Kratistos έγραψε:
Εχουμε βιωσει 4 μερχρι στιγμης
-ηττα απο την Τουρκια το 1897,
-Μικρασιατικη καταστροφη,
-Κατοχη και Β΄Παγκοσμιος πολεμος
-Εμφύλιος 1940-1949,
-εισβολη στην Κυπρο 1974).
4 (αριθμός) γράφεις,
5 αναφέρεις όμως.
Κατοχή και ΒΠΠ ναι, είναι μια ενότητα.
Αλλά κατοχή και ΒΠΠ και εμφύλιος δεν είναι.
Γιατί όταν τελείωσε η ιστορία το 1945, και όλοι οι άλλοι (Γερμανοί, Ιταλοί, Ιάπωνες, Εγγλέζοι, Αυστριακοί, Γάλλοι, Βέλγοι κλπ) άρχισαν να ξαναχτίζουν τις χώρες τους, εμείς τρωγώμαστε μεταξύ μας.
Άρα ο εμφύλιος είναι ξεχωριστή καταστροφή (όση ήταν) και δεν ήταν 40-49, αλλά 45-49.
Κατά τα λοιπά:
Άσε έξω την ΕΖ. Η ΕΖ είναι αποδοχή χρήσης νομίσματος, και δεν έχει να κάνει με πολιτική. Κι αν έχει, κακώς έχει. Θα μπορούσαμε να έχουμε νόμισμα όχι αποκλειστικά δικό μας, αλλά άλλο, π.χ. US dollar, ή Canadian dollar, ή ρούβλι Rusian Federation, ή Κινέζικο Γουάν, ή χρυσό, ή πλατίνα. Αυτό δεν μας απαγορεύει να ασκούμε δικιά μας οικονομική πολιτική, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΜΩΣ.
Αυτό που μας επιβάλλει μη δικιά μας οικονομική πολιτική είναι η συμμετοχή μας (άνευ όρων) στην Ε.Ε., όχι στην Ε.Ζ.
Το παράδειγμα με τα τυριά στη Νάξο και στη Σίφνο που έγραψε η Μαρία νομίζω σε άλλο νήμα, είναι χαρακτηριστικό.
Το παράδειγμα με τους "ενεργειακούς επιθεωρητές" που μας έχουν επιβληθεί απ' έξω είναι άλλο ένα.
Το παράδειγμα με τα ΚΤΕΟ είναι τρίτο.
Εκατοντάδες (να μη πω χιλιάδες) τέτοιοι θεσμοί έχουν επιβληθεί στη χώρα μας και ΜΑΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε αυτούς τους κανόνες.
Π.χ. θα έπρεπε να μπορούμε να βάλουμε δασμό 100% ή 200% στο ουίσκι Σκωτίας, στη σαμπάνια Γαλλίας, στα λεμόνια Αργεντινής, στα σκόρδα Κίνας, στον αρακά Πολωνίας και τις φράουλες Τουρκίας. Δεν μπορύμε όμως, και έτσι η εγχώρια παραγωγή μας έχει πάει περίπατο.
Δεν μας φταίει λοιπόν το ευρώ, μας φταίνε οι υπογραφές που μπήκαν το 1960, το 1980 και δε θυμάμαι και πότε άλλοτε, ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ, με ένα λαό να ακούει παθητικά (χωρίς να καταλαβαίνει γρυ από το τι γινόταν) και μια ηγεσία που δεν καταλαβαίνω τι ωφέλη είχε στο μυαλό της όταν υπέγραφε.
(Δύο ωφέλη της ηγεσίας τα καταλαβαίνω: Το ένα ήταν η υστεροφημία της: "Ο εθνάρχης που μας έβελε στην Ευρώπη". Το άλλο ήταν η κατά κάποιο τρόπο "δέσμευση" της χώρας ότι θα συνεχίσει προσδεδεμένη σε αυτό το άρμα, επομένως βίαιες ανατροπές (τύπου Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας κλπ όπως έγιναν το 1990 ή τύπου Κούβας το 1954 αποκλειόντουσαν - η εξουσία έριχνε κι άλλη μια άγκυρα για να μην κουνιέται).
Τελικά, ήταν βλαπτικές οι υπογραφές, έτσι όπως μπήκαν.
Θέλετε κι άλλο ένα παράδειγμα "κακών" υπογραφών που μπήκαν κι έβλαψαν τη χώρα?
Οι υπογραφές ότι θα εκτελέσουμε τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Μικρότερο, αλλά κακό κι αυτό. ΔΕΝ έπρεπε να τους κάνουμε εμείς αυτούς τους αγώνες. Μας τσάκισαν.
Τελικά αυτό που δεν κατάφεραν οι Γερμανοί με τα όπλα το 1939-1945 το κατάφεραν με τις συνθήκες, από το 1960 μέχρι σήμερα.
Έχουν επιβάλλει τους δικούς τους κανόνες σε ολόκληρη την ήπειρο, και συνεχίζουν να επεκτείνονται.
Και τα λιγούρια γύρω-γύρω παρακαλάνε να "γίνουν δεκτοί κι αυτοί στην ΕΕ".
Σιχτίρ.