Το τελευταίο διάστημα το παραπάνω θέμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Οι φόροι στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν υψηλοί, οι εφοριακοί έμπαιναν στις επιχειρήσεις μας για έλεγχο ως Ράμπο και το κράτος έκανε τα αδύνατα δυνατά να καταστήσει αδύνατη την άσκηση επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.
Κι ενώ όλοι ελπίζαμε ότι τα πράγματα θα βελτιώνονταν τελικά έγιναν ακόμα χειρότερα. Αν μόλις ξεκίνησες την επιχείρησή σου και είσαι τόσο ικανός που κατάφερες να έχεις €100.000 κέρδος την πρώτη χρονιά θα πρέπει να πληρώσεις στο κράτος φόρο €110.000 !!
Μέσα σε όλοι αυτήν την κατάσταση όλοι ψάχνουν ένα τρόπο να "σωθούν". Αυτός ο τρόπος λέγεται εταιρεία στο εξωτερικό; Ενδεχομένως ναι, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΔΕΝ είναι όλες οι επιχειρήσεις κατάλληλες να έχουν την φορολογική τους κατοικία στο εξωτερικό. Δεν μπορεί και το περίπτερο της γειτονιάς να έχει έδρα την Βουλγαρία!
Δυστυχώς "συνάδελφοι" από την Βουλγαρία και την Κύπρο τάζουν στον οποιονδήποτε εταιρείες με €300 και €400 προκείμενου να πληρώσουν λιγότερο φόρο για το οτιδήποτε. Δυστυχώς αυτή είναι η μισή αλήθεια. Από πλευράς του ξένου κράτους είναι δυνατή η ίδρυση σχεδόν οποιασδήποτε επιχείρησης αλλά τι γίνεται με την Ελλάδα; Πως θα δικαιολογήσουμε την υπόσταση της εταιρείας μας στο εξωτερικό και πως θα τεκμηριώσουμε την φορολογική της κατοικία εκεί;
Με το νόμο 4172/2013 (Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος) εισήχθη πρώτη φορά στην ελληνική έννομη τάξη η έννοια της «φορολογικής κατοικίας» για τον καθορισμό των νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων, που υπάγονται στο φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο μεταξύ άλλων η φορολογική κατοικία μιας επιχείρησης βρίσκεται στην χώρα από την οποία ασκείται η πραγματική διοίκηση.
Τα αποφασιστικά κριτήρια για να τεκμηριωθεί ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης μιας αλλοδαπής εταιρείας είναι τα εξής:
• ο τόπος άσκησης καθημερινής διοίκησης,
• ο τόπος λήψης στρατηγικών αποφάσεων,
• ο τόπος ετήσιας γενικής συνέλευσης των μετόχων ή εταίρων,
• ο τόπος τήρησης βιβλίων και στοιχείων,
• ο τόπος συνεδριάσεων του ΔΣ ή όποιου άλλου οργάνου διοίκησης, και
• η κατοικία των μελών του ΔΣ ή όποιου άλλου οργάνου διοίκησης.
Οπότε λοιπόν τα άτομα τα οποία σας προσφέρουν υπηρεσίες σύστασης και διαχείρισης της εταιρείας στο εξωτερικό θα πρέπει να σας προσφέρουν την απαραίτητη κάλυψη και τεκμηρίωση της φορολογικής σας κατοικίας.
Οπότε το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσετε είναι εάν η εταιρεία σας μπορεί από πλευράς Ελληνικής νομοθεσίας να έχει την φορολογική της κατοικία στο εξωτερικό, το δεύτερο είναι να μπορέσετε να την τεκμηριώσετε επαρκώς και τρίτον εάν έχει τα έσοδα να καταστήσει συμφέρουσα την διαφορά φόρων και κόστους.
Αφού λοιπόν αποδειχθεί ότι η εταιρεία σας μπορεί και είναι αποτελεσματικό να έχει έδρα στο εξωτερικό το επόμενο δίλημμα είναι ποια χώρα να επιλέξετε. Εδώ τα πράγματα είναι εύκολα. Η Βουλγαρία, Κύπρος και Ιρλανδία είναι στην "μαύρη λίστα" του Υπουργείου Οικονομικών βάση της ΠΟΛ 1277/2015. Επίσης η φορολογία στην Βουλγαρία είναι 15% (10% + 5% στα μερίσματα) ενώ στην Κύπρο και στην Ιρλανδία είναι 12,5%.
Μια χώρα η οποία προσφέρει τον χαμηλότερο τελικό φορολογικό συντελεστή στην Ευρώπη, 5% καθώς επίσης δεν συμπεριλαμβάνεται στην παραπάνω "μαύρη λίστα" είναι η Μάλτα.
Δεν ήταν ποτέ της "μόδας" λόγω της σοβαρής δουλειάς που κάνει.
Δεν προσφέρεται για τυχοδιωκτισμούς κι εταιρείες που ιδρύονται ούτως ώστε να αγοράσουμε την Mercedes για να κάνουμε φιγούρα χωρίς να πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας ούτε και για εταιρείες που έχουν καθαρά κέρδη λιγότερα από €30.000.
Είναι όμως ο καταλληλότερος προορισμός για "σοβαρές" επιχειρήσεις οι οποίες έχουν κέρδη πάνω από €30.000 και θέλουν ένα σταθερό κι αξιόπιστο φορολογικό προορισμό.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Μάλτα στο
www.actionconsulting.gr