maria (mb361) wrote:
Όλα, μα όλα, αυτά τα προβλήματα θα λύνονταν αυτόματα, αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να φορολογήσει το καθαρό ατομικό εισόδημα των πολιτών, όπως κάνει με τα κέρδη των επιχειρήσεων και αναγκαστικά θα το έκανε, αν αυτό ήταν ξεκάθαρο στο Σύνταγμα. Και μάλιστα, για να μην θεωρηθεί κάτι αναγκαστικό, να υπάγονταν σ’ αυτό μόνο όσοι το επιθυμούσαν. Τι συμβαίνει με το σύστημα αυτό; Ο φορολογούμενος αφαιρεί από τα εισοδήματά του ότι ξόδεψε και φορολογείται για το καθαρό πλέον εισόδημα το οποίο το κρατά ως χρήμα στα χέρια του προκειμένου προφανώς να το τοκίσει.
Με τον τρόπο αυτό, επέρχεται πλήρης κοινωνική δικαιοσύνη, α) ενισχύεται απόλυτα και αυτόματα η αναδιανομή του εισοδήματος από τις πλουσιότερες τάξεις που συσσωρεύουν χρήμα προς τις ασθενέστερες που το έχουν ανάγκη για επιβίωση, β) ο καθένας θα φορολογείται για τα πλεονάζοντα εισοδήματα και όχι για τα εισοδήματα ανάγκης, γ) ενισχύεται η κατανάλωση και επομένως η είσπραξη φόρων μέσω ΦΠΑ, δ) γίνεται αυτόματη και συνειδητοποιημένη συλλογή αποδείξεων, καθόσον η μη λήψη απόδειξης θα ωφελεί τον επαγγελματία και θα ζημιώνει τον καταναλωτή και πολλά άλλα πλεονεκτήματα για τα οποία θα απαιτούνταν πολύ μεγάλος χώρος να αναφερθούν.
maria, κάνεις λάθος σε αυτή την πρόταση, όπως και όλοι όσοι την προτείνουν.
Και όπως πάντα, θα σου απαντήσω με νούμερα:
4 παραδείγματα, στην περίπτωση που ίσχυε ένα τέτοιο σύστημα:
Α) Εισόδημα 100.000, έξοδα 40.000
Β) Εισόδημα 100.000, έξοδα 99.500
Γ) Εισόδημα 15.000, έξοδα 10.000
Δ) Εισόδημα 15.000, έξοδα 14.900
Ο Β και ο Δ εξισώνονται στη φορολογία τους, και το γεγονός ότι ο ένας τους (Β) έχει μεγάλο εισόδημα δεν λαμβάνεται υπ' όψη, ώστε να φορολογηθεί περισσότερο από τους Γ και Δ.
Δηλαδή: Ο Β βγάζει πολλά λεφτά, τα σπαταλάει όλα (με αποδείξεις, δε λέω όχι) για τα φιλέτα του, τους αστακούς του, τα ιδιωτικά σχολεία του, τα πανάκριβα ουίσκι του, τα σκάφη του, τις πισίνες του, τους οικιακούς βοηθούς του κλπ, και δεν πληρώνει μία φόρο (σύμφωνα με το σύστημα που λες).
Τον Α που επίσης βγάζει πολλά λεφτά, και δεν τα σπαταλάει (αλλά τα ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕΙ), τον πηδάει στη φορολογία το σύστημα που λες ότι σ' αρέσει.
Ο "φτωχός" των 15.000 που καταφέρνει (κάνοντας το σκατό του παξιμάδι) να βάλει κι αυτός (Γ περίπτωση) ένα ταλληράκι στην άκρη, κι αυτός θα πληρώσει φόρο για το ταλληράκι.
Και ο φτωχός (Δ) που δεν καταφέρνει να βάλει τίποτα στην άκρη, δεν θα πληρώσει φυσικά. Σαν τον Β, με το 100.000 εισόδημα.
Μα που είναι η λογική σε αυτό το σύστημα?
Ξεφεύγουμε όμως από το αληθινό πρόβλημα, με όλες αυτές τις κουβέντες.
Το οποίο είναι (να μη σας κουράζω ξαναγράφοντας τα ίδια):
Κι αν το θέλεις με "ζωντανά" νούμερα, είναι το εξής:
Αυτό το 50% πρέπει να πέσει
πολύ.
Μπορεί να πέσει με δυο τρόπους:
Ο ένας είναι να ανέβει ο παρονομαστής του κλάσματος. Τα 170δις να μεγαλώσουν. Θα ανέβουν, μόλις έρθει "η ανάπτυξη". Πούντην?
Ο άλλος είναι να μειωθεί ο αριθμητής. Γι' αυτό, δε βλέπω διάθεση. Ούτε καν διάθεση για κατανόηση του προβλήματος.
Οπότε κάτσει και πλήρωνε τους φόρους σου, για να μαζεύονται κάθε χρόνο τα 85, και μη σκέφτεσαι τρόπους πως δε θα τα πληρώσεις εσύ, για να τα πληρώσει ο δίπλα.
Που εκτός των άλλων, είναι και λάθος τρόπος, έστω και γι' αυτό.