MG wrote:
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Απλά θα σου πω οτι αυτού του τύπου φορολόγηση είχε βαθύτερες συνέπειες στην αγορά , όπως πχ στον ανταγωνισμό. Πχ στις κατασκευαστικές αφενός δεν είχανε την πολυτέλεια να γνωρίζουν ανά έτη χρήσεις τα έσοδα τους αφετέρου σκέψου πάνω στον οργασμό της ανοικοδόμησης πόσο μη ανταγωνιστικός θα ήταν ο κατασκευαστής που θα δήλωνε τα κανονικά κέρδη του(αν κατάφερνε να βγάλει άκρη)
Ειδικά με τις κατασκευαστικές το ξέρω το θέμα, και ο παραλογιαμός δεν είναι αυτό που λές. Αλλού είναι, και προσκρούει στη λογική της φορολογίας, όχι κάπου αλλού.
Η λογική της φορολογίας είναι (για τις επιχειρήσεις):
Έσοδα μείον έξοδα ίσον κέρδη. Τα κέρδη (πρέπει να) φορολογούνται.
Έλα όμως που όταν φτιάνει κάποιος π.χ. ένα αεροδρόμιο ή μια πολυκατοικία τα μεν έσοδα εύκολα προσδιορίζονται (εισπράξεις από πωλήσεις διαμερισμάτων, αμοιβή εργολάβου από το δημόσιο για το αεροδρόμιο) αλλά με τα έξοδα δεν βγαίνει άκρη γιατί γίνεται το χάος?
Και επειδή οι εφορίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν αυτό το χάος, είπε ο "σοφός" νομοθέτης:
"Θα σε φορολογώ βάσει τζίρου. Δηλαδή: 1 εκ. εισέπραξες? Θεωρώ ότι το 15% είναι κέρδος, σκάσε λοιπόν φόρο για 150.000 κέρδος".
Ο ένας είχε πράγματι τόσο κέρδος, ο άλλος είχε 300.000, κα ο τρίτος είχε ζημιά. Όλοι όμως, φορο για 150.000 έπρεπε να πληρώσουν.
Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΣ. Καταντάει να είναι κόστος. Ένα πρόσθετο κόστος, 5, 10, 15% (όσο βγαίνει) πάνω στο τζίρο του.
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Γιατί το ότι θα πληρώσεις φόρο στα κέρδη σου, δεν πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στη δραστηριότητα σου. Μακάρι να έχεις κέρδη, κι αν έχεις, να πληρώσεις και φόρο, μακάρι επίσης.
Όταν όμως ο φόρος πρέπει να ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΤΕΙ από τον επιχειρηματία μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές κόστους, τότε αυτό τον "φρενάρει" από το να στήσει την επιχείρηση.
Επί χρόνια έτσι ήταν η φορολογία των κατασκευαστικών, δεν ξέρω αν είναι έτσι ακόμα (έχω καιρό να ασχοληθώ).
