Παίδες,
Υπάρχουν για να ταλαιπωρούν τον κόσμο. Μόνο γι' αυτό.
Πρώτο παράδειγμα (σημερινά και τα δυο):
Πρόσφατα πούλησα κάτι μετοχές και είπα να ασχοληθώ λίγο, για να μην τους αφήνω λεφτά να κάθονται.
Ούτε θυμόμουν σε ποιο λογαριασμό κατέθεταν τα λεφτά. Πήρα τηλέφωνο. Μου είπαν έναν όψεως ΕΤΕ που τους είχα δηλώσει από παλιά. Οι μετοχές πουλήθηκαν μέσα στους τελευταίους 2-3 μήνες. Είπα:
"Α, ωραία, άρα τα έχετε καταθέσει εκεί". Απάντηση:
"Όχι, δεν τα έχουμε καταθέσει, για να σας τα καταθέσουμε πρέπει να μας δώσετε εντολή".
"Γιατί δεν τα καταθέτετε αυτόματα?"
"Γιατί μπορεί να θέλετε να αγοράσετε άλλες μετοχές, οπότε τα κρατάμε εμείς".
(Τρομερή λογική: Δηλαδή αν τα κράταγα εγώ, τι θα με/τους εμπόδιζε να αγοράσω μετοχές?)
"Ωραία λοιπόν, σας δίνω τώρα εντολή να τα καταθέσετε" (μιλάμε για κανα δεκάρικο).
"Το καταγράφω, από αύριο μετά τις 12:30 θα είναι στο λογαριασμό σας".
(Γιατί "από αύριο"? internet banking δεν έχουν? Λογαριασμό στην ΕΤΕ δεν έχουν (που γίνεται άμεσα) ? )
Αλλά έχω πει να μη συγχίζομαι, οπότε δεν έδωσα συνέχεια. Από αύριο.
Δεύτερο παράδειγμα:
Έχω στην Πειραιώς έναν λογαριασμό για κάλυψη παραγώωγαν. Είχε φτάσει κάποτε να έχει 50χ μέσα, τώρα έχει μείνει κανένα 500ρικο (τα σήκωσα προ 3-4 ετών). Είπα λοιπόν να πάω να ξεκαθαρίσω την κατάσταση, δε χρειάζεται 500 εδώ, 1.000 εκεί, 300 παραπέρα, μαζεύονται. Σκόπευα να πάρω τα περισσότερα, και να τους αφήσω κανένα πενηντάρι.
Αμ δε!
"Ξέρετε, ο λογαριασμός σας έχει αδρανοποιηθεί".
"Γιατί?"
"Γιατί έχει να κινηθεί πάνω από 6 μήνες".
"Μάλιστα. Και τι χρειάζεται για να επαναενεργοποιηθεί?"
"Πρόσφατο εκκαθαριστικό, λογαριασμός ΔΕΚΟ και την ταυτότητα σας".
"Και κάθε 6 μήνες πρέπει να κάνουμε αυτή τη δουλειά?"
"Αν παραμένει αδρανής ο λογαριασμός, ναι".
"Ωραία λοιπόν, επειδή δεν μου αρέσει αυτό, θα τον κλείσω και θα τελειώσει η ιστορία".
Και αυτό θα κάνω.
"Ναι, αλλά και για να τον κλείσετε πρέπει να μας φέρετε αυτά τα χαρτιά".
"Θα σας τα φέρω, αλλά θα είναι η τελευταία φορά".
Έχουν αλλάξει πολλά στη νομοθεσία περί τραπεζικών λογαριασμών, δεν ξέρω αν είναι αποτέλεσμα των αμερικάνικων πιέσεων, ή της διάθεσης των δικών μας να ξεκαθαρίσει το τοπίο (και να βάλουν στο χέρι ό,τι έχει μείνει στα αζήτητα - ας είναι μικρά τα ποσά, φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακκούλι), πάντως ΑΞΙΖΕΙ τον κόπο να κάνει κανείς ένα ξεκαθάρισμα και να μην αφήωει μέσα δεκάρα τσακιστή.
Α σιχτίρ!