jordan11 έγραψε:
Θα ηθελα να ακουσω και αλλες γνωμες,πως ρυθμιζουν αλλοι φοιτητες τα εξοδα τους,τι κανουν για να τα μειωσουν οσο μπορουν,αν ζοριζονται καθε μηνα για να βγουν και γενικα τετοια...Αν δεν υπαρχουν ατομα να παρουν μερος στην συζητηση δεν πειραζει
Να σου πω εγώ ότι ξέρω, που έχω κόρη 4ετή στην επαρχία:
Όσο περνάνε τα χρόνια, τα έξοδα μειώνονται. Λίγο, αλλά μειώνονται. Ο λόγος: Μαθαίνει "τις άκρες". Π.χ. όταν πρωτοπήγε, ψώνιζε τα (λίγα) ψώνια της από το μινιμαρκετ της γειτονιάς. Σιγά-σιγά κατάλαβε ότι οι διαφορές στις τιμές από το σουπερμαρκετ είναι σημαντικές. Και έκοψε το μινιμαρκετ, κάνει ένα ντου κάθε 15 μέρες και τα παίρνει όλα μαζεμένα.
2) Έπιασε δουλειά. Ευκαιριακά, (λαντζιέρισσα στην αρχή σε ένα ουζομεζεδοπωλείο στο κέντρο της πόλης), αλλά μετά έγινε σερβιτόρα, και τώρα (3ος χρόνος) έχει γίνει "υπεύθυνη καταστήματος". Σερβίρει βέβαια ακόμα (δεν είναι και κανένας γίγας το μαγαζί), αλλά φροντίζει και τις προμήθειες, και το μαγαζί γενικώς, και τα αφεντικά (ένα ζευγάρι) την αφήνουν στο πόδι τους και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Μέχρι και ένσημα έχουν αρχίσει να της κολλάνε.
Μου έχει κάνει εντύπωση, νεαρέ μου Ιορδάνη, το ότι η κόρη μου που πριν 4-5 χρόνια ξημεροβραδιαζόταν στα Εξάρχεια και έβριζε τους καπιταλιστές, τις εργοδοσίες, το "κεφάλαιο" και θεωρούσε "ιδανικό" το να μη δουλεύεις και να παρασιτείς επί της κοινωνίας για να επιζήσεις, τώρα έχει φτάσει να καταφέρεται κατά της ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ της στο ουζερί επειδή αυτή πάει μια ώρα αργότερα στη δουλειά της, και επειδή αφού πάει, κάθεται και μια ώρα πίνοντας καφέ πριν πιάσει τη φασίνα.
Θα με ρωτήσεις:
"Καλά, το όνειρό σου είναι η κόρη σου να γίνει σερβιτόρα?"
Όχι βέβαια, γι' αυτό σπουδάζει άλλωστε.
Αλλά αν δεν μπεις στη μηχανή, να "τριφτείς", να δεις πως βγαίνει το ψωμί, να καταλάβεις τι σε περιτριγυρίζει, και να πάρεις μια ιδέα για το πως θα είναι η ζωή σου όταν πάψει ο μπαμπάς να στα ακουμπάει μηνιαίως, είσαι μισός άνθρωπος (έστω και επιστήμων), όχι ολόκληρος.
Συμπέρασμα:
Δεν "ζορίζεται", επειδή δεν της φτάνουν αυτά που έχει διαθέσιμα.
Αλλά έχει αρχίσει να "ζορίζεται" από μόνη της, και αυτό είναι καλό. Ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος.