STAVROSB έγραψε:
Εστω ΑΕΠ 200 δις. Χρεος σημερα 175%. Στοχος (Λισαβωνα) 60% ητοι διαφορα περιπου 230 δις
Ποιος φανταζεστε οτι θα πληρωσει τα επομενα 10, 20,.....50 χρονια τον λογαριασμο, και ποση αξια μπορει να εχει ποιος θα κυβερνα.
Σταύρο,
Τα νούμερα αυτά ήταν γνωστά από το 2009.
Το 2010 (αρχές) που αποφάσισα να ασχοληθώ λίγο, το κατάλαβα αμέσως. Δεν ήταν και δύσκολο.
Υπό αυτό το πρίσμα (του να έχεις καταλάβει τι σήμαιναν τα νούμερα του 2010), όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία 4 χρόνια, όλα όσα έχουν λεχθεί, και όλα όσα λέγονται για το μέλλον, καταλαβαίνεις τι αξία έχουν...
Αν θυμάσαι, το 2010 πάρα πολλοί άνθρωποι (από αυτούς που το καθημερινό φαγητό και η επιβίωση δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες τους - το έχουν λιγο-πολύ λύσει αυτό), προβληματιζόντουσαν και αναζητούσαν πληροφορίες και απόψεις για τα συμβαίνοντα και για το μέλλον.
Μέσα σ' αυτούς συγκαταλεγόντουσαν και πολλοί του δικού μου κοινωνικού κύκλου.
Λόγω ιδιότητας (μου), μόρφωσης, θέσης, κλπ ήμουν αποδέκτης πολλών ερωτημάτων και προβληματισμών από αυτόν τον κύκλο.
Ήταν αδύνατον να μεταλαμπαδεύσει κανείς σε όλους αυτούς τους προβληματισμένους ανθρώπους (μιλάμε για αριθμό της τάξης του 15) αυτά που με ευκολία και αβίαστα προέκυπταν από την απλή μελέτη των αριθμών.
Αυτό συμβαίνει πάντα, όταν κάθε ένας από αυτούς που κάτι πρέπει να καταλάβουν για να μπορέσουν να απαντήσουν στις δικές τους ερωτήσεις και αγωνίες, έχει τοποθετημένα ΠΡΙΝ από τον επεξεργαστή του εγκεφάλου του κάποια φίλτρα που εμποδίζουν τα απαραίτητα στοιχεία πληροφοριών να περάσουν και να μπουν κι αυτά στον επεξεργαστή, για να ληφθούν υπ' όψη και να γίνουν οι (απλοί κατά τα άλλα) υπολογισμοί που καταλήγουν σε συμπεράσματα, και καταννόηση των συμβαινόντων.
Θυμάμαι πως ήταν αδύνατο να εξηγήσω σε ανθρώπους που ΗΘΕΛΑΝ να καταλάβουν το τι ακριβώς συμβαίνει. Και αν θέλεις αυτό ήταν (για μένα) και μια προσωπική απογοήτευση. Μα τόσο μαλάκας ήμουν?
Σκέφτηκα λοιπόν τότε να γράψω ένα κείμενο. Και το έκανα. Ήταν ένα κείμενο 13 σελίδων που εξηγούσε ποια είναι η κατάσταση, και ποια θα ήταν η (κατά τη δικιά μου γνώμη) εξέλιξη της. Και από τότε σταμάτησα να κάνω κουβέντες, το τύπωσα σε 15 αντίτυπα (σε χαρτί - για να μην υπάρχουν ηλεκτρονικά ίχνη για τον συγγραφέα - ούτε όνομα έβαλα πάνω του) και κάθε φορά που η κουβέντα γύριζε στο θέμα με κάποιον γνωστό, την έκοβα, και του έδινα ένα αντίγραφο. Η προτροπή μου ήταν "
Διάβασε το πρώτα, και μετά τα ξανασυζητάμε αν θέλεις".
Μάλιστα ο αριθμός των αντιγράφων (που έφυγαν όλα) είναι αυτός που με κάνει να θυμάμαι ακόμα πόσοι περίπου ήταν οι γνωστοί μου που είχαν τον προβληματισμό - και γι αυτό τον ανέφερα πιο πάνω.
Κανείς τους δεν επανέκαμψε με διάθεση για συζήτηση ειδικά πάνω στο κείμενο.
Όμως, ακόμα και τώρα, συζητώντας πάλι (όποτε βρισκόμαστε) με κάποιον από αυτούς, ακούω το γνωστό: "
Είχες δίκιο, εσύ τα έλεγες από το 2010".
Το οποίο βέβαια (τώρα πια) με χαροποιεί.
Και τα έγραψα όλα αυτά για να σου πω (σαν κατακλείδα) ότι με αυτό που έγραψες εδώ από πάνω, δεν διαφωνώ.
