Αγαπητοι μου,
διαβασα ολες τις σελιδες του συγκεκριμενου θεματος. Με λυπη μου διαπιστωνω οτι δεν μπορουμε να παμε μπροστα διοτι απωλεσαμε εκεινο το χαρακτηριστικο που παντοτε μας εβγαζε απο τα αδιεξοδα. Αναφερομαι στην Ενοτητα μπροστα στον κινδυνο.
Ετσι λοιπον παρακολουθουμε απο τη μια τους καταθετες εξωτερικου να ομολογουν κυνικα την φυγαδευση των λαθραιων και να ευχονται την εξαθλιωση της χωρας οσο αυτοι θα κανουν διακοπες και απο την αλλη του καταθετες εσωτερικου, εκπροσωπους κυριως του δημοσιουπαλληλικου κοσμου να ευχονται την βαρια φορολογηση και ασθενια των πρωτων.
Φυσικα, με αφθονες δοσεις χαιρεκακιας και παραλληλων ηθικολογιων περι θεου και μοιρας.
Θα μπορουσα λοιπον να σας βρισω συμπατριωτες μου (και τις δυο πλευρες), αλλα δεν θα προσεφερα καμια υπηρεσια παρα την ικανοποιηση του μικροπρεπους εγωισμου μου.
Σκεφτειτε και οι μεν και οι δε και στο εξης πραξτε κατα συνειδηση.
Μετα τιμης,
Περαστικος