Nomader έγραψε:
Στο πρώτο που έγραψες και έβαλα εδώ από πάνω, διαφωνώ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ περιττές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά δε θα κάτσω τώρα να στις απαριθμήσω.
Σε προσκαλώ όμως (το έχω κάνει και με άλλους, αλλά δεν ανταποκρίνεται κανείς) να σε πάω μια βόλτα, εργάσιμη μέρα και ώρα σε κάποιες. Θα σου δείξω τότε τι σημαίνει τσάμπα αμοιβόμενο προσωπικό.
Αλλά δε μιλάμε γι' αυτές τις περιπτώσεις, αυτές έπρεπε να έχουν καταργηθεί ούτως ή άλλως, μόλις έπαψε η ανάγκη ύπαρξης τους (πράμα που δεν έγινε - και γίνεται τώρα).
Μιλάμε για περιπτώσεις (όπως ο κοινωνικός τουρισμός), που σαφώς είναι καλό να υπάρχουν, κανείς δεν αντιλέγει σ' αυτό.
Όταν όμως τα λεφτά ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΑ (όπως στο περιέγραψα για το πλοίο), ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ?

Μετά μου λες για τα λάθη που κάνουν (τώρα) οι κυβερνώντες. Προφανώς κάνουν. Ποτέ και πουθενά δεν είπα (ούτε εδώ - ψάξε τα ποστ μου) αλλά ούτε και έξω ότι καλώς κάνουν όλα αυτά που κάνουν. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί μου βάζεις χέρι.
Τα αυτονόητα λέω.
Και ΜΕΡΙΚΑ από αυτά που κάνει τώρα η κυβέρνηση είναι (δυστυχώς) αυτονόητα.
Γιατί (δυστυχώς) δεν γίνεται αλλιώς.
Μη με παρεξηγείς όμως. Δεν λέω ότι όλα όσα κάνει η κυβέρνηση είναι σωστά. Μερικά όμως, είναι.

Από τους 5.000 άχρηστους οργανισμούς που είχε βγάλει ο Μπένυ, πόσους κατάργησαν πραγματικά; Το ΙΓΜΕ; Απλά τραγικό. Από τις δεκάδες χιλιάδες δημοτικές επιχειρήσεις πόσες έκλεισαν; Πόσες συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς αντικείμενο και να τρώνε τους δημοτικούς φόρους που πληρώνουμε. Ελα μωρέ... δεν τους ενδιαφέρει να μαζέψουν το δημόσιο. Τους ενδιαφέρει να μετατρέψουν τον δημόσιο υπάλληλο μεσώ της κινητικότητας σε νέου τύπου αφισοκολλητή, ψήφισε με να μην σε διώξω, αφού του έχουν αλλάξει την σύμβαση εργασίας, από μόνιμο σε αορίστου με 500€ μισθό. Τι κάθεστε και συζητάτε για αυτά που κάνουν; Έχεις από τη μια τους δανειστές που θέλουν τα λεφτά τους πίσω (και τίποτε άλλο) και από την άλλη τους ντόπιους επιχειρηματίες που παραγγέλνουν λουκέτα. Μιλάω για τα κομμάτια του δημοσίου που θέλουν να φάνε αυτοί. Τι θα καταφέρουν έτσι; Σύριζα 50% στις προσεχείς εκλογές που θα προκαλέσουν 4-5 πασόκοι που θα πηδήξουν όπου να ναι. Απορώ πως δεν έχει ήδη γίνει ακόμα. Μάλλον περιμένουν το επίσημο ΟΚ από έξω.

Επειδή διαπιστώνω σοβαρή συζήτηση με εκτενή κείμενα επιτρέψτε μου να "ρίξω μια λύση στο τραπέζι"

Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και η ευημερία

Όλοι οι άνθρωποι του Ευρώ.
Την κατάλληλη εποχή, όπως τελικά αποδείχθηκε, οι αναπτυγμένες χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, η Γαλλία οραματίστηκαν και οργάνωσαν το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ. Σε αυτή την αόρατη “φυλακή” του κοινού νομίσματος, χωρίς συναλλαγματικούς κινδύνους, με ελεύθερη ροή προϊόντων και κεφαλαίων, ήταν φυσικό οι οικονομικά οργανωμένες αυτές χώρες ότι θα διοχέτευαν την παραγωγή τους στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Οι τελευταίες, μη προλαβαίνοντας τις γοργές εξελίξεις στο οικονομικό στερέωμα, το μόνο που κατάφεραν ήταν να οργανώσουν το εμπόριο διακίνησης εισαγόμενων προϊόντων και να αυξήσουν το δανεισμό τους, ώστε να μπορούν οι καταναλωτές να αγοράζουν αυτά τα εισαγόμενα προϊόντα. Παράλληλα, απαξίωσαν μη ανταγωνιστικές δομές και άφησαν τους επιχειρηματίες να ενεργήσουν σε φθηνότερες αγορές της αλλοδαπής. Οι εργαζόμενοι της βιοτεχνίας έγιναν ταμίες των Super Market.
Κολοσσιαίες ποσότητες χαμηλότοκου χρήματος εισέρρευσαν στα ταμεία των τραπεζών και των κυβερνητικών ταμείων. Αυτό το χρήμα μετατράπηκε σε λίγα χρόνια σε θηριώδη τζιπ, σε νεόκτιστες κατοικίες, σε αναμνήσεις διακοπών, σε καταθέσεις και βέβαια σε μια αλύπητη κατανάλωση πάσης φύσεως προϊόντων. Τώρα, πολλά απο τα σπίτια χάσκουν από ερημιά, αφού φυλάκισαν τεράστια κονδύλια, τα τζιπ κείτονται σε κάποιο πεζοδρόμιο χωρίς πινακίδες με ένα πωλητήριο πάνω τους, ενώ το ρευστό των καταθέσεων έμεινε ως μόνο ζωντανό και μετατρέψιμο είδος. Ρευστό κατ'επίφαση μάλιστα αφού έχει μετατραπεί σε λογιστικό μετά τα κουρέματα και τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών που μετουσιώθηκαν σε κενά κελύφη, όπως αναφέρεται στα Μ.Μ.Ε.
Έτσι, ο ωρολογιακός μηχανισμός που θα οδηγούσε στο επερχόμενο «κραχ» λειτουργούσε πλέον με μεγάλη ακρίβεια. Το ίδιο ρολόι χτυπούσε ρυθμικά τόσο για την χώρα μας, όσο και για την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Βεβαίως, τα “ξυπνητήρια” χτύπησαν με μια μικρή διαφορά φάσης, που όμως θεωρείται μακροσκοπικά μηδαμινή. Όσο οι εταιρίες, τα κράτη και οι πολυεθνικές προωθούσαν τα προϊόντα τους, όσο κυβερνήσεις και τράπεζες έβρισκαν άφθονο και φθηνό χρήμα στις χρηματαγορές, όσο οι κοινωνίες ζούσαν τον παράδεισο του ισχυρού ευρώ, κανείς δεν άκουγε το ρυθμικό κτύπημα των ρολογιών. Όλα κυλούσαν επιτυχημένα και έμοιαζαν προβλέψιμα. Οι πολυεθνικές πουλούσαν τα προϊόντα τους και αύξαναν τις τιμές όσο ήθελαν, ενώ οι κυβερνήσεις είχαν πρόσβαση σε θάλασσα κεφαλαίων με χαμηλό επιτόκιο, δείχνοντας παράλληλα στο λαό πόσο επιτυχημένα διαχειρίζονταν την οικονομική πολιτική και προσφέροντας δανεισμένη ευημερία. Οι δε λαοί κατανάλωναν ρουφώντας ό,τι τους παρείχαν. Από την άλλη, οι κυβερνώντες έπαιρναν τους φόρους, οι τράπεζες και οι δανειστές έπαιρναν στην ώρα τους τα δανεικά, αφού μετατρέπονταν σε επαναδανεισμό και όλα ήταν σοφά σχεδιασμένα από το χρηματο-οικονομικο-πολιτικό σύστημα. Η οικονομική ευημερία σε μερικές χώρες, ώ του θαύματος, παραγόταν από το τίποτε!!
Είναι να απορεί κανείς. Ουδείς κατάλαβε ότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο στην ευρωζώνη;
Αν και έχει χιλιοεπωθεί, πρέπει να τονιστεί ότι το λάθος της δημιουργίας της ευρωζώνης ήταν ότι άνοιγε τα σύνορα για διακίνηση προϊόντων χωρίς να υπάρχει δυνατότητα εξισορρόπησης της ανάπτυξης. Τα πακέτα Ντελόρ, το 1ο και 2ο ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ, υποτίθεται ότι θα οδηγούσαν στην εξομοίωση της διαφοράς εντός Ε.Ε. Όμως τα μεγαλύτερα έργα που άφησαν πίσω τους ήταν τα ταχέα δίκτυα διακίνησης προϊόντων (των χωρών που τα παράγουν). Το φαινόμενο ευρωζώνη, προσεγγίζοντάς το με παράδειγμα, είναι σαν να συνέφαγαν 12 φίλοι, σε πλούσιο γεύμα “ρεφενέ”. Όμως η κατ'ισομοιρία ανάλογη δαπάνη συνάντησε ορισμένα πορτοφόλια γεμάτα και ορισμένα άδεια. Κάποιοι πλήρωναν με μετρητά (κερδίζοντας παράλληλα, αφού υλικά, σεφ και σερβιτόροι ήταν δικά τους) και κάποιοι έβγαλαν τις πιστωτικές τους για να πληρώσουν. Όταν οι λογαριασμοί αυτών των πιστωτικών “χτύπησαν οροφή”, ξεκίνησαν τα προβλήματα και εξελίχθηκαν όπως τα ζούμε από το 2009. Φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι χώρες που έχουν πρόβλημα χρέους και ελλείμματος είναι στη ζώνη του ευρώ. Το ευρώ σαν «σκληρό» νόμισμα, έπρεπε να μας οδηγήσει στην ανάπτυξη όπως έγινε μια εποχή που το δολάριο ανέπτυξε την οικονομία των ΗΠΑ. Αντί αυτού έκανε ρηχή την οικονομία μερικών χωρών αφού στην ζώνη του ευρώ απουσιάζει η κοινή οικονομική πολιτική, έχοντας στεγανά μεταξύ κρατών.
Επειδή η μετά την καθιέρωση του ευρώ απόπειρα αλλαγής των δομών της ελληνικής οικονομίας αποδείχθηκε δύσκολη, όλα έπρεπε να είχαν γίνει πριν. Η είσοδος στο ενιαίο νόμισμα δεν έπρεπε να έχει ως κριτήριο μόνο τους γνωστούς όρους. Εκ των προτέρων έπρεπε να ελεγχθεί η παραγωγική (και όχι καταναλωτική) ικανότητα της χώρας και η ευελιξία της σε ενδεχόμενες μεταβολές στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο σκηνικό. Έπρεπε ίσως να διασφαλιστεί η εγκυρότητα των στατιστικών στοιχείων που θα εξέδιδαν οι ίδιες οι χώρες. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή τα πολλά σκουπίδια κάτω από το χαλί κάνουν εμφανή την παρουσία τους. Η πολιτική ανικανότητα και η έλλειψη στρατηγικής “φούσκωσε” το βουναλάκι κάτω από το χαλί της κάθε χώρας. Τα ελλείμματα έτσι εκτοξεύθηκαν. Οι χώρες βρέθηκαν στην ανάλογη κατάσταση μιας οικογένειας, που αναζητώντας χρήματα, αντί να εργαστεί περισσότερο ή εξυπνότερα ή κάνοντας οικονομία, έπαιρνε διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, φοιτητοδάνεια, τζιποδάνεια, υποβρυχιοδάνεια, συνταξιοδάνεια, στεγαστικά δάνεια κ.λπ.

Η πολιτική
Η ευημερία όμως δεν παράχθηκε ποτέ από το τίποτε. Η ευημερία μπορεί να γίνει πράξη μόνο μέσα από την καινοτομία, την τεχνολογία και την εκμετάλλευση πολιτιστικών και ορυκτών πόρων. Επιδέξια πολιτικά χέρια σε συντονισμό με έξυπνες δυνάμεις της αγοράς και του πνεύματος, μπορούν να ζυμώσουν αυτά τα υλικά και να προσφέρουν εξαιρετικής αξίας τελικά προϊόντα στο λαό. Σε ορισμένες χώρες όμως οι πολιτικοί - καπετάνιοι του γλυκού νερού κατάφερναν μόνο να φτάνουν μέχρι τα ταμεία των πιστωτών, προφανώς στερούμενοι ικανού οράματος.
Από την άλλη μεριά, οι λαοί, έχοντας την ισχυρή πεποίθηση ότι οι πολιτικοί έχουν μια εγγενή σοφία στη διαχείριση του κράτους, εμπιστευόταν τις κινήσεις τους, αποδεχόμενοι ό,τι καλό και κακό τους δινόταν. Η ευθύνη των λαών λοιπόν είναι αμελητέα, άσχετα με το αν κατανάλωσε ή μετουσίωσε το μεγαλύτερο μέρος των ανεξέλεγκτων δανεικών κεφαλαίων. Σε συνάφεια με τα παραπάνω προκύπτει ότι ένα θεμελιώδες ζήτημα μεταξύ λαού και πολιτικής συνίσταται στο εξής: οι αποφάσεις των πολιτικών έχουν ισχυρά μοχλευτικό χαρακτήρα, πολλαπλασιάζοντας τα αποτελέσματα μέσα στην οικονομία και την κοινωνία. Μικρές νομοθετικές παράγραφοι ή ανεκτικές στάσεις δημιουργούν τεράστια αποτελέσματα γύρω τους. Έτσι, δεν υπάρχει τρόπος να πληρωθούν τα λάθη από τους πολιτικούς, διότι ναι μεν παράχθηκε χρέος 400 δις, ωστόσο 400 δις απουσιάζουν από την τσέπη τους. Σύμφωνα με το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, είθισται την πληρωμή να πρέπει να την κάνει ο λαός. Οι πολιτικοί πληρώνουν με την φράση “Αναλαμβάνουμε Την Πολιτική Ευθύνη”, οι οικονομολόγοι σιωπούν, ενώ οι λαοί γονατίζουν για δεκαετίες. Και εδώ κάπου αρχίζει η πολιτικο-οικονομική κρίση που οδηγεί σε ρήσεις του τύπου «γιατί να πληρώσει ο λαός, αφού δεν αποφάσιζε αυτός!!!;»

Για την ανάπτυξη
Η ανάπτυξη φέρνει θέσεις εργασίας, καθιστά και πάλι “έξυπνη” την επιχειρηματικότητα, αυτονομεί τη χώρα αυξάνοντας το κύρος της στο εξωτερικό, προσφέρει πολλαπλά εργαλεία στην πολιτική, δρα σαν amortisseur στις παγκόσμιες οικονομικές αναταράξεις, συμβάλλει στην κοινωνική ειρήνη, αξιοποιεί τον πλούτο των ακαδημαϊκών γνώσεων που έχει συσσωρευθεί σε πτυχιούχους, φωτίζει τα διέξοδα σε καταρτισμένους, εξοικονομεί πόρους αφού δίνει αξία στο χαμηλό κόστος, δημιουργεί ισχυρή μεσαία τάξη, δρα ως μοχλός εξάλειψης της παραοικονομίας και δημιουργεί γερή ραχοκοκαλιά στο σώμα της εθνικής οικονομίας. Ανάπτυξη σημαίνει παραγωγή, πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής. Εδώ που φθάσαμε, η χώρα χρειάζεται να μειώσει τον τριτογενή τομέα, που αφορά το εμπόριο, τις υπηρεσίες και τη λιανική και να ενισχύσει τους άλλους δύο τομείς. Η οικονομία μας είχε μετατραπεί πιο πολύ σε τριτογενή, πουλώντας υπηρεσίες τουρισμού και εισαγόμενα προϊόντα. Με την έλευση του ευρώ και την κάθοδο των βορειοευρωπαίων, παραχωρήθηκαν μεγάλα τμήματα παραγωγικά ή απλώς έκλεισαν, αφού δεν άντεξαν στο άμεσο σοκ των τεχνολογικά αξιόλογων προϊόντων ή στις εμφανώς χαμηλότερες τιμές. Ο ανταγωνισμός δεν πρόλαβε να ενεργήσει υπέρ μιας εθνικής διεύρυνσης του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα. Πέραν αυτού, το σκληρό νόμισμα στα χέρια μας επέτρεψε την αθρόα εισαγωγή προϊόντων προερχόμενων εκτός Ε.Ε. Αυτό επίσης συνέβαλε στην αύξηση του δανεισμού όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Ας μιλήσουμε για το μέλλον
Αν και είναι ελεύθερη η διακίνηση των προϊόντων στην Ε.Ε. είναι φανερό ότι αυτή η ελευθερία μας έχει σκλαβώσει στον οικονομικό στίβο. Το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών γέρνει ιδιαίτερα υπέρ των εισαγωγών διαλύοντας συνεχώς τις εγχώριες παραγωγικές δομές.
Ως ύστατη λύση, πάντα εντός ευρώ, κρίνεται η περίπτωση να θεσπιστεί ένα moratorium μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδας, σύμφωνα με το οποίο να επιτραπεί να τεθεί ένας φραγμός στις εισαγωγές, με το να φιλτράρονται κατά περίπτωση ομάδες προϊόντων, καθώς θα επιτρέπεται άλλα να διακινούνται αφειδώς και άλλα να εισάγονται με μέτρο. Μα οι δασμοί δεν υφίστανται εντός της Ε.Ε., θα γελάσει ίσως κάποιος; Ατυχώς για τις ευρωπαϊκές συνθήκες, τον από μηχανής Θεό που όλοι ζητούμε, θα τον βρούμε μέσα από αυτή τη διαδικασία Ναι βάζοντας δασμούς ή/και περιορίζοντας τις ποσότητες εισαγόμενων προϊόντων κατα περίπτωση. Αντί να έχει αναστατωθεί όλη η ευρωπαϊκή επικράτεια, να αναζητούν όλοι το ρευστό, να απειλούνται ολόκληροι λαοί, ας κάνουν αυτό το οποίο είναι αυτονόητο για να αρχίσει η ανάπτυξη. Όλες οι εμπορικές μας δεσμεύσεις έναντι της Ε.Ε., να καταστούν προσωρινά nudum pactum. Με μια πρώτη ματιά σε μακροοικονομικό επίπεδο, επειδή η οικονομία μας αποτελεί μόνο το 3% της ευρωπαϊκής, δεν θα υπάρξουν σοβαρές αναταράξεις στον κύκλο εργασιών των προμηθευτών μας.
Έτσι, η αυτόματη δημιουργία υποδομών, η διεύρυνση, ο εκσυγχρονισμός και δημιουργία η επιχειρήσεων που θα σπεύσουν να καλύψουν το ελεγχόμενο κενό προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών, θα εκτινάξουν την οικονομική ανάπτυξη. Σε μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα θα γίνει δυνατό να καλυφθεί η εγχώρια ζήτηση αγαθών. Όταν θα αποκατασταθεί μια ισορροπία μεταξύ ζήτησης και προσφοράς και οι «νέες» επιχειρήσεις αποκτήσουν γερά θεμέλια, θα είναι δυνατόν να αρθούν τα μέτρα επιβολής δασμών, οπότε θα αρχίσει να ενεργεί ο αληθινός ανταγωνισμός ανοίγοντας και τις διεθνείς αγορές για τα ελληνικά προϊόντα. Το κόστος ανάταξης της εθνικής επιχειρηματικής αγοράς, αντί να αποδοθεί στην ασθμαίνουσα (εν μέσω ανταγωνιστικού πολέμου) τοπική οικονομία, θα μεταφερθεί στην προσωρινή μείωση των πωλήσεων μιας πλειάδας εταιριών της αλλοδαπής. Η δαπάνη λοιπόν διασπείρεται στο μέγιστο ενώ η ωφέλεια επικεντρώνεται στη χώρα μας.
Ας διασφαλίσουμε την κοινωνία από το άγχος, να ανθίσει η αισιοδοξία, να κρατήσουμε την παιδεία και την υγεία σε καλά επίπεδα και μετά να δώσουμε χώρο στην ανάπτυξη. Να τεθούν μακροπρόθεσμοι στρατηγικοί στόχοι με επιμέρους στρατηγικές κατευθύνσεις, την υλοποίηση των οποίων να αναλάβουν εμπνευσμένοι πολιτικοί και πεφωτισμένοι επιστήμονες. Προσοχή όμως στους εθνικούς πόρους, γιατί με αυτούς θα οδηγηθούμε μέσω της αναπτυξιακής μηχανής στην ευημερία. Ως αναπτυξιακοί πόροι λογίζονται η γη, το νερό, ο αέρας, ο ορυκτός πλούτος, ο πολιτισμός και η ιστορία, το καταρτισμένο και μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, η πράσινη ενέργεια, το φυσικό περιβάλλον, η τεχνογνωσία, η μοναδικότητα, το ταμπεραμέντο, η ομογένεια, η γεωπολιτική θέση, η καινοτομία και οι δομές της παιδείας, η ελάχιστη δυνατή γραφειοκρατία και ενδεχομένως άλλα. Όλα αυτά πρέπει να μπουν στην αναπτυξιακή μηχανή καθιστώντας τη χώρα αξιοβίωτη, μετουσιώνοντας την κρίση σε ευημερία.!

Απαγορευεις την εμπορια και των ελαχιστων παραδοσιακων προιοντων που παραγει αυτη η χωρα και εισαγεις τα παντα !

Διαφωνειτε ? Δειτε το παρακατω αρθρο :

www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kat..._1_06/08/2013_512890

Ξερω...κινδυνευει η δημοσια υγεια. Αναρωτιεμαι συναμα, αν κινδυνευει το ιδιο η λιγοτερο απο τα μπομπα ποτα των bar στα νησια ... και επισης γιατι παντα το Κρατος και οι λειτουργοι του θα πρεπει να κουνανε απειλιτικα το δακτυλο στον πολιτη, αντι να τον βοηθουν να ξεπερασει τα γραφεικρατικα/ελεκτικα προβληματα. Λεφτα για σεμιναρια για τους κτηνοτροφους ομως δεν υπαρχουν.Προλαβαν και τα εφαγαν οι επιτηδειοι με τα ECDL...

Αυτη η κοινωνια θαρρεις οτι καταστρεφει οτι εχει να κανει με την παραδοσιακη παραγωγη. Αγνοει τα συγκριτικα πλεονεκτηματα.

Serr,

Γιατί δεν βάζεις την πηγή σου?
Και γιατί έκοψες την τελευταία παράγραφο? (του Καζαντζάκη εννοώ).

Τες πα. Εσύ ξέρεις.
Είναι καλό το άρθρο του κ. Κατή. Και λέει και πολλές και σωστές αλήθειες.
Δεν συμφωνώ με όλα. Συμφωνώ με τα περισσότερα πάντως.

Πρόσεξες όμως κάτι?
Ο κ. Κατής, στην πολύ εμπεριστατωμένη ανάλυση που κάνει θίγει μεν αλλαγή των συνθηκών της Ε.Ε. που μας αφορούν (έστω και πρόσκαιρα), αλλά ούτε μια φορά δεν αναφέρει την εγκατάλειψη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Ούτε καν σαν πιθανότητα, για να προσφέρει έστω κάποιες λύσεις.
(Σύμφωνος είμαι και στα δύο).

Και εντοπίζω το δεύτερο, για να το προσέξουν οι ανεγκέφαλοι που υποστηρίζουν ότι η εγκατάλειψη του ευρώ θα λύσει τα προβλήματα μας.

Μαρία,

Μη δίνεις σημασία.
Στη χώρα αυτή νόμοι που δεν συμβαδίζουν με το κοινό περί δικαίου αίσθημα απλώς δεν εφαρμόζονται.
Τα ίδια που πάνε να κάνουν με τα τυριά, δεν πήγαν να κάνουν και με το κοκορέτσι? Σαν προϊόν "εντοσθίων" η κατανάλωση του έχει απαγορευτεί.
Είδες εσύ καμιά ψησταριά να μην έχει κοκορέτσι?
Αστεία πράματα!

Βέβαια η απαγόρευση για τα τυριά αυτά στη χώρα αυτή θα έχει το γνωστό αποτέλεσμα:
Ο αγορανόμος ή όποιος άλλος διαολοκοπρίτης κάνει αυτόν τον έλεγχο στη Νάξο, θα βρει ευκαιρία να βάλει κάτι στην τσέπη του για να μην "γράψει" το μπακάλη που πουλάει το παραδοσιακό τυρί.
Τι να κάνει κι αυτός, του έχουν μειώσει το μισθό, βλέπεις...

Soto51 Εντυπωσιάσθηκα απο τις γνώσεις σου για τα άρθρο μου και για εμένα!!!

Γράφει στο παραπάνω άρθρο:

Ως ύστατη λύση, πάντα εντός ευρώ, κρίνεται η περίπτωση να θεσπιστεί ένα moratorium μεταξύ Ε.Ε. και Ελλάδας, σύμφωνα με το οποίο να επιτραπεί να τεθεί ένας φραγμός στις εισαγωγές, με το να φιλτράρονται κατά περίπτωση ομάδες προϊόντων, καθώς θα επιτρέπεται άλλα να διακινούνται αφειδώς και άλλα να εισάγονται με μέτρο. Μα οι δασμοί δεν υφίστανται εντός της Ε.Ε., θα γελάσει ίσως κάποιος; Ατυχώς για τις ευρωπαϊκές συνθήκες, τον από μηχανής Θεό που όλοι ζητούμε, θα τον βρούμε μέσα από αυτή τη διαδικασία Ναι βάζοντας δασμούς ή/και περιορίζοντας τις ποσότητες εισαγόμενων προϊόντων κατα περίπτωση. Αντί να έχει αναστατωθεί όλη η ευρωπαϊκή επικράτεια, να αναζητούν όλοι το ρευστό, να απειλούνται ολόκληροι λαοί, ας κάνουν αυτό το οποίο είναι αυτονόητο για να αρχίσει η ανάπτυξη. Όλες οι εμπορικές μας δεσμεύσεις έναντι της Ε.Ε., να καταστούν προσωρινά nudum pactum. Με μια πρώτη ματιά σε μακροοικονομικό επίπεδο, επειδή η οικονομία μας αποτελεί μόνο το 3% της ευρωπαϊκής, δεν θα υπάρξουν σοβαρές αναταράξεις στον κύκλο εργασιών των προμηθευτών μας.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως διαφεύγει στον αρθρογράφο ότι το ίδιο μέτρο, αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, θα ζητήσουν και οι άλλες χώρες του νότου που έχουν πρόβλημα. Άρα το 3% θα γίνει πολύ μεγαλύτερο με ανάλογο επηρεσμό του κύκλου εργασιών των προμηθευτών μας (που γράφει το άρθρο). Τι γίνεται τότε;

serr έγραψε:


Ασχετα με το ποιος ειναι ο συγραφεας του άρθρου, εχω να κανω τις παρακατω παρατηρησεις:

1) κατα καιρούς εχουν δημοσιοποιηθει ειδικωτερα στον ξενο τυπο αναλυσεις περι προσωρινης εξοδου της Ελλαδας απο την ΕΕ και ευρω με αμεσο στοχο την παραγωγικη της ανακαμψη.
2) Σαν θεωρία η αναλυση αυτη δεν φανταζει λαθος ίσως ειναι η λυση.
3) Στην Ελλαδα υπαρχει μια πολιτικη αντιληψη η οποία ειναι γερα εδραιωμενη στο πολιτικο προσωπικο και στους Ελληνες ψηφορους οτι η Ελλαδα για γεωστρατηγικους λόγους πρεπει να ειναι ενταγμενη στην ΕΕ και την Ευρωζωνη εναντι πασης θυσιας και κοστους.
Με αυτο ως δεδομενο η αλλαγη στρατηγικης θα γινοταν μονο με ανατροπη της υπαρχουσας πολιτικης ταξης και αντιληψης μονο κατοπιν επαναστασεως, βιαιας καταληψης της εξουσιας και βιαιας επιβολης μιας παραπανω στρατηγικης.
4) Με τα σημερινα δεδομενα, φαινεται πολυ χλωμο να γινει κατι τετοιο, μαλλον η Ελλας θα καταστραφει, δεδομενου του αδιεξοδου που υπαρχει. Ενδεχομενως ισως και υπαρξει και διαμελισμος του Ελληνικου κρατους στο εγγυς μελλον. Προφανως οι κατοικοι της Ελλαδος θα δρεψουν τους καρπους της απαραμιλλης επιπολαιοτητας τους, και φυγοπονιας τους, που επεδειξαν μαζικως τα τελευταια 40 χρονια.
Άλλωστε καθε 50 χρονια κατα μεσο όρο συνηθως παθαιναμε και μια εθνικη καταστροφη. Εχουμε βιωσει 4 μερχρι στιγμης (ηττα απο την Τουρκια το 1897, Μικρασιατικη καταστροφη, Κατοχη και Β΄Παγκοσμιος πολεμος/Εμφύλιος 1940-1949, εισβολη στην Κυπρο 1974).