Nozomi wrote:
είναι υποχρεωμένοι κι αυτοί να συνεργαστούν (αν ζητηθεί η συνδρομή τους)
Έχεις δίκιο σ' αυτά που λες.
"Πρεμούρα" δεν υπάρχει πια.
Εκτός κι αν μιλάμε για ποσά οκταψήφια και άνω, οπότε η διαχείριση που τους γίνεται δεν έχει σχέση με αυτά που συζητάμε εμείς εδώ.
Και πρεμούρας μη υπαρχούσης όμως, υπάρχει αδράνεια.
Μπορώ να σου δείξω (αν γνωριζόμασταν) χαρτιά από δοσοληψίες με ελβετικές τράπεζες από τη δεκαετία του '60 (όχι προσωπικά δικά μου).
Ήταν η εποχή που η "άνω μέση αστική τάξη" της Ελλάδας (και όχι μόνο της Ελλάδας) είχε δικαίωμα να πάρει μαζί της $250 για κάθε ταξείδι.
Αν πριν από την αναχώρηση για πίσω περίσευαν $100 ή $50, πήγαινε και τα άφηνε στην τράπεζα εκεί, δεν τα έφερνε πίσω. Και στο ελβετικό γκισέ του χαμογελούσαν (που τα άφηνε). Δεν τον έφτυναν. Και του έδιναν και τόκο.
Παράλληλα, όλο το εξωτερικό εμπόριο της Ελλάδας (ή σχεδόν όλο) επιβαρυνόταν με 1-5% καπάκι στις τιμές του, το οποίο έμενε έξω. Οι ξένοι οίκοι που συνεργαζόντουσαν με Έλληνες εμπόρους του το κατέθεταν εκεί.
Αυτά έχουν σταματήσει τώρα (τα περισσότερα) αλλά η συνήθεια αργεί να φύγει. Είναι αυτό που λένε "πρώτα βγαίνει η ψυχή, και μετά το χούϊ".
Έχω την αίσθηση ότι η Ελβετία θα ζημιωθεί σημαντικά από τις αλλαγές που (αναγκάστηκε να) κάνει στο τραπεζικό της σύστημα. Αυτό όμως θα φανεί μετά από αρκετά χρόνια, και είναι νωρίς να το συζητάμε.