maria (mb361) έγραψε:

Εδώ πεινάνε και λιποθυμούν τα μισά παιδάκια στα σχολεία, και δεν κάνουν τίποτα, το γράμμα σου θα αλλάξει τα πράγματα;

news247.gr/eidiseis/koinonia/peinane-ta-...elladas.4051361.html

maria (mb361) έγραψε:
Μια, νομίζω, εύλογη απορία.
Εσύ που έχεις εκφράσει επανειλημμένως την άποψη περί της ... ματαιότητας της ψήφου (δηλαδή του μοναδικού θεσμοθετημένου τρόπου για να ... ξεβολευτεί, ο οποιοσδήποτε, από την καρέκλα του) και θεωρείς ότι έχει νόημα να στείλουμε επιστολή στον Τσίπρα, "μπας και ξεστραβωθεί/ξεβολευτεί από την καρέκλα της εξουσίας", προφανώς από ... μόνος του;;;;

Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:
Kατ' αρχας ο πολιτιλο-οικονομικος σκοπος του γραμματος, θα ειναι αυτος :

Να του θυμισουμε τα κακως κειμενα, μετα την ανοητη-απαραδεκτη-κυνικη απονομη βραβειου πολιτικου ''σθενους'' απο τας Ευρωπας.

Η κοινωνια πρεπει να εκφραζεται ΑΜΜΕΣΑ . Και το διαδικτυο ειναι ενα ισχυρο οπλο για αυτο.Αντι σε εναν περιπου μηνα - με την Πρωτοχρονια να μας βγαλει κατα τα καθιερωμενα διαγγελμα...ας του πουμε εμεις τι στραβα ειδαμε το 2017.

maria (mb361) έγραψε:
Αρκεί τότε να διαβάσει ότι έχει γραφτεί (τουλάχιστον από αυτούς που δεν του μοιάζουν) εδώ μέσα για πάρτη του. Είμαι σίγουρος ότι θα πάρει μια ιδέα για το πως αξιολογεί το διαδίκτυο (και όχι μόνο) τα πεπραγμένα του.

batista έγραψε:
Εσενα σε τι ενοχλει να του τα πεις αλλη μια φορα ?

maria (mb361) έγραψε:
Μα θα του τα πω ούτως ή άλλως, όχι μια αλλά πολλές φορές. Η σύνταξη επιστολής προς κάποιον που ακούει μόνο την ... ηχώ του τι νόημα έχει;;;;

batista έγραψε:
Tην συνειδητοποιηση των κακως πεπραγμένων του. Αλλιως λουσου την ηχω των ΜΜΕ...

maria (mb361) έγραψε:
Από ποιον;;;;;

batista έγραψε:
Aπο τον ιδιο. Οσο για την δυναμη που εχω, που εχεις, που εχουμε, διαβασε ετουτο :

Ὁ Γκρεμιστὴς - Δειλοί και κρυφοί στίχοι, 1928

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,

ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.

Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.

Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,

πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.

ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·

τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης*

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι*

τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.

Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,

κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,

παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.

Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια

ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.

Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει

τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι

δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει

τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει

Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,

καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.

Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι

καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,

καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς* ν᾿ ἀνοίξω,

καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;

Καβάλα στὸ νοητάκι* μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε

γκρικάω,* βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!