@ Κratistos
Από τα λίγα που γνωρίζω, πιστεύω ότι είναι σωστά αυτά που γράφεις και ότι γνωρίζεις πράγματα που ο περισσότερος κόσμος που θέλει να ασφαλίσει τα χρήματά του ή να κάνει και κάποια μικροεπένδυση, δε γνωρίζει. Ίσως λόγω της εργασίας σου που είναι παραπλήσια των οικονομικών - ασφαλιστικών.
Όσο αφορά την Ελβετία, νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουν την αντίληψη ότι εκεί έχεις τη μεγαλύτερη ασφάλεια για να μη χάσεις τα χρήματά σου. Βέβαια μιλάμε για παρκάρισμα χρημάτων και όχι για κάποια επένδυση, κάτι που έγραψες (όταν αναφέρθηκες στα επιτόκια).
Όμως το πρόβλημα που έχει προκύψει στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση, είναι ότι οι κρατικές συντάξεις συνέχεια μειώνονται και για να μπορέσεις να ζήσεις αξιοπρεπώς θα πρέπει (αν έχεις κάποια χρήματα στην άκρη ή την ευχέρεια να καταθέτεις κάποιο ποσό κάθε μήνα σε συγκεκριμένο λογαριασμό) να φροντίσεις για κάποια συμπληρωματική σύνταξη στο μέλλον. Και αυτή η σύνταξη η συμπληρωματική δε μπορεί να προέρχεται παρά μόνο από ασφαλιστικές εταιρείες ή τράπεζες (αυτά που λέμε συνταξιοδοτικά προγράμματα). Αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα που είχαμε μάθει να εξαρτιόμαστε αποκλειστικά από το κράτος, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Δύσης όπου τα συνταξιοδοτικά προγράμματα ασφαλιστικών εταιρειών/ τραπεζών είχαν πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη, αφού και τα κράτη σε έστελναν στην ουσία προς τα εκεί έχοντας περιορισμένες συνταξιοδοτικές παροχές. Φρόντιζαν λοιπόν, οι πολίτες εκείνων των χωρών, από σχετικά μικρή ηλικία, να συνάψουν κάποιο ιδιωτικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για το μέλλον.
Αυτό πάει να γίνει και στην Ελλάδα, αφού οι κρατικές συντάξεις τείνουν να καταστούν ανεπαρκείς για μια αξιοπρεπή διαβίωση αν συνυπολογίσει κανείς και την εξοντωτική, πλέον, φορολογία. Και αυτά δεν αφορούν τους λίγους, όσους δηλαδή έχουν πολλά χρήματα, αλλά τους πολλούς, δηλαδή τους μικρομεσαίους που δεν έχουν την άνεση ούτε του ασφαλούς παρκαρίσματος στην Ελβετία (ή άλλες παρόμοιες χώρες), ούτε να χάσουν το ποσό της επένδυσής τους που μπορεί και να είναι το μοναδικό κεφάλαιο που έχουν ή το μεγαλύτερο μέρος αυτού και που δεν μπορούν να αναπληρώσουν.
Επομένως, ο μικρομεσαίος είναι αναγκασμένος πλέον να επενδύσει για το μέλλον του (ή το μέλλον των παιδιών του) και κάθε επένδυση έχει το μικρό ή μεγαλύτερο ρίσκο της.
Και αφού έγραψες κάποια πράγματα για την ΙΝG για τα οποία δεν έχω κάποια διαφωνία, θα ήθελα να ρωτήσω για την άποψή σου όσο αφορά τα συνταξιοδοτικά προγράμματα των ασφαλιστικών εταιρειών και των τραπεζών. Ποιες από αυτές θεωρείς πιο αξιόπιστες; Π.χ. θεωρείς την γερμανική Allianz ή τη γαλλική AXA ότι παρέχουν περισσότερη εγγύηση απ'ότι η Ολλανδική ING; Και ποια είναι η άποψή σου για να συνταξιοδοτικά προγράμματα των τραπεζών (π.χ Εμπορικής Τράπεζας, Τράπεζας Κύπρου), αν έχεις κάποιες περαιτέρω πληροφορίες από τα συνηθισμένα διαφημιστικά των εταιρειών αυτών. Ευχαριστώ.