waverunner wrote:
Αυτο περι σεισμου το εχεις ξαναπει,αλλα ειλικρινα δεν ξερω που βασιζεσαι και το λες !

Δεν γνωριζω τι γινεται με τους κοινοχρηστους , γιατι σε εμενα αφορα οικοδομη εκτος Αττικης.Ο μονος που μπορει να απαντησει λογω πειρας ειναι ο Σωτηρης.

Aσφαλιστης ειναι ο σοτος , ?????νομιζα αποστρατος

waverunner wrote:
Δεν γνωριζω.Παντως φαινεται οτι εχει ασχοληθει σοβαρα με το θεμα.

maria wrote:
Και εγώ έχω ασχοληθεί σοβαρά με τη μαγειρική. Θέλετε να σας γράψω κάποια συνταγή?

Παιδιά ασφαλίζετε τα ακίνητα;

Από μόνοι σας πάτε και τα ασφαλίζετε ή λέμε για την υποχρεωτική ασφάλιση όταν έχεις πάρει π.χ. κάποιο δάνειο με εξασφάλιση δανείου το (υποχρεωτικά ασφαλιζόμενο) ακίνητο;


Όπως το βλέπω, εξαιρουμένης της παραπάνω περίπτωσης υποχρεωτικής ασφάλισης, αν γίνει π.χ. σεισμός και πέσει, και είμαι μέσα, τι είχαμε, τι χάσαμε.

Αν πάλι γίνει σεισμός και πέσει και δεν είμαι μέσα, ας πάει να γ@μηθεί, το κράτος θα χάσει που δεν θα μπορεί πια να με εκβιάζει με το ακίνητο.

Πάντως το να πάω μόνος μου να δώσω λεφτά στους Ψωμιάδηδες και μετά αν γίνει κάτι να τρέχω να τους κυνηγάω μπας και πάρω τίποτε ρέστα, αυτό ειδικά δεν το βλέπω να γίνεται, γι αυτό και το κράτος πιθανόν να μας υποχρεώσει με το ζόρι να τα ασφαλίσουμε τα σπίτια όπως συζητιέται τελευταία.


Έτσι, αν είναι εκβιαστικά, με το ζόρι, τότε υποχρεωτικά θα πάμε να πληρώνουμε ασφάλιστρα κάθε χρόνο στους κλέφτες. Ή θα σηκωθούμε να φύγουμε από τη χώρα, ότι είναι πιο εύκολο, ανάλογα και με την προετοιμασία που έχει κάνει ο καθένας.

maria wrote:
Απόστρατος τι ρε waverunner? Απόστρατος αστροναύτης?

Έχω ασχοληθεί, Μαρία, για επαγγελματικούς λόγους. Έχω κάνει (στη ζωή μου) απίστευτου ύψους ασφαλίσεις (από τη μεριά του ασφαλιζόμενου, δεν πούλαγα ασφάλειες) γιατί (δυστυχώς) ήταν υποχρεωτικό να γίνουν λόγω συμβάσεων. (Πεταμένα λεφτά).
Έχω διεκδικήσει και αποζημιώσεις για ζημιές. (Όλες κατέληξαν στα δικαστήρια).

Κοντά και εξ αφορμής αυτής της "δραστηριότητας" μου κολλήσανε διάφοροι "επαγγελματίες του χώρου" να μου πουλήσουν και μένα (σε προσωπικό επίπεδο) ασφάλειες διαφόρων τύπων: Σπιτιού, ζωής, ότι μπορείς να φανταστείς.
Είχα μάθει όμως να ψάχνω τις ασφαλιστικές συμβάσεις (τα "συμβόλαια", όπως έχει μάθει να τα λέει ο κόσμος) από μια άλλη σκοπιά. Την ουσιαστική.
Από αυτή τη σκοπιά, οι συμβάσεις προσχώρησης (όπως λέγονται οι συνήθεις, που τις "αγοράζει" ο κοσμάκης) είναι κομμένες και ραμμένες έτσι ώστε να κατοχυρώνουν την εταιρεία να ΜΗΝ πληρώσει, αν έτσι γουστάρει.

Γι' αυτό και δεν έκανα ποτέ (προαιρετικά) ασφάλιση (σπιτιού, ζωής κλπ), παρά μόνο αυτές που μου τις έκαναν δώρο (χωρίς λεφτά).
Μάλιστα από μια τέτοια πήρα και αποζημίωση (το 1999) για το σπίτι μου που έπαθε κάτι μικροζημιές από το σεισμό. Να φανταστείς ότι δεν έστειλαν ούτε πραγματογνώμονα! Τράβηξα κάτι φωτογραφίες από τις ζημιές (ψιλοπράματα: Ρωγμές σε καμινάδες, σπασμένα σκεύη που έπεσαν κάτω, τέτοια), έκανα και έναν οικονομικό απολογισμό (θυμάμαι βγήκαν 280.000 δρχ. τότε) και μου έστελαν την επιταγή.
Αλλά αυτό έγινε γιατί ήμουν "κάποιος" σαν πελάτης, και βέβαια θέλανε να τα έχουν καλά μαζί μου.

Στον τομέα "ζωής" (που είχα τότε μια ανησυχία - ήταν και τα παιοδιά μικρά βλέπεις) κάθησα και το έψαξα όσο έπαιρνε. Δεν βγήκε ποτέ άκρη. Ούτε με την Εθνική, ούτε με την Αγροτική, ούτε με την NN, ούτε με Alico, με καμία. Όλα τα συμβόλαια ήταν (και νομίζω και ακόμα και τώρα είναι) όπως στο είπα: Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της εταιρείας ώστε να την κατοχυρώνουν να ΜΗΝ πληρώσει, αν για οποιοδήποτε λόγο δεν θέλει.

Ο ασφαλιζόμενος πρέπει ΠΑΝΤΑ να έχει στο μυαλό του ότι το συμβόλαιο είναι το στοιχείο που θα προβάλλει σε ένα δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει αν θα αποζημιωθεί ή όχι. Πρέπει δηλαδή να βάλει τον εαυτό του στη θέση του δικαστή, και διαβάζοντας το χαρτί να βγάλει συμπέρασμα τι είναι σωστό να αποφασίσει.

Πέρα απ' όλα αυτά είμαι και ιδεολογικά κατά του θεσμού της ασφάλισης. Για τον εξής απλό λόγο:
Όλη αυτή η διακίνηση χρήματος γίνεται μεταξύ των εξής στοιχείων/συντελεστών/παραγόντων:
Απ' τη μια μεριά είναι οι ασφαλιζόμενοι. Αυτοί είναι πολλοί, και οι πολλοί πληρώνουν, και είναι και λίγοι που θα χρειαστεί κάποτε να αποζημιωθούν.
Απ' την άλλη μεριά είναι το "ασφαλιστικό κύκλωμα". Αφεντικά (μέτοχοι), υπάλληλοι των εταιρειών, πράκτορες, ασφαλιστές. Όλο αυτό το κύκλωμα (που αποτελείται από πολλές χιλιάδες άτομα στη χώρα μας - χώρια οι ξένοι ανώνυμοι μέτοχοι) επιζεί (συντηρείται, διατρέφεται, πως αλλιώς να στο πω) από τη διαφορά ασφαλίστρων μείον αποζημιώσεις.
Η διαφορά αυτή είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ. Αλλιώς, το καταλαβαίνεις, δεν θα περίσσευαν λεφτά για να συντηρούνται τόσες χιλιάδες άτομα.

Κατά μέσο όρο λοιπόν, ο ασφαλιζόμενος θα πληρώσει π.χ. 500 ευρώ το χρόνο, και θα εισπράξει 5 ή 25. Τα υπόλοιπα (495 ή 475, όσα είναι) θα πάνε για να συντηρήσουν αυτό το κύκλωμα των χιλιάδων ανθρώπων που "απασχολούνται" στις ασφάλειες. Καταλαβαίνεις ότι είναι 495 (ή 475) το χρόνο, επί τόσες χιλιάδες ασφαλισμένοι, καλοπληρωτές όμως, που βγάζουν το συνολικό αποτέλεσμα... Εκατομμύρια ίσως, δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα το κύκλωμα από αυτούς (του ασφαλιζόμενους) ζει.

Καταλαβαίνεις λοιπόν επίσης ότι μπαίνοντας σε αυτό το παιχνίδι, ξεκινάς με πιθανότητες ΚΑΤΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ 1 προς 100 να κερδίσεις κάτι, όταν π.χ. στη ρουλέττα οι πιθανότητες είναι 2,7% (στα νούμερα) και 47,3% στο μαύρο-κόκκινο.

Επομένως (σκέφτομαι) γιατί να πάω να μπλέξω με ένα σύστημα που ΑΠΟ ΧΕΡΙ με βάζει στη θέση του χαμένου? Δεν μπλέκω.
Βέβαια, υποχρεωτικά θα ασφαλίσω το αμάξι μου (το λέει ο νόμος), και ότι άλλο με αναγκάζουν να κάνω (π.χ. να ασφαλίσω το σπίτι για να πάρω δάνειο). Αλλά εθελοντικά, από μόνος μου, δεν τους τα δίνω.
Αυτή είναι η ιδεολογική μου διαφωνία με την έννοια "ασφάλιση".

Σε όλα αυτά (που είναι τεκμηριωμένα λογικά, νομίζω) έρχεται ένας αντίλογος (π.χ. εδώ μέσα έχει έρθει από τον Nexus παλιότερα, που ξαναδιατύπωνα τέτοιες απόψεις - σε άλλο νήμα) που δεν στηρίζεται πουθενά παρά μόνο σε αοριστίες και παγιωμένα κλισέ.
Και καταλήγει σε ύβρεις και ειρωνείες (συνήθως), μη υπαρχόντων άλλων επιχειρημάτων, γιατί κανένας δεν αποδέχεται έτσι εύκολα την κατάρριψη των θεωριών που έχει στήσει (και τις πιστεύει κι όλας ίσως) και πάνω στις οποίες στηρίζεται όλη του η (π.χ.) επαγγελματική δραστηριότητα (και το μεροκάματο του).

waverunner, δεν υπάρχει οριζόντια ιδιοκτησία που να μην έχει χιλιοστά επί οικοπέδου. Ξαναψάξ' το στα συμβόλαια κτήσης που έχεις, κάτι σου διαφεύγει.

Nexus, μια που ξέρεις να μαγειρεύεις (υποθέτω καλά, αλλιώς δεν θα μας το λεγες), μήπως πρέπει να ανοίξεις κανένα ταβερνάκι, να δεις την υγειά σου, αντί να πουλάς ασφάλειες?

Μαρία, έχω να σου πω μια ακόμα ιστορία για ασφάλιση, για σεισμό μάλιστα, να δεις πως αντιμετωπίστηκε το θέμα, έχει ενδιαφέρον.

Σοτο μην εισαι μηδενιστης
Εξαλλου σε δυο τρια χρονια , θα σου ερθει μια επιστολη απο τον δημοσιο υπαλληλο ( ετσι οπως στο λεω ειναι) κυριο στουρναρα και τον ανεπαγγελτο σαμαρα, , που θα λεει:

Επειδη τα ασφαλιστικα ταμεια , χρεωκοπησαν ,το κρατος δεν μπορει να σου εγγυηθει ολη την προβλεπομενη συνταξη. Παρακαλω προχωρηστε σε συναψη συμφωνιας με ιδιωτικη ασφλιστικη εταιρεια...

Ετσι οπως στα λεω , σοτο..

Αναφορικα με τις ασφαλειες , σου εστειλα pm, ειναι μονοδρομος σε ορισμενες περιπτωσεις , εκτος εαν θες να χασεις τα παντα, απο ενα απροσδοκητο γεγονος...

waverunner wrote:
Αυτά που γράφεις, φίλε, χωρίζονται σε δυο ειδών πράματα:
Α) Προφητείες (τι θα γίνει)
Β) Εκτιμήσεις.

Τις προφητείες δεν θα τις σχολιάσω, πιθανό να επαληθευτούν, πιθανό όχι. Ο καιρός θα δείξει. Και εγώ πάντως πιστεύω ότι η κατάσταση τείνει να διαμορφωθεί προς το "300 ευρώ σύνταξη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ", και από κει και πέρα όποιος θέλει να κάνει παιχνίδι με ασφαλιστικές, pension funds (έξω υπάρχουν ήδη) και άλλα διάφορα τέτοια, θα είναι ελεύθερος να το κάνει. Δύσκολα πάντως θα επιβληθεί δια της βίας, σαν υποχρεωτικό.

Για τις εκτιμήσεις σου (οι οποίες σε κάνουν να με χαρακτηρίσεις "μηδενιστή"), σου απαντάω το εξής, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ουσιαστικά αυτό που έγραψα στο προηγούμενο ποστ μου, με άλλα λόγια όμως:

Η "ιδιωτική ασφάλιση" στην Ελλάδα απασχολεί (και θρέφει) κάποιες χιλιάδες άτομα (και τις οικογένειες τους). Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς είναι αυτοί, αλλά εκτιμώ μεταξύ 10.000 και 40.000.
Δεν ζουν άσχημα. Όχι όλοι βέβαια, αλλά αρκετοί (που τους γνωρίζω κι όλας) απολαμβάνουν μια αρκετά καλή ζωή, ασχολούμενοι με "τις ασφάλειες".
Στα δικά τους έξοδα (που καλύπτονται από τη δραστηριότητα αυτή), πρόσθεσε και τα λειτουργικά έξοδα που γίνονται για να υπάρχουν αυτές οι επιχειρήσεις: Νοίκια, φώτα, διαφημίσεις, τυπογραφεία, δικηγόροι, εργοδοτικές εισφορές, αυτοκίνητα, δεξιώσεις, μη σου πω τώρα και για κάτι απίθανες "εκδρομές" που οργανώνονται από τις εταιρείες, και που μάλλον δεν είναι σημαντικό ποσοστό του συνόλου (σαν έξοδο).
Ας πούμε ένα μέσο αριθμό ατόμων, 30.000.
Και ας πούμε ένα μέσο ύψος εισοδήματος, 30.000 ευρώ.
Ξέρεις πόσο κάνει ο πολλαπλασιασμός?
Εννιακόσια εκατομμύρια! Κοντά στο ένα δις.
Αν βάλεις και τα υπόλοιπα έξοδα που σου ανέφερα παραπάνω, σίγουρα το ξεπερνάει. Ίσως φτάνει και τα δύο, μάλιστα.
Από που βγαίνουν αυτά τα λεφτά, waverunner?
Από τους ασφαλισμένους βέβαια!
Ε, αυτό που λέω λοιπόν, είναι ότι ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ να είμαι απ’ αυτούς που συνεισφέρουν στην αύξηση αυτού του τζίρου, στο μικρό μέτρο βέβαια που η προσωπική μου αποχή την επηρεάζει.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσα να στο πω και ως εξής:

Από τα 170 δις του ΑΕΠ (2013), ένα έως δύο (δηλαδή 0,5 έως 1%) πάει για την ύπαρξη και διατήρηση σε ζωή αυτού του κυκλώματος.
Ούτε αυτό το γουστάρω.
Αλλά βέβαια, δεν μπορώ να κάνω και τίποτα, πέρα από το να γράφω τις σκέψεις μου, μπας και το καταλάβει και κανένας άλλος.

Το ΡΜ σου θα το δω τώρα.

maria wrote:
Καλησπερα,

Αν καποιος θελει και μπορει,ας απαντησει στις παραπανω ερωτησεις που νομιζω οτι απασχολουν πολλους συμφορουμιτες...