Ρε Σταμάτη, τι θέλεις να μας πεις με όλα αυτά που γράφεις?
Εγώ δεν θα γίνω απολογητής κανενός από αυτούς που ξεμπροστιάζεις, και μάλλον δεν έχω παρακολουθήσει τα λεγόμενα τους τόσο καλά όσο εσύ.
Θέλεις να μας πεις ότι όλα είναι ρόδινα, ότι προχωράμε αισιόδοξα, ότι τα προβλήματα λύθηκαν, ότι φάνηκε φως στο βάθος του τούνελ?
Εγώ δεν ακούω κανένα κερατά (δε σε βάζω μέσα), αλλά κάθομαι και κοιτάω μόνος μου τα νούμερα.
Είμαστε μια χώρα:
-Με 400~500 δις χρέος.
-Με 160δις ΑΕΠ που συνεχίζει να πέφτει.
-Με 80 δις κρατικό προϋπολογισμό.
Λέω μόνο τα χοντρά.
Τα 400~500, ακόμα και με 2% να πληρώνονται σε τόκο, είναι 10δις το χρόνο μόνο τόκοι. Μπορεί να φτάσουν και τα 20, αν το 2% γίνει 4.
Τα 160 συνεχώς μειώνονται (ας αφήσουμε τώρα το γιατί και το ποιος φταίει).
Και απ' αυτό το ΑΕΠ "τραβάμε" το 50% για "τα έξοδα του δημόσιου τομέα". Τα 80.
Ποιος μηχανισμός, ποια επιχείρηση, ποιο νοικοκυριό μπορεί να επιζήσει όταν τα βασικά του νούμερα είναι τέτοια?
Απ' όποια πλευρά και να το δεις, τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Το 2010 το κατάλαβαν κι αυτοί που μας δανείζουν, και έκλεισαν τις στρόφιγγες. Εμείς ΤΟΤΕ το καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά, κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι "υπεύθυνοι" για τον χειρισμό της κατάστασης μας φλόμωσαν στο ψέμα.
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι τώρα δεν κάνουν το ίδιο? Επειδή οι φάτσες άλλαξαν, και αντί για ΓΑΠ λέγεται ΣΑΜ, και μεθαύριο θα λέγεται ΤΣΙ? Επειδή αντί για Παπακωσταντίνου λέγεται Στουρνάρας και μεθαύριο θα λέγεται Μηλιός?
Τα ΝΟΥΜΕΡΑ φίλε δεν άλλαξαν, είναι εκεί και μας κοιτάνε. Το αν εμείς δε θέλουμε να τα κοιτάμε και κοιτάμε τις φάτσες πέριξ, είναι δικό μας πρόβλημα, όχι δικό τους, των αριθμών.
Αν θέλαμε να κάνουμε κάτι, έπρεπε πράγματι να κάνουμε. Μη με ρωτάς τι, δεν είμαι ο γιατρός που ξέρει τη θεραπεία. Αλλά σαν πρώτη επίδεση για το σταμάτημα της αιμορραγίας (που την κάνει ο κάθε οδηγός που σταματάει δίπλα σε ένα τραυματία που αιμορραγεί) θα έλεγα ότι τα 80 δις των εξόδων του δημόσιου τομέα έπρεπε να πάνε στα 40.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται. Γίνονται προσπάθειες μέσω της φορολογίας να απομυζηθεί και άλλο ποσοστό του ΑΕΠ από το σύνολο της χώρας και να πάει προς τον προϋπολιγισμό, αλλά στο να μειωθούν τα έξοδα του προϋπολογισμού, νιξ. Ούτε κουβέντα.
Στο "βωμό" δε της διατήρησης αυτού του τεράστιου και αναποτελεσματικού μηχανισμού που ρουφάει το 50% του ΑΕΠ, υποψιάζομαι πως γίνονται και διάφορα άλλα εγκλήματα, για τα οποία κανείς δεν ενδιαφέρεται (δες εδώ:
www.tsig.gr/lang-el/forum/13-Οικονομική-...ς-θα-τους-σταματήσει
Τα γραψα, αντίδραση μηδέν), όπως δεν ενδιαφερόταν κανείς πριν 10, 20, 30 χρόνια που η χώρα είχε πάρει τον κατήφορο και δανειζόταν ασύστολα και καταστροφικά (σίγουρα κάποιοι το βλεπαν και το λεγαν τότε), έτσι και τώρα.
Η απαισιοδοξία λοιπόν δε χρειάζεται να βγει από τα λεγόμενα του Μπαρουφάκη, του Ρουμπινί, του Μπαλαβίτσα ή δε ξέρω και γω ποιανού άλλου παραμυθά που έχει βρει τρόπο να γίνεται διάσημος, αλλά κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί να βγαίνει και αισιοδοξία από τους άλλους τυχάρπαστους (τύπου Παπακωσταντίνου) που λένε τα αντίθετα. (2010: "Το 2012 ξαναμπαίνουμε στις αγορές". Ρητά).
Άσε λοιπόν το τι λένε οι διάφοροι.
Εσένα, τα νούμερα ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΝΕ?
Καλό απόγευμα και καλό Σαββατοκύριακο επίσης.