Sin και Παναγιώτη:
1) Δεν έχω κάνει ΠΟΤΕ ασφάλεια υγείας (ιδιωτική) και όποτε μου χρειάστηκε, άνοιξα το πορτοφόλι και πλήρωσα τη διαφορά μεταξύ αυτού που έδινε το "ταμείο μου", και αυτού που ζήταγε η ΙΔΙΩΤΙΚΗ κλινική που έκανε τη δουλειά.
2) Έχω ξαναγράψει, ότι σε πλεονεκτική θέση είναι αυτός που έχει να πληρώσει ό,τι (χτύπα ξύλο) του χρειαστεί, και όχι αυτός που δεν έχει μία, και νομίζει πως όταν του χρειαστεί θα έρθει "η καλή ασφάλεια" και θα του τα πληρώσει αυτή.
3) Κάποτε ένα παιδί μου (μικρό τότε) χρειάστηκε όπως το είπες, εγχείρηση σκωληκοειδίτιδος. Ο καλύτερος χειρούργος (που μας σύστησαν - ξέρεις πως είναι αυτά) ήταν του ΕΣΥ, και χειρουργούσε στο παίδων (ένα από τα δυο, εκεί στου ζωγράφου - ούτε θυμάμαιπια ποιο ήταν).
4) Το παιδί μπήκε στην κλινική και πολύ γρήγορα έγινε η εγχείρηση (απλή υπόθεση - δεν είχε επιπλοκές με περιτονίτιδες και τέτοια, αλλά όπως και να το κάνεις είναι εγχείρηση, με ναρκώσεις κλπ).
6) Ο γιατρός αυτός (πενηντάρης περίπου) ερχόταν 2 φορές την ημέρα και έβλεπε τα παιδιά που είχε χειρουργήσει.
7) Όχι μόνο δεν ζήτησε ποτέ τίποτα, αλλά συστηματικά ΑΠΕΦΕΥΓΕ να δημιουργούνται συνθήκες κατάλληλες ώστε να του χώσει κάποιος κάτι στην τσέπη. Επίσης δεν άφηνε να φανεί πουθενά που ήταν το σπίτι του, και ούτε υπήρχε σε καταλόγους.
8) Επειδή
α) Όλα πήγαν πολύ καλά,
β) Εξετίμησα τη στάση του, τη συμπεριφορά του, και τον τρόπο που αντιμετώπιζε τους ασθενείς, τους γονείς (σαν κι μένα - αλλά και τους φουκαράδες που ήταν προφανές ότι δεν είχαν στον ήλιο μοίρα), αλλά και τις υστερικές μάνες (σαν τη δικιά μου σύζυγο) που ανησυχούν χωρίς λόγο (όπως όλες οι Ελληνίδες μάνες) για το παιδί τους,
γ) Αισθανόμουν ευγνωμοσύνη γι' αυτόν τον άνθρωπο, που έστω και στα πλαίσια της δουλειάς και του κθήκοντος του έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για το παιδί μου και
δ) Είχα την οικονομική άνεση,
Ήθελα να του το δείξω έμπρακτα.
9) Αναγκάστηκα να τον παρακολουθήσω (σκηνές βγαλμένες από αστυνομικό έργο) μέσα στο νοσοκομείο (χωρίς να με δει) για να τον δω κάποια στιγμή να φτάνει στο parking, για να πάρει το αυτοκίνητο του και να φύγει. Τότε ξεφύτρωσα, τον σταμάτησα, και του έδωσα ένα φάκελλο με 80.000 δρχ (1996).
10) Αντέδρασε, δεν ήθελε να τον πάρει, αλλά ευγενικά και με πλήρεις εξηγήσεις (όπως στα λέω τώρα κι ακόμα περισσότερα) ΕΠΕΜΕΙΝΑ, για να καταλήξω ότι αν δεν πάρει αυτή την έκφραση ευγνωμοσύνης μου, θα με κάνει να αισθάνομαι εγώ άσχημα.
Λοιπόν ναι, είχα πληρώσει στο δημόσιο σύστημα υγείας την εγχείρηση του παιδιού, μέσω των σχετικών εισφορών (δε θυμάμαι τώρα σε ποιο ταμείο ήταν, το δικό μου, της γυναίκας μου ή τι ακριβώς), όπως τα λες. Και λοιπόν? Αφού έτσι το αισθανόμουν, και μπορούσα, γιατί να μην το κάνω?
11) Σήμερα, το δημόσιο σύστημα υγείας είναι για τα πανηγύρια. Δεν τα βάζω με τους ανθρώπους (οι αμοιβές τους είναι πολύ πιο κάτω από αυτό που θα έπρεπε να παίρνουν για τη δουλειά που κάνουν) αλλά το καταλαβαίνεις κα μόνος σου:
Σε ένα σύστημα υγείας πάνω στο οποίο έχουν ΑΣΕΛΓΗΣΕΙ Αβραμόπουλοι, Λοβέρδοι, Άδωνις, Βορίδης, και τώρα ο Κουρουπλής, τι περιμένεις να έχει απομείνει?
Πάει για διάλυση κι αυτό, όπως και όλο το κράτος.
12) Αν τα ανωτέρω που σου περιέγραψα, Sin, εσύ τα θεωρείς "εκβιασμό" από μέρους του γιατρού, τι να σου πω... Μάλλον είσαι εκ φύσεως τσιγκούνης. Δίνεις περισσότερη σημασία στο αποτέλεσμα που θα έχει κάθε γεγονός ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ, παρά στο ίδιο το γεγονός.
13) Να ξέρεις πάντως, πως αν (χτύπα ξύλο) κάποια στιγμή βρεθείς στην ανάγκη να κάνεις κάτι για θέμα υγείας σου, τότε, η τσέπη σου ΔΕΝ θα είναι το πρώτο που θα σε απασχολεί. Αλλά τότε θα είναι δύσκολο να αλλάξεις.
14) ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, κλπ: Ναι, τα έχουμε πληρώσει. Αληθές είναι αυτό. Και θα 'πρεπε να μας παρέχουν τα αντίστοιχα, χωρίς περαιτέρω ανταλλάγματα. Δεν συμβαίνει. Και ξέρεις γιατί? Είνα πολύ απλός ο λόγος: Μας εξαπάτησαν, και έχουν φάει τα λεφτά μας.