δύο αρετές.
Έτσι, έκανε τους Αμερικάνους τακτικούς και νομοταγείς, τους Γερμανούς αποφασιστικούς και μελετηρούς, τους Ιάπωνες εργατικούς κι υπομονετικούς.
Για τους Έλληνες είπε: θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και θα δουλεύουν στο δημόσιο.
Όταν τελείωσε τη δημιουργία του Κόσμου τον πλησίασε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:
Κύριε, έδωσες σε όλα τα έθνη από δύο αρετές αλλά στους Έλληνες έδωσες τρεις. Αυτό θα τους κάνει πολύ ισχυρούς και θα διαταράξει τις ισορροπίες πάνω στη γη.
Έχεις δίκιο Γαβρίλε, είπε ο Κύριος. Στάθηκα απρόσεχτος κι αυτή μου η απροσεξία θα κάνει τους Έλληνες να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο.
Κάτι πρέπει να κάνω αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τις αρετές που τους έδωσα.
Το βρήκα. Θα παραμείνουν και οι τρεις αρετές αλλά κάθε Έλληνας θα μπορεί να κάνει χρήση μόνο των δύο.
Κι έτσι κι έγινε.
Αν ένας Έλληνας είναι τίμιος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι έξυπνος,
Αν είναι έξυπνος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι τίμιος,
Κι αν είναι έξυπνος και τίμιος δεν δουλεύει στο δημόσιο.
Τι λες, θα βγάλουμε άκρη τελικά?
