πιστεύεται ότι αξίζει τον κόπο να ανοίξει κανείς λογαριασμό στην BASIS BANK
www.basisbank.ge/en/
επιτόκια 7% σε USD και 6% σε EUR για 24 μήνες?

κάποιος είχε γραψει ότι η συγκεκριμμένη τράπεζα έχει δανειο απο την Ευρωπαϊκη τράπεζα Επενδύσεων, αρα ειναι καπως αξιόπιστη

καθε καλοπροαίρετη γνωμη δεκτή

Εγω στους Γεωργιανους δεν δινω ουτε 1 ευρω. Καλυτερα στους Τουρκαλαδες. Οι ανθρωποι ειναι εκτος πολιτισμενης κοινωνιας. Ισως να ειναι ρατσιστικο αυτο που λεω αλλα φανταζομαι αυτη ειναι η γενικη τους νοοτροπια. Θα πηγαινε κανεις μετα απο ενα "οικονομικο ατυχημα" σε αυτη τη χωρα να ζητησει τα λεφτα του?

Θα επερνε ενα σιδερωμα για απαντηση και το σιδερο δωρο.

ΜΑΚΡΥΑ !!!

H τράπεζα έχει ιδία κεφάλαια περί τα 200 εκ € καλό μεν για τα δεδομένα της χώρας αλλά σε ενδέχόμενο bank run αντέχει περίπου 2-3 ημερες το πολύ, ανύπαρκτο ταμείο εγγυοδοσίας, δραστηριοποιείται σε επισφαλές επενδυτικό περιβάλλον της Γεωργίας
Γενικά δεν συνιστώ τράπεζες που το μετοχικό τους κεφάλαιο δεν πλησιάζει τουλάχιστον το 1 δις €, εκτός αν καλύπτονται απο αξιόχρεο εγγυητή.

Παραδείγματα banks share capital (περίπου) :

1) Privat bank UKRAINE 1 δις €
2) ΚΤΒ BULGARIA 0,2 δις €
3) ΙΒΑ AZERBAIJAN 0,2 δις €

παρακολουθώ το forum αρκετά συχνά αν και δεν ασχολούμαι και πολύ με τα οικονομικά.
απλά ήθελα να πω την άποψη μου η οποία ίσως είναι και λάθος.

έχω παρατηρήσει να προτείνονται κάτι τράπεζες σε Μαυροβούνιο, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία και το κακό συναπάντημα.

δεκτό ότι η χώρα μας είναι μεγάλο καφενείο και δε μπορεί κανείς να εμπιστεύεται τα λεφτά του εδώ, είμαι από τους πρώτους που το έλεγα στους γύρω μου.
αλλά ρε παιδιά θεωρείτε πιο ασφαλές να πάρουμε τα χρήματα μας από εδώ και να τα πάμε που?
σε κάτι χώρες ό,τι να ναι; απλά επειδή δίνουν επιτόκια 6%+;

περιμένω πότε θα εμφανιστεί κανένας να προτείνει τράπεζα στη Σομαλία με επιτόκιο 20%.
σίγουρα κάποιοι θα τρέξουν.
κι αν συμβεί κάτι τρεχάτε στη Σομαλία να ζητήσετε τα ρέστα.

έχω παρατηρήσει πολλούς (και δε μιλάω μόνο για το Internet) που αν αναφέρεις ότι έχεις χρήματα σε ελληνική τράπεζα πέφτουν να σε φάνε. ίσως καλά κάνουν. είπαμε κι εγώ δεν εμπιστεύομαι κανένα εδώ.
και αυτοί οι ίδιοι σου προτείνουν για ασφάλεια κάτι χώρες που αλωνίζει η μαφία. (δεν αναφέρομαι στον TS, μην παρεξηγηθούμε)

αν είμαι λάθος διορθώστε με

Κώστας (sardanapalos) wrote:

Μια τραπεζική κατάθεση αποτελει μορφή επένδυσης, ενα προίον πάνω στο οποίο επενδύει κάποιος τα λεφτά του. Ειτε αυτό είναι μαγαζί, είτε αυτό ειναι επιχείρηση, είτε ομόλογο, είτε μετοχές είτε καταθεση είναι το ίδιο και το αυτό
Επομένως εμπεριέχει το ρίσκο που έχει οποιαδηποτε αλλη ιδιωτική επενδυση, δηλαδη οταν βάζετε τα λεφτα σας σε μια επιχειρηση και η επιχείρηση πεσει εξω εχετε το δικαιωμα να απευθυνθείται στον TS ή αλλού και να πειτε συγνώμη κυριοι επεσε εξω η επιχιρηση μου πληρωστε με για το κοστος και το ρισκο που εχω αναλαβει ?
Το ιδιο ισχυει για τις καταθεσεις παιρνει το ρισκο ο καταθετης με προσδοκία κέρδους

ασφαλώς και αποτελεί επένδυση.
και κάθε επένδυση έχει το δικό της ρίσκο,
κάποιος μπορεί να είναι διατεθειμένος να πάρει μεγάλο ρίσκο με την προσδοκία μεγάλου οφέλους.
άλλος μπορεί να θέλει απλά σιγουριά με χαμηλό ρίσκο (διότι μηδενικό δεν υπάρχει).

από αυτή την άποψη έχεις δίκιο.
εγώ απλά βρήκα αφορμή με αυτό το ποστ να γράψω αυτό που έχω παρατηρήσει γενικά. ίσως έπρεπε να το γράψω σε άλλο θέμα.
δε σχολιάζω αυτούς που θέλουν να πάρουν κάποιο ρίσκο.
σχολιάζω αυτούς που προτείνουν κάτι τέτοιες χώρες με το πρόσχημα της ασφάλειας σε σχέση με τη χώρα μας.

άλλο να μου πει ο άλλος βάλε τα λεφτά σου εκεί γιατί έχει μεγάλο επιτόκιο και άλλο... βάλτα εκεί γιατί την ελλάδα τα έχασες....

προφανώς ο TS το ανέφερε απλά σαν μορφή επένδυσης περισσότερο και όχι ασφάλειας.
αλλά είναι πολλοί που το βλέπουν σαν ασφάλεια

ίσως λίγο άκυρο το σχόλιο μου

Δηλαδή πόσα χρήματα θα έπρεπε να βάλει κάποιος στη τράπεζα της Γεωργίας με 6% επιτόκιο, ώστε να συμφέρει το ρίσκο? Τί εννοώ, θα έβαζε πχ κάποιος 50.000 ώστε να εχει ενα ώφελος απο τους τόκους 3000ευρω (- φόρο) και το ρίσκο άν δε τα χάσει, να τα ψάχνει με δικηγόρους κλπ?

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Κατ' αρχήν συμφωνώ με τον Κώστας (sardanapalos) και με τον προβληματισμό του.
Και συμφωνώ με την αρνητική θέση του ως προς την "τοποθέτηση assets" σε τέτοια μέρη.

Από κει και πέρα:
Διαφωνώ με τον miou (ΜΑΝΘΟΣ) που λέει "Η τραπεζική κατάθεση αποτελει μορφή επένδυσης, ενα προίον πάνω στο οποίο επενδύει κάποιος τα λεφτά του. Ειτε αυτό είναι μαγαζί, είτε αυτό ειναι επιχείρηση, είτε ομόλογο, είτε μετοχές είτε καταθεση είναι το ίδιο και το αυτό. Επομένως εμπεριέχει το ρίσκο που έχει οποιαδηποτε αλλη ιδιωτική επενδυση".
Φίλε μου, επένδυση είναι κάτι το οποίο αποδίδει επειδή το κεφάλαιο που χρησιμοποιεί αυξάνει κάποια παραγωγή (ή κάνει οικονομικότερη μια υπάρχουσα).
Π.χ. αν έχεις μια έκταση που αποδίδει 1.000 τόνους σιτάρι το χρόνο χρησιμοποιώντας (και πληρώνοντας) 200 εργάτες γης και 200 βώδια με άροτρα, που όλα αυτά στοιχίζουν 100 τόνους το χρόνο, επένδυση είναι η αγορά ενός τρακτέρ που θα μειώσει τους εργάτες σε 20, τα βώδια σε 0, και θα επιβαρύνει την παραγωγή με πετρέλαιο και ανταλλακτικά.

Αν λοιπόν 20 εργάτες, πετρέλαιο και ανταλλακτικά στοιχίζουν 40 τόνους το χρόνο, έχεις κάθε χρόνο 60 τόνους σιτάρι όφελος σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση.
Πόσο στοιχίζει το τρακτέρ? Αν στοιχίζει 300 τόνους, τότε το αποσβένεις σε 5 χρόνια. Αν στοιχίζει 400, το αποσβένεις σε 6,67 χρόνια, κ.ο.κ. Τα επόμενα χρόνια (μετά τα 5 ή τα 6,67), μέχρι τα 25 που ζει το τρακτέρ έχεις πια ΚΑΘΑΡΟ ΟΦΕΛΟΣ κάθε χρόνο τους 60 τόνους, και αυτός είναι ο τρόπος που αναπτύσσεται μια οικονομία.
Δεν "επενδύεις λοιπόν πάνω σε ένα προϊόν" (είναι λάθος έκφραση αυτή), επενδύεις πάνω σε μια παραγωγική διαδικασία, αν θέλεις να διαθέσεις κάπου ένα κεφάλαιο και να το κάνεις να αυγατίσει. Πως θα γινόταν κάτι τέτοιο με έναν "επενδυτή" ώστε να κουμπώνει στο ανωτέρω παράδειγμα μου? Πολύ απλά: Κάποιος ΠΟΥ ΕΧΕΙ 300 τόνους σιτάρι στην αποθήκη του (ή το αντίστοιχο χρήμα - αυτός είναι ο "επενδυτής"), βρίσκει τον ιδιοκτήτη της έκτασης και του προτείνει:
Να του δώσει (δανείσει) την αξία του τρακτέρ (300 τόνους σιτάρι), την οποία ο δανειζόμενος θα του επιστρέφει πίσω σιγά-σιγά μέσα σε 25 χρόνια.
Βέβαια σε 25 χρόνια ο δανειζόμενος δε θα δώσει πίσω 300 τόνους, αλλά ας πούμε 700. Οι επι πλέον 400 τόνοι είναι Ο ΤΟΚΟΣ των 300 για διάστημα 25 ετών. Και αν κάνεις τη διαίρεση (700:25) βγαίνει ετήσια τοκοχρεολυτική δόση 28 τόνοι. (Και το επιτόκιο με αυτά τα νούμερα είναι 7,95%).

Μπορεί ο δανειστής να είναι τράπεζα, και όχι άτομο.
Και επειδή οι τράπεζες δικά τους λεφτά δεν έχουν, μαζεύουν τα λεφτά των καταθετών και τα δανείζουν αυτές στην παραγωγική διαδικασία, κερδίζουν τον τόκο, και δίνουν ένα μέρος του τόκου στους καταθέτες τους.
Απ' όλα αυτά εσύ είσαι μόνο ο καταθέτης. Δεν έχεις σχέση ούτε με την έκταση, ούτε με τους εργάτες, ούτε με τα βώδια, ούτε με το τρακτέρ, ούτε με το σιτάρι του κτηματία. Έχεις σχέση μόνο με την τράπεζα, στην οποία δίνεις τα λεφτά σου, και αυτή τα κάνει ό,τι νομίζει. Για ποια "επένδυση" επομένως μιλάς?
Αν το να κάνεις μια συμφωνία ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ προς κάποιον με προσδοκία οφέλους το θεωρείς "επένδυση" τότε και η συμφωνία που κάνεις με τον κρουπιέρη της ρουλέτας που του "δανείζεις" 100 ευρώ βάζοντάς τα στο κόκκινο πάνω στο τραπέζι του για ένα μικρό διάστημα είναι επένδυση. Γιατί κάνεις μια συμφωνία που ΜΠΟΡΕΙ να σου αποφέρει όφελος.

Οι τράπεζες όμως είναι κι άλλο πράμα:
Είναι ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Δεν είναι τυχαίο το ότι όταν δυο άνθρωποι συζητάγανε (τουλάχιστον πριν από 10-20-30 χρόνια ίσχυε αυτό που θα πω) για την φερεγγυότητα ενός τρίτου, η έκφραση για την πολύ καλή φερεγγυότητα του τρίτου ήταν "Ο Σώτος? Είναι τράπεζα?".

Και είναι (ήταν) και αποφυγή κινδύνων κλοπής, εχεμύθια (απολυόταν ο υπάλληλος της τράπεζας αν γινόταν αντιληπτό ότι "διέρρεε" πληροφορίες για τους καταθέτες της σε άλλους - ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ), πολλά στοιχεία που συνέθεταν την έννοια που όλοι μας είχαμε στο μυαλό μας όταν λέγαμε τη λέξη "τράπεζα".
Ακόμα, η φερεγγυότητα των τραπεζών ήταν εξασφαλισμένη από τους ορθολογιστικούς ελέγχους που οι τραπεζίτες έκαναν πριν δανείσουν λεφτά κάπου, ώστε "το μαγαζί τους" να μην κινδυνεύει να τα χάσει.
Και άλλα διάφορα (καλά) στοιχεία, που είχαν ανεβάσει το image των τραπεζών εκεί που το είχαν, επί αιώνες.

Που έχουν φτάσει όλα αυτά σήμερα (παγκοσμίως μιλάω)?
Στον πάτο. Παραμένει μόνο η ασφάλεια κατά της κλοπής.
Όλα τα υπόλοιπα έχουν πάει περίπατο. Δανείζουν σε αφερέγγυα (ή μή παραγωγικά) πρόσωπα, καρφώνουν (και με τη βούλα του νόμου) την περιουσία και τις κινήσεις του καθενός σε όποιον ζητήσει πληροφορίες, βολεύουν "ημέτερους" της πολιτικής ή της επιχειρηματικής ζωής με λεφτά που ποτέ δεν επιστρέφονται, και τα αποτελέσματα τα είδαμε. Και εδώ, και διεθνώς.
Επομένως?
Γιατί να εμπιστευθεί κάποιος την περιουσία του (που είναι το προϊόν ΤΟΥ ΚΟΠΟΥ ΤΟΥ, και όπως φαίνεται και η μόνη εξασφάλιση για την (τελευταία) περίοδο της ζωής του που δεν θα μπορεί να παράγει - αφού σύνταξη πάπαλα πλέον) σε αυτούς τους οργανισμούς?

Είναι αστείο λοιπόν να μιλάμε για "επένδυση" βάζοντας λεφτά σε τράπεζα, και μάλιστα σε κάτι απίθανες τράπεζες απιθάνων χωρών, επειδή τα 100.000 ευρώ που έχουμε στην άκρη (ή και 10.000), σε ένα χρόνο "θα μας τα κάνουν 105.000".
Κι αν δεν τα ξαναδούμε?
Εάν Μάνθο, θέλεις να επενδύσεις σε μαγαζί (που το αναφέρεις), επένδυσε σε μαγαζί. Βρες το παιδί του γείτονα σου (αν δεν έχεις δικό σου παιδί) που θέλει να ανοίξει ένα και δεν έχει κεφάλαιο, και κάνε του εσύ το δάνειο. Γιατί να βάλεις την τράπεζα να μεσολαβήσει?
Αν θέλεις να επενδύσεις σε προϊόν (κι αυτό το αναφέρεις), βρες ένα προϊόν που προβλέπεις ότι θα ανέβει, και βάλε λεφτά εκεί. Ξέρεις πόσες δυνατότητες υπάρχουν? Άπειρες. Εκτός απ' τα 2-3 για τα οποία μαθαίνουμε κάθε μέρα (πετρέλαιο, χρυσός κλπ) υπάρχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ άλλα. Scrap, αλουμίνιο, χαλκός, μολύβι, μαλλί (προβάτων), χυμός πορτοκάλι, καφές, κακάο, ζάχαρη, σόγια, σιτάρι, τα πάντα όλα περιμένουν επενδυτές. Πάρε μια ιδέα από ΕΔΩ

Τα ομόλογα είναι μια άλλη ιστορία. Είναι μια "επένδυση" για την οποία η πιθανή τους εξέλιξη δεν είναι αποτέλεσμα (έστω) απόφασης ενός ΔΣ τράπεζας, αλλά... των εκπροσώπων της εξουσίας. Το δικό μου σχόλιο γι' αυτήν είναι μόνο ένα: "Χα-χα!".

Δεν ισχύει λοιπόν αυτό που λες "είτε είναι μαγαζί, είτε ειναι επιχείρηση, είτε ομόλογο, είτε μετοχές, είτε καταθεση είναι το ίδιο και το αυτό".
Αν το πάμε έτσι, να βάλουμε μέσα και το καζίνο.