Optimus (optimus) wrote: Μα δεν είχε!
Αφού τις δάνεισε, έπαψε να τις έχει!

Την 27/4/1974, δεν τις είχε πια!

ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ αν την 26/4/1974 είχε πάει να αγοράσειτις λίρες!

Μπορεί όμως να μην είχε αγοράσει λίρες ουτε ακίνητο ουτε τίποτα, γιατί αυτά τα λευτά τα δάνεισε. Και απλά να τα έκανε προθεσμιακή όπως κάνουν το 70%.

Επίσης λες οτι αυτος που τα πήρε τα έκανε κάτι. Γιατί να μην του τα κλέψαν ή να τα έχασε στον τζόγο; (μια που υποθέτουμε) ή το μαγαζί που άνοιξε να χρεοκόπησε.

Ερώτηση. Στις 26/4/1975 πόσα χρώσταγε; Την αξία σε δραμές(400.000δρχ) + τόκους ή την αξία των 400.000 δρχ σε χρυσό. Τι σου φαίνεται λογικό;

Παναγιώτη για να καταλάβεις πως ο υπολογισμό σου είναι λάθος βάλε αντί για δολλάριο ως αναφορά το δυτικογερμανικό μάρκο, οπότε θα σου έβγαινε ποσό άνω των 480.000 ευρώ...που είναι αφύσικο...

vag1129 (Akis Papas) wrote: Ακριβώς αυτό το λογαριασμό θα έκανα κι εγώ.
Με το σκεπτικό του ότι ο δανειστής, θα μπορούσε την 26/4/1974 να πάει με τα 400.000 του και να αγοράσει λίρες (αντί να τα δανείσει).
Πόσες λίρες θα αγόραζε?



Θα αγόραζε 267 λίρες, σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα, αλλά και με την εφημερίδα που έβελες εσύ.

Σήμερα 267 λίρες είναι (μέση τιμή €248) €66.216
Αν πάμε σε τιμή πώλησης (255 Νικίας) είναι 68.085.
Και αν πάμε σε τιμή αγοράς (241) είναι 64.347.
Πάντως κάπου εκεί είναι το πράμα.

Πρόσεξε τώρα:
Εγώ θεωρώ ότι ακόμα και πάνω στις λίρες, θα πρέπει να εφαρμοστεί κάποιος τόκος.
ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΒΕΒΑΙΑ τόκος (γιατί οι λίρες δεν έχουν νομισματικό ή άλλο συναλλαγματικό κίνδυνο), αλλά τόκος, ναι.
Ο οποίος είναι η ανταμοιβή του δανειστή για τον κίνδυνο που διέτρεξε όλα αυτά τα χρόνια να μην πάρει ποτέ πίσω το κεφάλαιο του.
Το σκεπτικό είναι το εξής:
Αν ο δανειστής αγόραζε 267 λίρες το 1974 και τις έβαζε στο σεντούκι του, πόσες λίρες θα είχε σήμερα?
Απάντηση: 267.
Ερώτηση: Τι κίνδυνο θα είχε διατρέξει?
Απάντηση: Κανέναν.
Στη δεύτερη περίπτωση:
Ο δανειστής δανείζει τις λίρες στο δανειζόμενο (ή τα λεφτά: 400.000 δρχ). Πόσες λίρες θα είχε σήμερα?
Απάντηση: Μπορεί και όλες, μπορεί και καθόλου. Είναι ο κίνδυνος που το καθορίζει.
Ερώτηση: Ο δανειζόμενος, τι το έκανε το δάνειο?
Απάντηση: Εξυπηρετήθηκε. Το έκανε κάποια δουλειά, δηλαδή κάτι κέρδισε απ' τη χρήση του.
Ερώτηση: Στη δεύτερη αυτή περίπτωση, δεν πρέπει ο δανειζόμενος να ανταμείψει (κατά κάτι, έστω ελάχιστο) τον δανειστή του?
Απάντηση: Εγώ λεω πως ναι. Αυτό λέγεται τόκος.
Επαναλαμβάνω, στην περίπτωση (και εξαρτάται κι απ' τις σχέσεις των δυο) το επιτόκιο πρέπει να είναι κάτι ελάχιστο. Τάξης από 0,2% έως 0,8%, ούτε καν 1% (και αυτό επειδή ο δανειστής, λόγω της χρήσης της ρήτρας χρυσού, ΔΕΝ έχει χάσει τίποτα από την αγοραστική του δύναμη).
Το θέμα είναι ότι στα 41 χρόνια (που είναι πάρα πολύ μεγάλο διάστημα) έστω και με 0,2% επιτόκιο μαζεύεται κάτι.
Το υπολογίζω (με ετήσιο ανατοκισμό) σε 290 λίρες (αντί για 267 που είναι χωρίς τόκο). 23 λίρες επί πλέον.
(Δηλάδή τόκος 8,6% για 41 χρόνια).

Είναι περισσότερο θέμα σχέσεων μεταξύ των δυο (δεν ξέρω αν είσαι ο δανειστής ή ο δανειζόμενος) το πόσα λεφτά θα δοθούν πίσω, παρά υπολογισμών.
Ο σωστός υπολογισμός πάντως, είναι αυτός.
Έστω και με επιτόκιο 0,01% (1‰ , που είναι ξεφτίλα επιτόκιο).

το σκεπτικό σου στο μήνυμα αυτό εκτός του ότι προσθέτει μία επιπλέον παράμετρο (αυτήν του ρίσκου) στην αρχική μου σκέψη (για υπολογισμό μέσω χρυσής λίρας), με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και δείχνει μεταξύ άλλων χρήσιμη εμπειρία στην αξιολόγηση τέτοιων προβλημάτων! καλό είναι με όλα αυτά που μας συμβαίνουν να βρούμε τρόπους να γινόμαστε "σοφότεροι".

Υπάρχει κάποια εμπειρία, όπως είπες.
Δε βαριέσαι όμως! Χαμένη θα πάει.

Ερώτηση. Στις 26/4/1975 πόσα χρώσταγε; Την αξία σε δραμές(400.000δρχ) + τόκους ή την αξία των 400.000 δρχ σε χρυσό. Τι σου φαίνεται λογικό;

που δεν εχω διαβάσει.